DREAMS 💜️ || JIMIN Centric (COMPLETED)

Chapter 16

"මට.. මට වෙනස් වෙන්න ඕන හ්යොන්ග්..."

තවමත් නොවේලුණු අද දවසට දෙවෙනි වරටත් බෙහෙත් අලුත් කල මගේම වම් අත්ල දිහා බලාගෙන මන් කිව්වෙ තමන් කල වැරැද්ද පාපොච්ජාරණය කරන දස හැවිරිදි දරුවෙක් වගේ...

"බය වෙන්න එපා තුවාල ටික නම් ඉක්මනට හොද වෙයි.. ඒත් ජිමිනි මන් හිතන්නෙ අපිට මේ කැලැල් ටික නම් හොද කරන්න තව මාස ගානක්ම යයි.. ඒත් මට විෂ්වාසයි කැලැල් ටිකත් ඉක්මනට හොදවෙයි..."

සේජින්ශි මන් කියූ දේ නෑසුනා වගෙ පිලිතුරු දුන්නෙ මේ දෙවෙනි වතාවට...

සේජින් හ්යොන්ග්ට මන් කියන දේ ගැන ගානක්වත් නැති ද..?

'හ්යොන්ග් මන්.. මන් කියන්න හැදුවෙ..."

මන් ආයෙම වතාවක් සේජින්ශි එක්ක කතාව පටන් ගන්න උත්සාහ කලේ තනියම හිතුවක්කාර තිරණයකට යන්න මට තවමත් බිග්හිට් එකෙන් අවසර නැති නිසා වගේම මගෙම වැඩිමල් සහෝදරයෙක් වගේ නිතරම හොයල බලන සේජින්ශිට හොරා හිතට එන දේවල් කරන්න තරම් මුරණ්ඩු වෙන්න තවමත් මගේ හිත ශක්තිමත් නැති නිසා..

"ජිමින්.. තව දවස් දෙකකින් ඔයාගෙ ටිකට් කපයි.. හැබැයි තව සති දෙකක් යනකම් ප්‍රැක්ටිස් එන්න නම් ඔයාට තහනම්.. එදා වගේ මහ රෑ තනියම නම් ප්‍රැක්ටිස් රූම් එකේ ඉදල මට අහු වෙන්න එපා.."

සේජින්ශි තරවටු කරන ස්වරූපයෙන් මන් දිහා බැලුවෙ බොරු තරහක් මවාගෙන.. අහින්සක අසරණ විදිහට හිනා වීම හැර අන් කල හැක්කක් මට ඒ මොහොතේ තිබුණෙ නෑ... එදා සිදුවීම ගැන මතකෙට ආවත් ඒ ගැන පැහැදිලි මතකයක් ගන්න මට තවමත් බැරි උණා.. අඩුම මන් කලදේ ගැන වත් මට උණු දේ ගැන වත් මට ලොකු මතකයක් නැති එක ගොඩක් වෙලාවට මගෙ හිතට වද දුන්නත් ඒ ගැන සේජින් හ්යොන්ග් එක්ක කතා කරන්න තරම් මට ශක්තියක් තිබුණේ නැ..

'මම... suicide කර ගන්නවත් හැදුවද...?'

එදා උණු සිද්දිය ගැන කිසිම අවබෝධයක් නැති මගේ හිත මට ඒ විදිහට වරින් වර වද දෙන්න උනා..

ඒ කිසිම දෙයක් හරි හැටි මගේ මතකයේ නැතත්.. ඒ දවස ගැන එකම එක දෙයක් අනිත් හැම දේටත් වඩා හොදින් මන් දැනගෙන හිටියා..