Nasaan na kaya siya ngayon? Is he still remember me?
"Huyy anong iniisip mo" pangugulat ni Secret
"Secret naman kung hindi lang kita kaibigan nabatukan na kita, napa ka ano mo"
"Pero sino nga? Is that still the guy na nakita mo when you're at 12 years old?" She siad at parang mamatay sa kakatawa
"Move on na girl, hindi mo na siya makikita" Saad pa niya
"But I'm still hoping that one day magkita kami ulit" I said while looking at the sky.
"Ikaw bahala" she said and put her liptint on
"Pero baka gusto mo? May dating app akong alam, maraming pogi dun"
"Hindi ako interesado diyan, at kahit hindi ko man siya makita muli hinding hindi ako magmamahal ng iba, I believe that he is my first love, my destiny as well"
Umalis na lamang si Secret mg walang imik. She knows that when I'm started talking, maiirita lang siya.
It's funny how I started fell Inlove at the age of 12, and now siya pa rin. Isang beses ko lang siya nakita at hanggang ngayon naalala ko pa rin ang knaiyang mukha. He's handsome na kahit sino man ay maalala ang mukha niya and he looks like Ian Veneracion.
Isang araw pinuntahan ko Ang lugar kung saan kami nagkita, I wait mostly 5 hours sa likod ng puno. At dahil sa tagal ay nakatulog na rin ako, bag ko Ang nagsilbing unan ko, and thankful that nothing bad happen to me, pero the guy I didn't see him. Maybe it says that we are not destined talaga, mananatili pa ako hanggang 7:00 pm. Humintay lamang ako sa wala, I decided to go home.
Simula ng gabing hindi ko siya nakita, hindi na ako bumalik sa lugar. Naging masaya ako dahil sinabi ni mommy na lilipat ako ng school, which is malapit sa lugar na nagkita kami ni Eosh.
Ik excited packing my things. Bawat pagagalaw ko ay hindi matanggal ang pag ngiti ko sa aking labi.
It's my first day in my apartment all was so good not until someone is staring me at the other window, I rolled my eyes. Isinara ko rin ang bintana dahil ayaw kong may tumitingin sa akin, kairita. Gusto ko lang naman ng maayos na buhay pero Isa yata to sa sisira ng mga araw ko.
Hindi ko na binuksan pa ang aking bintana dahil para saan pa?
Maasar lang ako?
Magkatabi lang kami ni secret ng room, single naman siya at naghahanap ng boyfriend. Nag makaawa ako sa kanya para magpalit kami ng room, at laking pasalamat ko dahil pumayag siya.
"Ikaw Pyschia ha, baka may multo kaya makikipalit ka ng room" takot na sabi niya
"Hindi tangek, mas gusto ko kasi dito talaga sa room mo, ang ganda Kasi" pagsisinungaling ko, kahit na hindi ko bet ang room ay pipiliin ko na lamang dito kaysa sa may tumitingin sa aking sa bintana parati.
Sa wakas ay masaya na naman ang gising ko, binuksan ko na ang bintana ko and happy na walang tumitingin sa akin. Kamusta na kaya si Secret, sigurado ako mag kuwento siya mamaya.
It's been a week since I stayed here, nagsisimula na akong mag isip.
What if Wala na siya?
Paano kung may girlfriend na pala siya?
Nakatingin ako ngayon sa mga bituin at umaasang makikita ko na siya. Sinubukan kong pumunta sa lugar kung saan kami nagkita. It's 7:50 but wala akong nakikita na kamukha niya.
Umiiyak ako habang naglalakad sa daan, nagsimula na rin pumatak ang ulan.
"Bakit ako umiiyak?" Tanong ko sa aking sarili
