Paggising ko ay namamaga pa ang aking mga mata. Ayaw ko na muna pumasok today lalo na't hindi ko pa gustong makita si Eosh. The happening last night is still fresh on my mind. How did he, naiyak na naman ako habang iniisip ang nangyari kagabi sa ball night. Tiningnan ko ang orasan ko at ang aga aga pa naman. When I have a problem I love walking outside to relief my stress. I wear my sports bra, and a leggings, at tinali ko rin ang aking buhok. Paglabas ko ay may biglang humintong kotse sa gate. Who's this?
Nagpatuloy na lamang ako sa aking paglalakad. And I heard a soft girl voice called me. " Psychia" she said. Lumingon ako sa kanya and i remember her, she's the girl who kissed Eosh. "Psychia right?" She asked
"Yes" tipid kong pagsagot
"Yung nakita mo last night" she said at tumawa na parang sinasadya niya
"I kissed Eosh, yes the only Nicolaevna, kasi akin naman talaga siya. Kaya huwag ka Ng umasa pa na magpapatuloy pa siya sa panliligaw sayo after what you did last night, kahiya ka naman, kayo ba?"
Parang gusto ko siyang sabunutan sa mga pinagsasabi niya. Kumukulo ang dugo ko sa babaeng 'to.
"HAHAHHAHA, may ganun, ako pa ang sinayaw niya, and guess what?" Saad pa niya
"Wh-" Hindi na natuloy pa ang aking sasabihin
"Nagkita kami sa bar" she said and gave me a picture of him and her.
Bumalik na naman ang sakit na nangyare kagabi. I didn't expected this. Akala ko ay magiging maayos ako kapag nag jogging ako subalit mas lumalala pa yata.
"Kung ako sayo, I'm going to ignore him" Sabi pa niya
"And by the way, look at what he gave to me, Ang ganda ng necklace na 'to, pero parang nakita ko na to na suot mo, so ibabalik ko nalang, mabait naman ako, and I don't used secondhand things" inilagay niya sa kamay ko ang kuwentas at sumakay sa kotse.
Nag init ang sulok ng aking mata at tumulo ang aking luha. Bakit siya ganun, I thought he's loyal to me pero, bakit?
Pinunit ko ang kanilang litrato at itinapon sa basurahan. She had a point kailangan ko na siyang iwasan, at sa sinabi niya sino ba naman ang babalik sa akin after what I've said to him. Itinago ko na lamang ang kuwentas dahil nangako ako kay Lola Cresilda to handle it with care. Malinaw na ngayon sa akin ang lahat. Bakit ko ba kasi siya hinintay, ganito lang din pala ang mangyayare sa akin. Sa pagkakaalam ko she's from architecture department. Isang model, ano naman ang laban ko sa kanya. Mayaman ang kaniyang pamilya.
Tumakbo na lamang ako para matanggal ang aking stress. Pero patuloy pa rin ako sa pag iyak. I just ignore my tears, iniisip ko na lang na mga pawis ito. Umupo na muna ako sa park and remember again what happen kanina. Hindi ko mapigilan na umiyak na naman. Sa bawat maalala ko ang mga nangyare. Naninikip na ang aking dibdib, at napatulala na lamang habang patuloy sa pagtulo ang aking mga luha.
"Miss, you fine" a husky voice said
"Yes" tipid kong sagot at tumango sa kanya
Naramdaman ko naman na naupo siya sa aking tabi. I just ignore him.
"I don't think that you're okay" sabi pa niya
"Alam mo wala kang pakialam kung okay ako kung hindi, this is my life" pagmamaldita ko
Galit na nga ako dumagdag pa itong Isa na 'to. Narinig ko na lamang na tumawa siya. I look at him that made him stop from laughing, at pinaikotan ko siya ng mata.
"Ito na lang, punasan mo muna ang mga luha mo" Sabi niya sabay abot sa akin ng panyo
"No thanks" Sabi ko
