🖤♾️
"Bir daha gelme!" Dedi fısıltıdan ibaret buruk sesiyle. "Sakın ola bir daha bana dokunma da!"
Kendisi ne kadar öfkesini ortaya seriyorsa, Mirhan'da mimik oynamıyor öylece bakıyordu gözlerine.
"Geleceğim..." dedi kısık fakat vurgulu bir karar...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
. . .
Pencerelerde bekleyen benim. Ve o çalmayan telefon başlarında da..
Kabul,kaybettim..
Bir kez yolda karşılaşalım bari.Onunlada avunurum, söz..
Adımı sesinden duymaktan bile vazgeçtim zaten, ama yine de yeter ki o sesini duyayım.!
Duyduğu cümle yerinde mimlemesine yetti. Kaşları çatılı bir şekildeyken dudağının bir kenarı hafif yukarı kaydı.. Öylece boş boş kapıya baktığında içinde çok tuhaf bir hareketlilik hissetti. Hamileydi Dila.. Bir çocuğu.. Bir çocuğu da daha olacaktı. Hem kim bilir belki kızı olacaktı. Ona benzeyen zümrüt gözlü kız çocuğu.. Ömrü hayatı boyunca tek dileği olan o kız çocuğu.
"6 haftalık!" diye bitkin sesiyle omuzlarını düşürdü Dila. Gözünü Mirhan'ın bedeninden ayırmazken hiçbir tepki vermemesi öyle durması bir kez daha sarstı onu.. Sevinmemişti belli. Kim bilir o kuruntulu beyninden neleri neleri geçiriyordu şimdi..
Parmakları arasındaki çantanın askılarını avuç içinde ezdi.. Gitmek için bir adım attı. Mirhan hâlâ öyle duruyordu. Bir adım daha attı.. Yaklaştıkça kendi kalbi ağzından firar edecek gibi oluyordu. Kapı eşiğine geldiğinde aralarında bir insanlık mesafe kalmıştı..
"Gardiyan!" Diye seslendi kapı kolunu indirerek az ileride bekleyen memura.
"Ne?" Dedi infaz koruma memuru. Gözleri Dila'nın sararmış yüzüne kaydığında buruşturdu alnını. Bir kere de güzel insanların böyle adamlarda heba olmamasına denk gelseydi keşke.. Annesinden yana yanmıştı içi memurun.. İnsanın böyle güzel bir karısı olacaktı ve bu adam gibi davranacaktı. Gerçekten insanlar elindekilerin değerini bilmiyorlardı.. Ya da aşk diye nitelendirilen bu sıfat bazı insanlarda zayî oluyordu.
"Görüş... BİTTİ! Avukatı ara gelsin." diye buyurdu, elinde tuttuğu kağıdı ona uzatarak, "Şunu da ver işleme koysun bir an önce.." dediğinde Dila başını yere eğerek gözünden bir damlayı daha infaz etti. Açık kapıdan çıkışa doğru küçük küçük adımlarla ilerledi.
Kadının haline içi yandı memurun..Ya sabır çekti.. "Ha bir de söyle Arslanoğlu emretmiş bütün cezaevine tatlı dağıtılacak.." dedi çocuğunun şerefine ama Dila onu yeni hayatına diye yorumladı, aralarında bir hayli mesafe açarak koridordan döndü. Bir hoşçakalı bile sığdıramadığı yıllarına dönüp bakmadan çıktı.
Gözden kaybolmasıyla gözlerinden boca etti yaşları. Önlerinden geçip gittiği memurların acınası bakışlarına aldırmadı bile. Kalbinin ortasında kırk orman yanıyordu âdeta. Parmağından çıkardığı alyansın boşluğu koca bir hiçin içindeymiş gibi hissettirdi. Bitmişti. Mirhan ondan boşanacak kendi hayatına bakacaktı. Bundan bir iki yıl önce olsa bu kadar koymazdı da lakin şimdi sanki büyük bir boşlukta sallanıyordu.
