KUZENİM | JEON JUNGKOOK (TAMAMLANDI)

SENİN VARLIĞIN YAŞATIYOR ONU

Gözlerimi açtığımda ilk gördüğüm şey tavandı. Sonradan kolumun sargılı olduğunu görünce olayı anlamaya çalışarak etrafıma bakındım. Yanıbaşımdaki sandalyede, başını sedyenin kenarına dayamış olan birini gördüm. Saçlarından tanımıştım. Evet Jungkook'tu. Elimi kıpırdatınca başını ürkekçe kaldırdı.

"Sevgilim."

Dedi. Yaşlı gözlere baktım, başımı okşadı.

"Şükürler olsun yanımdasın."

Kırık kolun acısıyla bağırdım.

"Ben artık senin sevgilin degilim. Git buradan istemiyorum seni!"

"Zorla öptü beni yemin ederim. Evimize bile almadım, davet etmedim. Zorla girdi."

"Anlatma istemiyorum. Çık git lütfen!"

"Gitmicem tamam mı ben senin sevgilinim."

Deyip boştaki elimi avucuna alıp öptü.

"Çok korkuttun beni. Sana birşey olacak sandım."

"Git buradan diyorum sana. Git!"

Sesim odanın çıplak duvarlarını titretecek kadar yüksek ve tizdi. Yüreğimde birşey eziliyor,birtürlü sancısı bitmek bilmiyordu.

"Gitmeyeceğimi söyledim sana. Senin kadar bende çok yara aldım.Beni zorla öptüğünüde ispatlıcam. Dudaklarını öpmeyi özlemişim."

Deyip dudağımı nazikçe öptü. Dudağımdan ayrılıp, parmak boğumuyla dudağımı okşadı.

"Bana inanıyor musun?"

"İnanmak istiyorum.
Sana çok kızgınım. Onu nasıl evimize alırsın, seni öpmesine nasıl izin verirsin?"

"Zorla girdi içeri. Ödev bahanesiyle. Ona şimdi yapmak istemediğimi, sonra okulda yapabileceğimizi söyledim. Birden içeri daldı. Bilerek üstüne içecek döktü. Peçete vermek için hareket edeceğimde zorla yakama yapışıp öptü beni. Yemin ederimm karşılık vermedim, yemin ederim.Bu dudaklar sadece senin..."

Dedi. Gözlerime derince baktı. Gözlerinin dolmasına engel olamadı. Parmaklarım saçlarında geziniyor, gözlerim ise sadece gözlerine bakıyordu.

"Sana inanmak istiyorum, yemin ederim ki herşeyden çok istiyorum. Ama sende beni anla nolursun, kendini benim yerime kat. Ne hissederdin, ne düşünürdün?
İspatla.Yalvarırım ispatla. Sana her kırıldığımda yüreğim eziliyor sankii. Dayanamıyorum bu acıya!"

Dedim boşta kalan elimi yüreğime götürüp yüzümü acıyla buruşturdum.

"Senden ayrı kalmak istemiyorum."

Dedim zar zor konuşarak. Nefesim yetmiyordu konuşmaya. Kesik kesik nefesler alıyordum. Hemen komodinin üzerindeki bardağı alıp bana su içirdi.

"Aşkım iyi misin, doktoru çağırayım mı?"

Dedi bardağı yerine koyup, başımı şefkatle okşadı.

"İyiyim, birşeyim yok."

Başına buyruk akan gözyaşlarımı sildi.
Ayağa kalkıp, derin bir nefes alarak konuştu.

"İspatlıcam. Ne kadar zor olursa olsun. Bizim için, aşkımız için ispatlıcam."

Dedi alnımdan öpüp odadan çıkmıştı.

"Neden hep sevenler zarar görüyor?"

Diye kendi kendime mırıldandım.

Onun odadan çıkmasından 2-3 dakika sonra diğerleri kapıyı çalıp odaya akın etmişlerdi. Jimin'in odaya girdiğinde direk üstüme koşup, beni sıkıca kollarıyla sarmasını hissetmek çok güzeldi.