§ 𝐑𝐞𝐧𝐇𝐲𝐮𝐜𝐤 𝐎𝐧𝐞𝐬𝐡𝐨𝐭𝐬 §

§Doktor Bey ° Part 1 °

Her şey o gün nöbete kaldığım akşam saat 10 gibi gerçekleşti.

¬¬¬¬

"Doktor Huang Renjun, Doktor Huang Renjun! Acilen kırmızı alanda bekleniyorsunuz!"

Elimde bulunan poğaçayı hızlı bir şekilde önümdeki Jaemin'in tepsisine koyarak masaya bıraktığım stetoskopu elime alarak kantin tarafında olmamın avantajı ile koşarak kapıdan çıkmış hemen karşı tarafa doğru koşmuştum. Saat akşam 10'a geliyordu ve ben daha nöbete başlayalı 2 saat bile olmamıştı. Dakika bir gol bir.

Kartımı okutup hızla açılan kapıdan girerken yerlerde bulunan kan damlaları ile bunun öylesine gelen bir hasta olmadığımı anlamıştım. Çünkü bu saatlerde çoğu zaman öylesine ambulans çağıran hastalar geliyordu. İleride bulunan kalabalığa doğru koştum. "Açılın! Anlat sorun ne?"

"Efendim kendisi bir özel harekat. Bulundukları koğuş saldırıya uğramış kendisi dışarıda nöbet halindeymiş. 4 kurşun iki bıçak yarası var, bilinci yerinde lakin çok kan kaybetti. Kan değerleri düşüyor, oksijen verdik." Ambulans hemşiresi durumu anlatırken onu bir yandan dinliyor bir yandan da göğüs boşluğunu kontrol ediyordum. Göğsünde yara görmüştüm eğer akciğer boşluğunda doluluk varsa durumu daha ciddi olurdu.

" Ameliyathane 1'i hazırlayın hemen! O sırada kanamayı durdurmaya çalışacağız." Elime aldığım gazlı bezi yaraların üzerine bastırırken hemşirelere seslenmiş ardından yatağın kilitlerini açarak elime monitörü alıp yatağın üzerine koymuştum. "Çabuk hadi çabuk!"

Kırmızı alana gelmeden ameliyathaneye geçmesi gereken yaralı için illa benden bir şey beklemeleri sinirimi bozuyordu artık. Bilinci yerinde olsa bile birazdan kan kaybından dolayı bayılacaktı. "İyi misiniz beni duyuyor musunuz? Beyefendi! "

" Ha..." koşarken duyduğum hafif ses ile derin nefes aldım. Kafasındaki kask büyük ihtimal ile gelecek olan beyin hasarını engellemişti. O nedenle elimle çenesindeki klipsi çözerek onu yavaşça çıkardığım sıra ameliyathaneye girmiştik. Kaskı kenara atarak hızla önlüğümü çıkarıp orada beni bekleyen hemşirelerin yanına gittim.

" Derhal monitöre bağlayın, anestezi hazır olsun! Doktor Lee Nerede!?"

"Geldim!"

¬¬¬¬¬¬

Cımbız ile dikkatle ucunu kavradığım kurşunu karın bölgesindeki boşluktan çıkartıp böbrek kabına atmıştım. Uzun bir süredir bulunduğum ameliyathanenin soğukluğu beni titremeye başladığı zaman anlamıştım bu süreyi. Bir ya da iki saat olmuş olabilirdi. Birkaç poşet kan takviye etmiştik kendisine.

İlk işim bıçak yarasındaki kanamaları durdurmak olurken ikinci bir doktor olarak yanıma gelen Jaemin kurşunlar için yaralara girişmişti. Neyse ki kurşunlardan birisi karın boşluğuna, biri bacağına, birisi omzuna ve diğeri ise göğüs tarafına isabet etmişti. İyi ki göğüs tarafında olan kurşun kemikler tarafından durdurulduğu için kalbe ya da akciğerlere ilişmemişti. Zaten geldiğinde de giydiği çelik yelek hızı yavaşlatarak kemiklerin kırılmalrını engellemişti.

Karın tarafında yer alan ve kanayan damarları birleştirerek dikkatli bir şekilde diktiğim zaman işim bitmişti. "Aspire ettikten sonra yarayı kapatın."

Elimdeki iğneyi hemşireye verirken ağzımdaki maskeyi indirmiş ve biraz nefes almıştım. "Tanrım bu ne zorlu bir ameliyat... Göğüs tarafındaki kurşunu Çıkarırken canımdan can gitti."

"Saldıranlar cidden öldürmek istemiş... Kurşunlar ikinci kez patlama özelliği taşıyor ve civa bulunuyordu. Tanrı korumuş ki sadece kurşun yaraları var. Civa vücuduna yayılsaydı bu kadar iyi olamaz şuan masada kalabilirdi." Jaemin ile beraber bulunduğumuz bölümden çıkarak üzerimizdeki ekipmanları tıbbi atık bölümüne atarak ellerimizi yıkamak adına musluklara yaklaşmıştım.