BAKIT HINDI AKO? ART MATTHEW BUENAVISTA

" BAKIT HINDI AKO?'

Isang linggo na din ang nakalipas nung iwan ko si art sa condo niya. Naka usap ko na din si daddy at si kuya. Humingi naman sakin si daddy nang tawad sa lahat ng kasalanan nang ginawa niya sakin. Si kuya din humingi ng tawad sakin. Siyempre kuya ko siya at mahal na mahal ko sila kaya napatawad ko na silang dalawa.

Kaso may isang tao ang hindi ko pa. Na papatawad sa lahat ng ginawa niya sakin. Kumokuha lang naman ako ng lakas ng loob para harapin ulit siya. Parehas naman kaming may ginawa sa isat - isat kaya dapat ay mag patawaran na kami kahit papaano.

Humarap ako sa may salamin ko at tinignan ko ang malaki laki na tyan ko. Hinaplos ko ito. Sa tatlong buwan na wala akong kasama at miss na miss ko ang daddy niya ang tyan ko ang lagi ko kung tinitignan dahil siya ang bunga ng pag mamahal ko sa daddy niya at doon nababawasan ang kalungkutan ko.

Gusto gusto ko na tawagan siya kaso may pumipigil naman sakin. Kaya wag nalang. Bahala siya kung ayaw niya akong maka usap.

Bigla naman dumating si daddy..

" Anak!, Tawag niya sakin.

" Bakit ganyan ang itsura mo Dad?

" May sasabihin ako sayo! Sana wag kang magulat.

Bigla naman umosbung ang kaba na nararamdaman ko sa dib dib ko.

" Ano yon dad?

" Patay na si Art!  Ano? Napa impossible naman yun...  Masamang damo kaya Yun.

" Ha? Lalo akong kinabahan dahil sa sinabi sakin ni dad.

" Seryoso ako anak, Kakatawag lang sakin nang daddy niya na bungo daw ito ng truck.

Napa hagulgul ako ng iyak dahil sa nalaman ko dapat pala nung una palang pinatawad ko na siya edi sana masaya na kaming pareho.

Niyakap naman ako ni dad. Tahan na anak. Puntahan nalang natin siya sa simbahan. Sabay hagod sa likod ko.

" Daddy hindi ko po kaya. Sana pala pinatawad ko na siya edi sana masaya na kaming dalawa. Ang tanga tanga ko dad. Sana pala nung ng kita kami ay pinatawad ko na siya. Mahal na mahal ko siya dad. Kaso huli na ang lahat dahil patay na siya. Dad hindi ko kaya. Paano nalang ang anak namin kung mag hanap ito ng daddy niya. Anong sasabihin ko dahil sa ka tangahan ko kaya namatay ang daddy niya..

" Anak, walang may gustong mangyari ito. Hindi mo naman alam kung ano ang mangyayari diba? Kaya tahan na.. Puntahan mo nalang siya sa huling pag kakataon..

" Pero dad -

" Tama na anak, kaylangan mong harapin ang buhay mo. Kaylangan mong harapin kung ano ang nangyayari ngyun. Hindi laging aalis kana lang tapos iiyak ka. Ano ang magagawa ng iyak mo? Wala diba! Kung nagsisi ka talaga sa nangyari puntahan mo siya. Tama na anak. Dahil hindi talaga kayo sasaya kung may isa sa inyo ang hindi marunong mag patawad. Parehas lang kayo may ginawa. Kaya tama na. Naka gawa na nga kayo ng bata. Tapos isip bata parin ba kayo? Kaya tumahan kana Jan. Aalis tayo pupontahan natin siya. Hinding hindi tayo puwding puponta doon sa burol.

Sabay punas ng luha ko. Tama si dad. Kaylangan kung harapin kung ano ba talaga ang totong buhay. Mahal ko siya kaso wala na siya kaya ano pa ang gagawin ko.

Hinawakan ni dad ang kamay ko at lumabas na kami sa kuwarto ko. Nang pa alis na kami ni dad may nag harang samin mga lalaki.

" Sino kayo? Galit na sabi ni dad.

Tinago naman ako ni dad sa likuran niya kahit ako hindi ko sila kilala. Paano sila naka akyat sa gait namin.

Hindi ko makapag salita dahil tinutukan nang mga lalaki si dad ng baril.