KUZENİM | JEON JUNGKOOK (TAMAMLANDI)

KURŞUN GEÇİRMEZ İZCİLER

Okul çıkışı arabanın önünde durup konuştuk.

"Nerede çalışıcaz?"

Diye sordu Namjoon.

"Bizim evde çalışalım mı. Ders çalışmak için mükkemmel bir ortam."

"Biz rahatsızlık vermeyelim. Başka yerde çalışırız artık. "

Dedi J-hope.

"Saçmalamayın isterseniz. "

Deyip gözlerimi onlara diktim.

"Bak siz böyle yapınca biz çok sinirleniyoruz ama haa. Niye yabancıymışsınız gibi davranıyorsunuz?"

Deyip kızmıştım.

"Hadi ,hadi bize gidiyoruz."

Deyip arabaya binmiştik hepimiz.

"Selam Jung Woo."

Dedi Taehyung gülümseyerek.

"Merhaba efendim."

"Eve gidelim."

"Peki efendim. "

Deyip arabayı sürmeye başladı.

"Eşin nasıl oldu. Dün biraz halsiz görünüyordu. Şimdi daha iyi mi?"

Dedim ona bakıp.

"Sayenizde çok daha iyi efendim. Teşekkür ederim. Size minnettarım. "

"Minnettar olunacak birşey yapmadık biz. Unuttun mu biz bir aileyiz. Siz bize abilik ablalık yaptınız. Biz kardeşlerde size destek oluyoruz. Sizin yaptıklarınızın yanında bizimki bir hiç."

Dedi Jimin.

"Hakkınızı ödeyemeyiz."

Deyip hep beraber başımızı saygı maabında eğmiştik.

Evin önüne geldiğimizde içeri girdik.

"Hoşgeldiniz tekrardan."

Dedi Jungkook.

"Hoş bulduk."

Evin salonunda biraz dolandıktan sonra bahçeye geçtik.Çıplak ayaklarla, ıslak ve kaşındırıcı olan çimlerin üzerinden masaya doğru yürüdük. Bahçe; gölge düştüğünden dolayı serindi.

"Eviniz çok güzelmiş. "

Dedi Suga bahçeden evin dışını gözlemleyerek.

"Aynen çok konforlu."

"Canım ailelerimiz sağolsun. Bize yaptıkları tek iyilik para. Bi tek onu becerebiliyorlar bizim için. Başka da bi halta yaradıkları yok zaten."

Dedi Taehyung alayla sırıtarak.

"Hizmetçileriniz var mı?"