Ahsen Dila Ergün
Yalnızlığında kaybolmuş , sessizliğinde boğulmuş , toprağa verdikleri ile birlikte gömülmüş , kimseye boyun eğmemiş bir kadın...
Bir mafyanın en güvendiği insan , onun asistanı...
Patronundan başka kimsesi olmayan Ahsen Dila'nın iki...
"Dila'm yemin ediyorum kendimde değildim. Ne olduğunu anlamadım! Hadi aç , korkuyorum. Konuşalım..."
Gözümden akan bir damla yaşı silmeye tenezzül bile etmemiştim. Aklım hâlâ dün olanlardaydı. Neler olduğunu çözmeye çalışıyordum. __________
Dün Gece 10.30
"Küs müyüz?" Diye sessizce kulağıma fısıldayan Barkın ile geri çekildim. Ormanda olanlardan beri küs müyüz diye soruyordu.
"Ee Barkın Bey... Doğru düzgün tanışamadık sizinle." Diye Barkın'ın ağzının içine düşmeye hazır gibi duran kadın söze girmişti.
İş görüşmesi için Haldun Bey ve Erez Bey ile yemeğe gelmiştik ama Haldun Bey yerine başka bir misafirleri gelmişti.
İrem Candan... Erez Bey'in yakın arkadaşıymış...
Kadından pek haz ettiğim söylenemezdi. Geldiğimiz andan beri beni görmezden geliyordu ve artık bu sinirimi bozmaya başlamıştı. Resmen saygısızlık yapıyordu.
"Tanışmamıza gerek olduğunu düşünmüyorum." Diyen Barkın ile bozulmuş gibi gözüküyordu.
"Niye öyle diyorsun ki? Belki görüşmeye devam ederiz..." Diye cilveyle konuşması gözlerimi şokla aralamama sebep olmuştu.
Hemcinsimi bu şekilde görmek beni hayal kırıklığına uğratırken ben de onu görmezden gelmeye çalıştım.
"Hiç sanmıyorum." Diye kesin dille konuşan Barkın ile Erez Bey araya girmişti.
"Her neyse boşverin. Bu restoranın mükemmel bir içeceği var. Size tattırmak isterim. İçersiniz değil mi Ahsen Hanım?" Dediğinde Barkın araya girmeden ben cevap vermiştim.
"Barkın Bey ve ben alkol kullanmıyoruz."
"Merak etmeyin alkolsüzü de var." Diyerek hepimize sipariş etmişti.
Dakikalarca süren gergin bekleyişin ardından gelen içecekler ile hiç beklemeden bir yudum almıştım.
Soğuk soğuk terlemekten bunalmıştım.
Herkes benim ardımdan içmeye koyulurken Erez Bey'in sinsi bakışlarını üzerimde hissediyor ama onu takmıyordum.
