အပိုင်း (၅၃) ကျွန် / ကြၽန္

1K 103 33
                                    

Unicode Version

ဟုန်လျန်၏ ညီးသံများက ကြားရသည်မှာ အတော်လေး သာယာဖွယ်ပင်။ ချန်ပိုင်ဝမ်က ပို၍ နက်ရှိုင်းစွာ ထိုးသွင်းလိုက်သောအခါ သူ၏ငိုသံများက သီချင်းတစ်ပုဒ်ကို တေးဆိုနေသလို။ ချန်ပိုင်ဝမ်က လှုပ်ရှားမှုများကို ပို၍ မြန်ဆန်လိုက်သောအခါ စာကလေးတစ်ကောင်လို တကျီကျီ တကျာကျာအသံ ထွက်လာသည်။ ထိုသာယာစွဲမက်ဖွယ်အသံတို့က ချန်ပိုင်ဝမ်ကို စိတ်ကျေနပ်ကာ ပြီးမြောက်စေသည်။

ရှန်ယုက ဘယ်လောက်ကြာကြာ အပြင်၌ နေခဲ့သည်ကို မသိတော့ချေ။ အထဲကလူတို့၏ လှုပ်ရှားမှုများက နောက်ဆုံးထိုးသွင်းချက်တစ်ခုနှင့်အတူ ပြီးဆုံးချိန်၌ သူ့တကိုယ်လုံးက ထုံကြင်နေပြီ ဖြစ်သည်။

ဟုန်လျန်၏အသံက ပျင်းရိတွဲနေကာ အချစ်တို့ကို ပြုလုပ်ပြီးချိန် ဖြစ်သည့်အတွက်ကြောင့် အနည်းငယ် ရီဝေဝေဖြစ်နေသည်။ "အရှင် ဒီနေ့ ကိုယ်လုပ်တော်ရင် ငေးငိုင်ငိုင်ဖြစ်နေတာကို ကျနော် တွေ့လိုက်တယ်။ စိတ်မပူဘူးလားဟင်?"

"ဟင့်" ချန်ပိုင်ဝမ်က တိုက်ရိုက်အဖြေကို မပေးချေ။ သို့ပေမဲ့ သူက ဟုန်လျန်အား ငိုသံထွက်စေသော အပြုအမူတစ်ခုကို လုပ်လိုက်သည်။

"အရှင်က အရမ်းဆိုးတာပဲ" ဟုန်လျန်၏အသံက မတည်ငြိမ်။ "ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် သူက အရှင့်ရဲ့ အချစ်ဆုံးဖြစ်ခဲ့တာပဲလေ။ သူ့ကို လုံးလုံး ဂရုမစိုက်တော့တဲ့အထိ ရက်စက်တော့မှာလား?"

"ငါ သူ့ကို ဂရုစိုက်ရင် မင်း ပျော်လာမှာလား?" ချန်ပိုင်ဝမ် သူ့ကို ပြန်မေးလေသည်။

"အိုက်ယား ဘယ်ပျော်ပါ့မလဲ။ ကျနော်က အရှင့်ကို တစ်ယောက်တည်း ပိုင်ဆိုင်ချင်တာ။ အရှင့်မှာတော့ ကျနော်တစ်ယောက်တည်း ရှိတာမဟုတ်ဘူးလေ။ ကိုယ်လုပ်တော်ရင်က ကျနော့်ထက် ပိုလှတယ်လေ။ ဒါတောင် သူလည်း မေ့ပျောက်ခံပန်းလေးတစ်ပွင့် ဖြစ်သွားပြီလေ။ တစ်နေ့မှာ အရှင်က ကျနော့်ကိုလည်း ငြီးငွေ့သွားမှာကို ကြောက်တယ်။ ‌ကျနော်လည်း အသည်းကွဲရမှာ"

"သူ့ထက် မင်းက မင်းနေရာမင်း ပိုနားလည်တယ်"

ဟုန်လျန်က ရှက်ရွံစွာဖြင့် "ကျနော် အရှင့်ကို မယုံဘူး"

Silent Lover (novel)Where stories live. Discover now