DREAMS 💜️ || JIMIN Centric (COMPLETED)

Chapter 3

මන් ඇඩුවා..

පැයක්.. දෙකක්...

නැහැ..

මන් වෙලාවක් දැනගෙන හිටියෙ නැහැ...

ඇස්වල කදුළු හිදෙනකන්ම.. හේතුවක් නැතුවම මන් ඇඬුවා..

මන් ඉන්න තැන ගැනවත්  මගේ මේ හැසිරීම ගැනවත් මන් වද උනේ නැහැ.. මට ඕනි වෙලා තිබුණෙ හිතේ හිර උණු හැම දුකක්ම හැම වේදනාවක්ම පිට කරන්න.. මන් අඬන වැලපෙන දවස අද විතරක්ම කර ගන්න.. මගේ බැඳීම් වලට මන් ආදරෙ කරන තරමටම මන් මගේ හීනෙටත් ආදරෙ කලා..  ඒ හීනවලට බැඳීම් බාධාවක් කරගෙන විඳවන්න මට ඕනි උනේ නැහැ.. මන් ආදරෙ කරන ඒ බැඳීම් මගේ දුර්වලතාවය කරගෙන ඒවාට අවමන් කරන්න මට ඕනි උනේ නැහැ...

අවුරුදු ගණනාවක් පුරාවට මන් ළඟ දෑතින්ම දෝතබදන් ලෝබකමකින් රැකගත් ඒ බැඳීම් වලට මන් අද නිදහස දුන්නා.. තවදුරටත් ඒ බැඳිම් ඒ පුද්ගලයන් මා සමඟ රැඳේද නොඑසේනම් මා අතහැර යයිද ‍යන්න මන් දැන නොසිටියත් හිත් කොනෙ ඔවුන් රැඳේ යයි අහින්සක  බලාපොරොත්තුවක් නොතිබුණාම නොවෙයි.. එහෙත් එය අවිනිශ්චිතයි... ඒ අවිනිශ්චිත බවත් එක්කම ඒ දැනුණු වේදනාව කදුළු විදිහට මගෙ ඇස් වලින් පිට වෙන්න ඇති..

දෑස් වලින් ගලන කදුළු අවසාන වතාවට පිටි අල්ලෙන් පිසදාගෙන බෝතලේ ඉතුරුව ඇති අන්තිම වතුර පොදත් මන් උගුරට හලා ගත්තෙ මේ වෙනකොටත් කතා කල නොහැකි තරමටම මගේ උගුර වියලීගොස් තිබුණු නිසා..

යන්තමින් උගුර කට තෙමා ගෙන මන් මිනිත්තු කිහිපයක් කල්පනාවට වැටුණා.. ආපසු ගෙදරට යාමට යන්තම් ප්‍රමාණවත් වත් මුදලක් මා අත තිබුණත් ආයෙම පැමිණීමට තරම් මුදලක් මන් ළඟ මේ මොහොතේ තිබුණේ නැහැ.. ආයෙම පැමිණෙන්න ගෙදරින් මුදල් ඉල්ලන එක මට කල නොහැකි දෙයක්.. පෙර දින රාත්‍රියේ ජිහ්යුන් තමා ලඟ තිබූ මුදල් සියල්ලක්ම මා අත තැබූ හැටි ඒ එක්කම මගෙ මතකෙට එන්නට උනා.. ඒ ඇස් සතුටින් දිලිසෙන්න උනේ මන් ගැන තිබුණු ආඩම්බරෙන්..

ඔව්..  එයා ආඩම්බර උනා..

එයාගෙ  හ්යොන්ග් ගැන.. හ්යොන්ග් ජීවිතේ දිනයි කියල මගෙ පුංචි සහෝදරයට ලොකු විශ්වාසයක් තිබුණා... ඒ වචනවලින්.. ඒ ඇස්වලින්.. ඒ විශ්වාසය  මන් දැක්කා..