livre d'égoïsme

II - Bencilliğin Sanatı

Yorum istiyorum~

•

Acı çekerek yaşamak zordur...
Ama acı çektiğini saklayarak yaşamak daha zordur.

•

"Sevgilim, günaydın" Taehyung'un kollarında yavaşça gözlerimi açıp, yıllardır ezberlediğim irislere bakmıştım "Günaydın... sevgilim"

Sanki ağzımdan zorla çıkan son kelime, bana her gün onu hatırlatırken, bu kelimeyi başka birine karşı kullanmak çok kötü hissettiriyordu, çok canım yanıyordu...

Bana karşı güzel kare gülümsemesini sunduğunda, değerini bilmediğimi tekrar farkına varmıştım. Bencil olduğum gerçeği bana tekrar beynimin içinde bağırmaya başladığında, hiçbir şey belli etmeden Taehyung'un yanağına yaklaşıp bir öpücük kondurmuştum.

"Bugün dışarıda kahvaltı etmeye ne dersin?" Yatakta doğrulup, sırtını yatak başlığına yaslamıştı ve benden cevap beklercesine bakışlarını üzerime dikmişti; "Olur... evde sıkılmıştım zaten"

"Peki, ben banyoya gireceğim sende hazırlan" yatakta doğrulup, ayaklarını yere sarkıtmıştı ve siyah terliklerini ayağına geçirerek doğrulmuştu. Bende arkasından kalkarak, diğer banyoya yönelmiştim ve arkamdan kapıyı kapatarak lavaboya girmiştim.

Açık kahverengi olan kısa saçlarımı ensemin arkasında topladıktan sonra, losyonlarımdan birini elime alıp birkaç damla yüzüme sürmüştüm ve masaj yaparak yüzüme uygulamaya başlamıştım.

Dün gece yaşadığım saçma olay aklıma geldikçe alnımda kendini belli eden damarlarım ortaya çıkıyor ve hem gerilmeme, hemde sinirlenmeme sebep oluyordu...

Neden aradan yedi yıl geçmiş olmasına rağmen bana yazmıştı ki?

Amacı neydi?

Unutmaya çalıştığım aşkımı ve kendini bana hatırlatmak mıydı?

Yeterince acı çekmiştim ve hala da çekiyordum.

Taehyung o kadar iyi bir insandı ki, acı çekiyordum.

Onun bana karşı olan her samimi gülüşünde, ona içten bir gülümseme sunamıyordum. Bana karşı kurduğu hiçbir cümleyi duygusal olarak düşünemiyordum. Sadece içimdeki acıyı dindirmek için Taehyung'u kullanarak bencillik yapıyordum.

Bu bencilliktende vazgeçemiyordum...

Yüzümdeki losyonu, ılık su ile temizledikten sonra elime bir havlu alarak yüzümü kurulamıştım ve diş fırçama biraz diş macunu koyarak dişlerimi fırçalamaya başlamıştım.

Taehyung'u kullanmamın bedelini;her gün içimde yanmaya devam eden pişmanlık ve acı ile ödüyordum.

Yedi yıldır gerçekten mutlu olduğum tek bir gün bile olmamıştı, lanet olası Jungkook hayatımdan çıkarken tüm ışıkları kapatmıştı ve ışıkları açmam için bana yol gösteren haritayı bile yırtıp atmıştı.

Yada ben o haritayı Jungkook ile beraber çöpe atmıştım...

Şimdi bunları düşünmek için çok geçti ama her ne kadar geç olsa bile pişmanlığım biraz bile olsa azalmıyordu.