Se Agapo 1: Moonlight Agape

Chapter Four

FRHILLIZZIE KELL WAINWRIGHT

The sun is beaming when I reached my favorite spot. I smiled jubilantly.

Every saturday, after coming to my father's new home ay dito agad ang tuloy ko. I just like seeing children playing on the ground. Although, I love being alone and quiet places, yet sometimes I like the idea of being in an open area. Masaya pa rin 'yung may nakikita kang mga ibang tao.

This park has built my childhood memories, dito kami madalas tumambay noon ni Kleyvtoun at ng iba pa. And up to now, paborito ko pa rin ang lugar na ito. Kahit ang mga ibang hindi taga rito napapadpad, pa ano ba naman kasi sa ganda ng lugar na ito ay talagang hindi mo maiiwasang hindi mapahinto. The vast breath-taking view of bermuda grass will leave you in so much awe. And I like the serenity. This is not just an ordinary park.

Sa pusod nito mayroong isang malaking tree house na pwedeng tambayan ng kahit na sino, pero limited lang ang pwedeng makaakyat. While on the left side is the main playground and on the right side were the benches and a lagoon infront of it, na madalas na tambayan ng mga lovers. It's quite massive. Nakakarelax ang tanawin at ang simoy ng hangin ay para kang hinehele.

It's indeed a sweet haven.

The name of the place is Compathy Park and compathy refers to feeling, happy or grief shared with others.

“Frhilizzie? Is that you?”

Naputol ang pagmumuni-muni ko at napatingin sa taong tumawag ng pangalan ko.

Kumabog ng malakas ang dibdib ko nang makita kung sino ito. Sa hindi ko malamang dahilan ay muli na lamang akong kinabahan at para ring bumalik ang init ng ulo ko sa kanya.

What is he doing here?!

“Sir Phaillous?” gulat kong banggit sa pangalan niya.

“What are you doing here?” tanong nito sa akin habang nanatili pa ring nakatayo sa gilid ko sa kaliwa.

Naiilang 'man ay sinubukan ko pa ring pantayin ang pananalita ko, “Uhmm...lagi po ako rito.”

He smiled while his left index finger rubbed his left eyebrow and his other hand was inside the pocket of his sweat pants. How could be this guy be so cute and hot at the same time?! Pasimple kong kinurot ang kanang braso ko dahil sa pinagii-isip ko. No, Lizzie! He is your professor!

“Jog,” simpleng sagot niya sa akin kaya tumango na lamang ako at pagkuwa'y umupo siya sa aking tabi.

Deep silence surrounded us and it gave me an awkward feeling kaya tumikhim ako pero nakuha ko ang atensyon niya kaya awkward akong nagisip ng sasabihin.

“Uhmm, kumusta po?” Hindi siguradong pagkumusta ko.

And why am I asking him anyway?

He lightly laugh like he sense the awkwardness. Muli niyang ibinaling ang tingin sa akin bago sumagot, “Feeling great. How’s you?”

Bahagya niya pang sinulyapan ang mga kamay ko na parang ito ang kausap niya. Parang umulit sa akin ang nangyari kahapon.

Kahapon na pinarusahan niya ako sa pamamagitan ng pagpinta ng bwiset niyang mga shell. Ang sakit ng mga kamay ko.

Pasimple kong itinago ang mga napulpol kong daliri. “Ayos lang po.”

Sinira mo ang araw ko! My thoughts echoed inside of me.