Ahsen Dila Ergün
Yalnızlığında kaybolmuş , sessizliğinde boğulmuş , toprağa verdikleri ile birlikte gömülmüş , kimseye boyun eğmemiş bir kadın...
Bir mafyanın en güvendiği insan , onun asistanı...
Patronundan başka kimsesi olmayan Ahsen Dila'nın iki...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
6.Bölüm *Mutlu bir aile...*
Yan koltuktan çantamı alıp arabadan indiğimde patron da öndeki arabasından inmişti.
Geçen ay yaşananlardan sonra konuşmasak da özel hayatımızda ne olursa olsun işimize yansıtmaz , bir şey olmamış gibi davranır düşmanlarımıza fırsat vermezdik.
İki hafta önce ise DNA testinin sonuçları çıkmıştı. Ben hastaneye gitmek yerine tahmin ettiğim sonucu telefonda öğrenmeyi tercih etmiştim. %99,9 ihtimalle onların biyolojik kızı olduğum ortaya çıkmıştı.
Zaten sonuçlar çıktıktan sonra ne onlar benimle görüşmek istemişti ne de ben onlarla. Duyduğuma göre ise üvey ailem ile gün belirlemiş o günlerde üvey ailemde kalıyormuş. Ne hoş...
Patron geniş adımlarıyla girişe ilerlerken ben de uzun bacaklarımın verdiği avantajla ona yetişmiş ve salık bıraktığım kahverengi dalgalı saçlarımın rüzgarda savrulmasına izin vererek adımlarımı ona uydurmuştum.
Çoğu kişinin kıskandığı bir patron çalışan ilişkimiz vardı. Birbirimizden ayrı iş yapmaz , ne olursa olsun dışarıya karşı birbirbimizin arkasında dururduk.
Aşinası olduğum kıskançlık dolu bakışlar üzerimize dönerken ikimiz de bundan bir haber gibi ilerlemeye devam ediyorduk.
Yönetici asansörü bizi hazırda beklerken ikimiz binmiş ve ben katın tuşuna basmıştım.
Son zamanlarda üzerimde gereğinden fazla bir halsizlik vardı. Nefes alsam da yoruluyordum...
"İyi misin?"
Patronun bana dönmeden sorduğu soru ile göz devirmiştim.
"İyiyim."
"Bugün babamlar seni yemeğe çağırıyor."
"Ee?"
"Yani akşam beni bekle birlikte gidelim."
"Yok ben kendim giderim." Derken hafiften beni yoklayan mide bulantım ayakta durmamı zorlaştırıyordu. Asansörün içi ağır şekerli bir parfüm kokuyordu ve beni rahatsız etmişti.
"Saçmalama birlikte gideriz." Derken dizlerimi kırarak yere edilmiştim.
Ayakta duramıyordum.
O sırada sessizliğinde bana dönen patron yanıma gelmişti.
"Neyin var?" Derken ağzımı açsam kusacak gibi hissediyordum. Koku çok kötüydü.
O sırada kata gelmemizle açılan asansör kapısında kendimi atmış ve patronu beklemeden meraklı bakışlar altında terasa çıkmıştım.
İçime derin nefesler çekerken koltuklardan birine kendimi atmıştım.
