1 hafta boyunca sayısız provalar yapmıştık. Okulun genişçe olan konferans salonunun önündeydik. Jungkook'u ikna etmek yine bana düşmüştü. Neyse ki bana kıyamamış, yarışmaya katılmayı kabul etmişti. Şuan tüm utangaçlığı, heyecanı gitmişti. Çok sakin ve huzurlu görünüyordu.
"Faytinkk!"
Deyip ona güven ve destek vermiştik.
"Eğlenmeye bak."
Deyip sıcak yanağından öptüm.
"Seni seviyorum."
Konferans salonunun ön koltuklarına yerleştik. Hana benim tam arkamda oturuyordu. Tam yanımda oturan Taehyung ona saldırmamak için kendini zor tutuyordu. Hana ile aynı havayı solumamız bile yeterince rahatsız ediciydi zaten.
Tüm adaylar sıra sıra şarkılarını söylediler. Son aday Jungkook'tu.
"Son aday sahneye çıkabilir."
Anonsu gelince,Jungkook 'un sahneye emin adımlarla çıktığını gördüm.
Giydiği sahne kıyafeti;
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Uzattığı kömür karası saçlarını arkada toplayıp minik topuz yapmıştı. Kaşının sonunda biten piercing yüzüne vuran ışıkla pasparlaktı. Boynuna kalın zincirler takmıştı. Parmaklarında gümüş yüzükler sırasıyla diziliydi. Giydiği bordo renkli sahne kıyafeti ile nefes kesici duruyordu. Bu çocuk gitgide dahada büyüleyici oluyordu. Ve ben karşısında ölüp bitiyordum. Kendimi diğer kızların yerine koydum bir anlığına, gerçekten ona aşık olmamak imkansızdı. Okuldaki erkeklerin onunla arası çok iyi denilmezdi, ne de olsa kız arkadaşlarının dilinde hep sevgilimin adı geçiyordu. Mantıken kıskanıyorlardı. Eeh kıskanmakta sonuna kadar haklılardı. Bende çok pis kıskanıyordum açıkçası. Ben çok şanslıydım. Böyle biri tarafından sevilmek âmüthiş arasında qq bir şeydi.
Mikrofonu eline almış gülümseyerek bize doğru bakmıştı. Ona güven dolu gülümsemiştim.Hepimiz ona moral alkışı çaldık.Orkestraya başıyla komut verince mikrofonu ağzına götürüp kendi yazıp bestelediği şarkıyı söylemeye başladı.
O güçsüz sesin beni benden aldı Lütfen bir daha söyle adımı. Hala bu donmuş gün ışığının altında dursam da Sana doğru yürüyeceğim adım adım, Hâlâ seninleyim.
Karanlık bir oda Buna alışmamalıydım Ama tekrardan alıştım. Klimanın kısık sesi Eğer bu ses olmasaydı, sanırım paramparça olurdum.
Beraber güldük, beraber ağladık Bu basit duygular benim için herşeydi. Ne zaman olacak bilmiyorum Ama eğer yüzünü bir daha görebilirsem Gözlerine bakacağım Ve seni özlediğimi söyleceğim
