Ahsen Dila Ergün
Yalnızlığında kaybolmuş , sessizliğinde boğulmuş , toprağa verdikleri ile birlikte gömülmüş , kimseye boyun eğmemiş bir kadın...
Bir mafyanın en güvendiği insan , onun asistanı...
Patronundan başka kimsesi olmayan Ahsen Dila'nın iki...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
15.Bölüm *Evimiz...*
"Her şey tamamsa çıkalım artık yavrum."
Barkın'ın sesini duymakla odanın kapısındaki yazıyı düzelterek iyice büyüyen karnımın izin verdiği kadar hızla yanına gitmiştim.
Ceketini ve ayakkabılarını giymiş beni bekliyordu.
Eren'in , Çocuk Esirgeme Kurumuna götürüleli tam iki hafta olmuştu.
Bu sürede biz neredeyse her gün yanına uğramaya çalışmış , gidemediğimizde telefonla müdürü arayarak görüşmüştük. Abilerimiz de sonunda evlerine dönmüşlerdi.
Eren'i tanıdıkça daha çok sevmiştik. Çekingen bir çocuk olması ve aynı zamanda nerede ne söyleyeceğini bilen olgun bir çocuk olması ile kendisine hayran bırakıyordu.
Barkın ile çok iyi anlaşmışlardı. Eren'in minik bedeni çoktan Barkın'ın kocaman kalbinde yer edinmişti bile. Ona ne kadar değer verdiğini görebiliyordum.
Barkın onu çoktan kendi çocuğu gibi görmeye başlamış , ikizlerden ayırmadan onun için de en iyisini düşünmeye başlamıştı.
Eren de bizi daha iyi tanımaya başladıkça bağlanmıştı. Yanına her gittiğimizde bize her geçen gün sen daha çok sevgiyle baktığını görebiliyordum.
İkizlerle de iyi anlaşıyordu. Bazen bizi bile gözü görmeden karnıma ilgileniyor , minik ellerini oraya koyarak hissetmeye çalışıyordu.
Tüm bu süreç bizim için hem heyecanlı hem de yorucu geçmişti. Ama bu tatlı bir yorgunluktu.
Barkın hemen tanıdıklarını araya sokarak velayet işlemlerini başlatmış ardından da ikizler için ayırdığımız odanın yanındaki boş odayı açıp temizlettirerek her şeyi ile ilgilenmeye başlamıştı.
Ben de Eren için temel ihtiyaçlarını , onu bir süre idare edecek kıyafet ve birkaç oyuncak almıştım. Diğerlerine kendinin karar vermesini istemiştim.
Şimdi ise velayet işlemleri tamamlandığı için Eren'i almaya gidiyorduk.
Birlikte arabaya geçip yola çıktığımızda içim içime sığmıyordu. Hatta ikizler de hareketlenmişti.
Yollar su gibi akıp giderken Barkın vitesteki elini sol elimin üzerine koymuş ve sıkıca tutmuştu.
O da çok heyecanlıydı. Her hareketinden anlayabiliyordum.
"Güzelim sakin ol." Dediğinde ona göz devirerek cevap vermiştim.
"Bence asıl sakin olması gereken sensin. Ensenden ter akıyor Barkın."
"Ben sakinim zaten."
Ona kaşlarımı kaldırarak 'Ciddi misin?' dercesine baktığımda derin bir soluk vermişti.
