KUZENİM | JEON JUNGKOOK (TAMAMLANDI)

YERLİ EİNSTEİN

1 hafta geçti. Geçen bir hafta boyunca Jungkook sınıfla kaynaşmıştı. Herkes tarafından çok seviliyordu.
Tüm derslerde %100 başarılıydı. Tüm soruları çözüyor. Hatta hocaya nasıl çözüleceğini bile gösterdiği oluyordu.

Teneffüste bizim sıramız test kitaplarıyla dolup taşıyordu. Herkes anlamadığı soruları hocaya götürmek yerine Jungkook 'a soruyordu.

Onun kadar mütevazı birini daha önce hiç tanımadım. Biz olsak havalara girerdik, yani doğruya doğru.

Jimin ile Tae'de Jungkook'un zekiliğinden nasipleniyorlardı.

Soru sormaya gelen her kıza onların kuzeni olduklarını söyleyip, yakınlaşmaya çalışıyorlardı.

Allah'ım nasıl ortamın içindeyim ben şuan?

- Sevgilimin başının tepesinde toplanıp soru soranların %90'ı kızlarla çevrili.

- İki gıcık kuzenim de kızlara yavşıyorlar.

Önündeki tüm soruları çözen sevgilim parmaklarını çıtlatıp, kollarını iki yana açıp esnedi.

"Ah yoruldum!"

Deyip şişesindeki tüm suyu bitirdi.

"Yerli Einstein'mısın oğlum sen?"

Deyip kahkaha attı Jimin.

"Valla çok saol kuzen. Sayende yeni kızlarla tanışma fırsatı bulduk.İyi ki varsın. "

Deyip sırıttı Taehyung.

"Allah'ım her durumda kızları düşünüyorlar ya."

Dedim. Hepsini kıskanıyordum. Hemde deli gibi.

"Hem senin takıldığın kıza noldu?"

Dedim ona bakarak.

"Hangisinden bahsediyorsun güzelim, çünkü şuan 5 kızla aynı anda takılıyorum da."

Deyip sırıttı.

"Pislik."

Deyip gözlerimi devirdim.Jimin'in telefonu çaldı, ekrana baktı.

"Başımda binlerce dert var. Bide senle uğraşamam şimdi. "

Deyip telefonu sessize alıp sıkıntıyla nefes verdi.

"Kimdi arayan?"

Diye sordum.

"Amcanız."

Dedi donuk bir sesle. 'Baba' demeye bile tenezzül etmiyordu.

"Açmayacak mısın?"

Dedi Jungkook ona dönerek.

"Hayır. "

Başını sıraya dayadı. Ellerini ensesinde gezdirdi. Ne zaman sıkıntılı böyle yapardı.Onu çok iyi tanıyorum.

Ellerimle pofuduk, gümüş renkli,parlak saçlarını bir anne şefkatiyle okşadım. Taehyung'u yerinden kaldırıp Jimin'in yanına oturup,ona hiç olmadığı kadar sıkı sarıldım. Başını kaldırıp yüzüme, yüzümüze baktı.
Ağlamamıştı, ona göre ağlamak zayıflık ve eziklikten ibaretti.Onun ağladığını görmek imkansızdı bizim için.

"İyi ki varsınız. "

"İyi ki varız. "

Deyip düzeltti Jungkook.

Son dersi işleyip eve gitmek için hazırlanıyorduk. Epey yorucu bir gündü. Okul çıkışı koridorda yürüyorduk. Bacaklarım artık beni taşımıyordu.Uyandığımdan beri kötüydüm zaten. Adımlarım yavaşlamaya başladı. Gücümün tükendiğini tam anlamıyla hissedebildim. Geride kaldığımı farkedip yanıma geldi Jungkook. Nefesim kesilir gibi oldu bir an. Elimi duvara dayayıp yere çöktüm. Jimin ile Taehyung'un işleri olduğu için erken ayrılmışlardı okuldan.

"Bacaklarım beni taşımıyor. "

Yanıma çöküp konuştu.

"Sabahtan beri bişey yemedin kii."

Deyip sitem etti.

"Midem almıyor napim."

"Kendini düşünmüyorsan beni düşün. Ya biz yanında olmasak, ya bayılsan. O zaman nolucak?"

İlk defa beni ciddiyetle azarlıyordu. Yüzü herzamankinden çok çok farklıydı. Endişe ve korkuyla bütünleşen yüzü gergindi.

Tek kelime etmeden beni kucağına alıp kızlar lavabosuna götürdü. Kursa kalan öğrenciler okulda dolaşıyorlardı. Boş olan kızlar tuvaletine girip,kapıyı arkamızdan kilitledi. El lavabosunun önünde durup beni yavaşça kucağından indirdi. Ama eli hala belimdeydi. Musluğu açıp soğuk suyu yüzüme çırptı. Su, sıcak tenime değdiği anda irkildim. Eliyle saçlarımı geriye atarak, aynadan bana bakıyordu. Ben ise dönen başımı güç bela onun omzuna yasladım. Soğuk su sayesinde az da olsa kendime gelebilmiştim. Saçlarım ikide bir yüzüme düştüğü için toka ile arkadan topladı.

"Biraz daha iyi misin?"

Dedi endişeyle yüzüme bakıp.

Başımla onayladım.

"Çok şükür. "

Kucağına alıp tuvaletin kapısını açtığı anda önümüze gıcık Hana belirdi. Gözleri ikimizin üzerinde dolaşıyordu. Sorgular gibi bakıyordu.

Ellerimi dahada sıkı doladım boynuna.

"Gidelim aşkım. "

Dedim.

Eve geldiğimiz anda direk bana yemek yapıp elleriyle yedirmişti . Yemek yapmaya bayılan bir sevgili...

Benim olduğu için çok mutlu ve gururluydum.