Ahsen Dila Ergün
Yalnızlığında kaybolmuş , sessizliğinde boğulmuş , toprağa verdikleri ile birlikte gömülmüş , kimseye boyun eğmemiş bir kadın...
Bir mafyanın en güvendiği insan , onun asistanı...
Patronundan başka kimsesi olmayan Ahsen Dila'nın iki...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
17.Bölüm *Ailem...*
"Aslanım , aç bakalım ağzını."
Barkın elindeki küçük ekmeğe bal ve kaymak sürmüş ardından Eren'e uzatarak yemesine yardımcı olmuştu.
Eren'den sonrada zorla benim ağzıma bir parça ekmek tıkmıştı.
"Oha Barkın."
"Şşt insan hiç kocasına oha der mi ya? Hem bak burada 3 tane çocuk var. Hiç yakıştıramadım."
Onun ayıplarcasına konuşmasına göz devirerek ensesine bir tane yapıştırmıştım.
"Kocamın ayarı olmayınca benim de olmuyor , ne yaparsın işte?"
Bana dişlerini göstererek gülmüş ve ardından Eren'e göz kırpmıştı.
"Dila'm benim bugün biraz işim var , siz bugün paşamla biraz vakit geçirin olur mu?" Dediğinde kaşlarımı çatmıştım.
"Barkın , iki dakika konuşalım mı?" Demiştim gözlerimle kış bahçesini göstererek.
İçine sıkıntılı bir nefes çekip kafasını sallanmıştı.
"Bebeğim sen kahvaltına devam et , biz geliyoruz."
Eren , ağzındaki zeytini çiğnerken sevimli bir şekilde kafasını salladığında onun bu haline gülerek ayağa kalkmış ve kış bahçesine yönelmiştim. Barkın da benimle birlikte kalkmış ve hızlı adımlarla bana yetişerek belimden destek olmuştu. Son zamanlarda bebekler beni hayli zorlamaya başlamıştı.
Bahçeye geçtiğimizde Barkın ayakta durmama izin vermeyerek koltuklardan birine oturtmuştu beni.
"Barkın , onlara mı gideceksin?"
"Güzelim , biliyorsun. Gitmem gere-"
Hızla sözünü kesmiştim.
"Gitmen falan gerekmiyor Barkın. Sen onların yanına , istediğin zaman çıkabilme şartıyla girdin. Sen sadece korkak gibi görüneceğini düşündüğün için kendine öylece çıkmayı yediremiyorsun!"
O sessiz kalırken sinirden yandığımı hissediyor , kızardığımı tahmin edebiliyordum. Sesim kısılırken zorlanarak devam etmiştim.
"Barkın onlara güvenmiyorum. Yamaç'ın sana neler yapabileceğini biliyorum..."
Yamaç , güçlü iş adamlarının bir nevi canlarını korumak için oluşturmuş olduğu topluluğun ele başıydı. Resmi bir oluşum olmasa da iş adamları tarafından bilinir , aralarına girmek için birçok şeye ihtiyaç duyulurdu. Fakat bir süre sonra bu oluşum sadece canlarını korumak için kullanılmaktan çıkmış , iş adamları arasındaki tehlikeli güç savaşlarına dönmüştü.
Yamaç'ın prensipleri vardı. Ona dokunmadığı sürece hiçbir kadını ve çocuğu pis işlerine alet etmez , kullanmazdı. Ama babasını oluşturduğu bu topluluk onun için kutsal sayılabilecek nitelikteydi. Herkesi aralarına almaz ve öyle kolaylıkla çıkılabilmesine izin vermezdi. Ona göre bu saygısızlıktı.
