Se Agapo 1: Moonlight Agape

Chapter Sixteen

FHRILLIZZIE KELL WAINWRIGHT

Para akong lantang gulay na napahiga sa kama ko. Katatapos ko lang tapusin gawin ang weekly readings ko sa majors at ginawa naman ang activities sa ibang minors. This day is supposed to be a holiday but I guess not for student like me. Walang pinipili ang mga professor kung kailan nila gustong magbigay ng tasks na kahit mismong holiday ay hindi nila pinapalagpas. At kahit pana'y ang reklamo ko ay wala rin naman akong magagawa kung hindi gawin ito, as if naman kaya kong bumagsak. Gusto kong maging proud sa akin si daddy, si Palm at lalo na si mommy. Ayokong ipamukha niya sa akin na isa akong disappointment. Lalo pa't hindi naman lingid na ayaw niya talaga ang course na kinuha ko but I insisted, ang gusto niya kasi ay business course ang kunin ko pero ano ngang magagawa ko? Wala akong future sa business at ito ang gusto ko.

Gusto kong maging isang magaling na abogada. At tutuparin ko 'yun kahit gaano kahirap at kahit na ano pang mangyari.

My thoughts popped like bubbles in the air when my phone rang. Malamya ko itong inabot at walang tingin-tinging sinagot ko ito.

"Who are you?" Walang kabati-bati at deritsahang tanong ko.

I heard a chuckle from the other side kaya napamulagat ako nang mabosesan ko ito.

"Palm!" I yelled his name na hindi ko pa rin sinulyapan ang caller id. I am sure it's Palm.

Mahina natawa ang huli, "Hey, mine. How are you?"

Natigalgal ako sa huli niyang sinabi.

"M-mine?"

I gulped when I repeated the name he called me. Ramdam ko ang pangangamatis ng mukha ko. Mine? It's kind of cliché but...I like it. No arte and am not gonna fool my self, hindi jeje pakinggan sa kanya, ang sexy pa nga. Mahina akong natawa sa pinagsasasabi ng isip ko. Gosh, am I really into him?

"Yep, my Kell. You are mine and I am yours so, mine."

I bit my nails as I surpress another smile. Puta, kinikilig ako.

I rolled my eyes kahit hindi niya naman nakita ito. "Whatever, Phaillous. Why did you called?"

Narinig ko ang pagtikhim nito at tsaka sumagot.

"I missed you, that's why..."

Tuluyan na ngang kumawala ang pinipigilan kong pag-ngiti kasabay nun ang puso kong nagsisirko na dahil sa narinig.

Ako rin naman...namiss ko siya. I haven't seen this guy for awhile and I admit it, I really do miss him.

"P-parang ewan 'to. Bakit nga?" paglihis ko. My nails automatically dug into my palm nang nagboses pabebe ako. Parang tanga lang Lizzie.

I heard him whistled and then his voice become serious. "Are you busy? Did I bothered you or something?"

Tumihaya ako mula sa pagkakahiga at tsaka siya sinagot. "Nope, why?" Pagtanggi ko pero ang mga mata'y nasa patong-patong na libro.

"Great! Fix yourself, I'll be there in a jiffy." Ani niya sabay putol ng tawag. Bastos, hindi man lang ako pinagpaalam.

Katulad nga nang sinabi niya ay mabilis akong nagpalit ng damit. Nakaligo naman na ako kanina kaya hindi na ako nag-abala pa. Hindi rin niya sinabi kung saan kami pupunta kaya nagsuot na lamang ako ng black high-waisted jeans at off-shoulder cropped top. Mas kumportable ako sa ganito, hindi hassle gumalaw kaysa sa dress na hindi ka makabukaka kasi masisilipan ka at limitado lang ang galaw na magagawa mo. Dresses are suitable for nice nelly and for ocassions. Besides, Palm told me to be comfortable with him. Sana nga lang ay hindi maging awkward ang suot ko sa kung saan man niya ako dadalhin.