Isang simpleng babaeng nangarap ng simpleng buhay. Sumasabay sa agos ng buhay, matatag, matapang, may determinasyon, pinatatag ng mga karanasan sa buhay. Handang gawing ang lahat maiahon lang ang naghihikahos na buhay ng pamilya... siya si Margarita...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Pagdating namin sa area kung saan nakatala yun address na binigay ng isa pang may ari ng kwintas na hinihinalang kapatid namin mukhang mahirap pasukin dahil magulo ang lugar at alam kung hindi pa nakakarating sa kaninong lugar ang mga kapatid ko.
"Sigurado ka bang ito yung address" tanong agad ni Aarush pagbaba namin ng sasakayan dahil kita sa mukha nila ang disgusto sa lugar.
"Eto yun at talagang ganito rito madaming nagkalat na bata, maging mga matatanda. Hindi lang yang baka marami din nag-iinuman sa tabi-tabi mag-ingat nalang tayo." aniko ganito talaga dito dikit-dikit ang mga bahay wala sa ayus kahit saan nalang nagtayo ng barung- barung may masilungan lang.
Nilingon ko ang apat na body guard namin pero may kinakausap na matandang lalaki na mukha na yatang lasing. Bago pa kami mapag-tripan dito kinuha ko ang aking cellphone.
"Kayo po ba naghahanap kay Klenton" tanong samin ng isang binatilyong patpatin. Matapos niya kaming suriin tingnan lahat. Hawak pa niya ang cellphone niya kaya bago ko sagutin pinag-ring yun nangmakita ko naman umilaw at tumunog yun cellphone niya, ihinarap niya sakin ang screen ng cellphone niyang hawak.
"Nasaan siya bakit hindi mo siya kasama. May nangyari ba sa kanya." sunod-sunod na tanong ko. Nakita ko namang nagkamot siya ng batok niya at lumingalinga.
"Nagdilihinsya lang siya sandali pero babalik din yun ibinilin din niya kayo sakin. Sakin kasi siya nakikita gamit ng cellphone wala kasi yun gamit.
"Saan siya nakatira? Sinong kasama niya sa bahay?" tanong naman Andrei
"Duon sa looban bahay niya malapit lang samin kaibigan ko siya. Kung gusto niyo samahan ko kayu duon nalang sa bahay nila tayo maghintay, tamang tama wala ngayon yun Mama niya." litaniya niya. "Halikayo sumunod kayo sakin." dagdag pa niya kaya wala kaming nagawa kundi sundan siya.
Isang makitid na iskinita ang aming dinadaanan hindi rin kaaya-aya ang amoy nagkalat din ang mga plastic at kung anu-anong dumi sa paligid, isa hanggang dalawang hakbang mo nalang sa gilid mo makakapasok kana sa pinto ng bahay sa sobrang pagkakadikit-dikit ng bawat bahay nila. Pinagtitingin din kami ang mga taong nadadaanan namin buti nalang at kilang-kilala ang binatilyong kasama namin.
