Isang simpleng babaeng nangarap ng simpleng buhay. Sumasabay sa agos ng buhay, matatag, matapang, may determinasyon, pinatatag ng mga karanasan sa buhay. Handang gawing ang lahat maiahon lang ang naghihikahos na buhay ng pamilya... siya si Margarita...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Kailangan ko ng maligo baka dumating na ang sundo ko. Nagmakabihis nako at masigurong dala ko na ang lahat ng kailangan kung dalin. Minsan ko pang pinasahan ng tingin ang buong kwarto kong inakupa ng anim na buwan. At dahan dahan tumalikod upang lisanin na ito kasunod nuon ang pagpatak ng mga luha ko. Pagtapat ko sa kwarto ni Al maingat kung binuksan ang pinto.
Walang patid ang pagdaloy ng mga luha ko sa pingi ko ng tuluyan nakong nakalabas ng naging tahanan ko kasama ng lalaking lihim kung minahal, kahit anung pigil ko kusa itong umaagus. "Don't cry because it's over. The contract is done." pagpapakalma ko sa sarili ko.
Ito na nga ba ang kinatatakutan ko ang masaktan at magdusa. Naupo nako sa lobby ng building upang hintayin ang grab taxi na susundo sakin.
"Manong d'yan nalang po sa may waiting shed" utos ko sa grab driver.
"Sigurado kaba dito Miss mukhang walang tao dito, madilim pa." ani ng driver
"Opo kuya ok lang ako dito parating na ding ang sundo ko, dyan lang po ako sa looban hindi na po kasi pwedeng pumasok ang four wheels diyan." pagsisinungaling ko pa sa driver dahil kita sa mukha niya ang pag-aalala.
"Bueno iiwan na kita dito, mag-iingat ka." palala pa niya.
Dito ako nagpahatid sa isang lugar kung saan walang CCTV dahil baka sundan nila ako. May susundo rin grab taxi dito sakin na ibinook ko rin. Makaraan ang ilang minuto may huminto na ng taxi lumabas pa ito at ngdial ng cellphone niya.
"Kuya andito nako" aniko kaya dali dali na niyang binuhat ang mga dala ko at isinakay sa likuran ng taxi niya.
Maaga akung nakarating sa airport kaya naupo nako sa waiting area dahil wala naman akung ganang kumain, hindi ako nakakaramdam ng gutom.
Nakapatulala lang akung nakaupo dito. Ganito pala pang mahiwalay ka sa taong mahal mo kaya pala madaming tao ang halos handang pumatay at mamatay sangalan ng pag-ibig. Pero iba ang kaso ko ako lang ang nagmahal isang kontrata lang ang usapan at walang kalakip na pagmamahalan. Pero tao lang ako but sometimes i can't explain what i'd feel for him. If it is love. Pero bakit ako nasasaktan ng ganito mamimiss kita. First time kung maramdaman ito.
