"သမီးရေ...သမီး...ဟော်တော်ဒီကောင်မလေး
ကတော့ဘော်ဒါသွားရပါမယ်ဆိုခုချိန်ထိမထ
သေးဘူး..ငါ့နှယ့်တော်တဂယ်ပဲ"
"ဒုန်း...ဒုန်း...ဟဲ့သမီးရေ မထသေးဘူးလား"
(အသံဗြဲကြီးနဲ့အော်နေတာကတော့လဝန်းရဲ့
အမေပေါ့..)
"လာပြီ မေမေရေ..ဘာလို့အဲ့လောက်ထိအော်
နေရတာလဲ "
"အော်...ညည်းကအဲ့လိုအော်တာတောင်မထ
တာလေ..သွား..ရေသွားချိုးတော့မနက်စား
ပြင်ထားမယ်ပြီးရင်လာစား..ဒီနေ့ညည်းဘော်
ဒါဝင်ရမယ့်နေ့နော်..."
"လဝန်းသိပါတယ်မေမေကလည်း"
"သိရင်ပြီးရော..ရေသွားချိုးချည်"
"ဟူး...မေမေကလဲ ဘော်ဒါမဝင်လဲရရဲ့သားနဲ့
ကို အတင်းတွေဘော်ဒါပို့နေတော့တာပဲ"
ရေချိုးပြီးလဝန်းတစ်ယောက်အိကျီဝတ်ပြီးပြင်ဆင်နေပါရော..။
"ကဲ...လာဒီမှာမနက်စာမုန့်ဟင်းခါးလုပ်ပေး
ထားတယ်။လဝန်းမေမေပြောမယ်နော်ဘော်
ဒါမှာစာကိုသေချာကြိုးစားမေမေဘာသံညာ
သံမှမကြားချင်ဘူးနော်။တစ်ခုခုအသံကြားတာနဲ့မေမေဘော်ဒါကနေချက်ချင်းလာခေါ်
မှာ..ကြားလား"
"ကြားပါတယ်မေမေရဲ့။မေမေသမီးလဝန်းက
အလိမ္မာတုံးလေးပါ..ဟီး.."
"နင်ကအပြောကတော့ဟုတ်နေတာပဲပြီးရင်
လုပ်တာတလွဲ"
လဝန်းအမေလဲဘော်ဒါလာပို့ရောဘော်ဒါ
ရောက်တော့...
"ဆရာကျွန်မသမီးလေးကိုအပ်ပါတယ်နော်
မလိမ္မာတာရှိရင်လဲကျွန်မကိုအားမနာနဲ့နာနာ
လေးသာရိုက်ဆုံးမပေးပါနော်ဆရာ"
လဝန်းလေးကဘေးကမေမေကိုအနားကပ်ပြီး
"မေမေ..ဘာတွေလျှောက်ပြောနေတာလဲ"
"ညည်းအသာနေစမ်းပါငါဆရာ့ကိုစကား
ပြောနေတယ်လေ"
"ရပါတယ်အမရယ်..။သမီးလေးကိုကြည့်ရတာလဲလိမ္မာမယ့်ပုံလေးပါ။စိတ်ချပါအမသ
မီးကိုကျွန်တော်တို့အတတ်နိုင်ဆုံးလုပ်ပေးပါ
မှာ"
"ဟုတ်ကဲ့ပါဆရာ"
လဝန်းရဲ့အမေကတော့ဆရာနဲ့စကားပြောနေ
တဲ့ချိန်လဝန်းကတော့ဘေးနားမှာထိုင်ပြီးဟို
ကြည့်ဒီကြည့်နဲ့စပ်စုနေတာပေါ့
ရုတ်တရက်ဆရာကဆရာမလေးကိုလှမ်း
ခေါ်လိုက်တော့လဝန်းလေးကလဲလှမ်းကြည့်
တော့....
"ဟာ ဆရာမလေးကချစ်ဖို့ကောင်းနေရောပါပဲလားအသားကလဲဖြူဖြူဖွေးဖွေးလေးဆံ
ပင်လဲခါးနားထိရှည်ရှည်လေးထမိန်အပြာ
ရောင်လေးနဲ့ယဉ်ပုံအိကျီအဖြူရောင်လေးကို
ဝတ်ဆင်ထားပြီးတဂယ့်ကိုယဉ်ယဉ်လေးနဲ့
လှချင်တိုင်းလှနေတာပါပဲလား"
"အို..ငါဘာတွေတွေးနေတာလဲငရဲကြီးတော့
မှာပါပဲလား။ကိုယ့်ကိုစာသင်ပေးမယ့်ဆ
ရာမလေးကိုပြစ်မှားတာမကောင်းဘူး။သူ့ဘာ
သာလှလှမလှလှငါနဲ့မဆိုင်တာငါကဘာလို့
တွေးနေတာလဲ။ဟူး...တော်ပါပြီမတွေးတော့
ဘူး။"
"နန်းရေ..ဒီကသမီးလေးကိုခေါ်သွားလိုက်ပါအုံးနော်ပြီးတော့သူနေမယ့်အခန်းလေးပါလိုက်ပြလိုက်နော်"
"ဟုတ်ကဲ့ပါဆရာ။လာ...ညီမလေး"
လဝန်းတစ်ယောက်ဆရာမလေးနောက်ကနေကုပ်ကုပ်လေးနဲ့လိုက်လာခဲ့ပါလေရော
လဝန်းတစ်ယောက်နောက်ကနေလိုက်လာပြီး...
"ဟာဆရာမလေးဆီကကိုယ်သင်းရနံ့လေးကမွေးနေရောပဲ။အနောက်ကနေကြည့်
တော့လဲချစ်စရာလေးပါပဲလား။"
"အို...ဒုက္ခပဲလာပြန်ပြီဘာတွေထပ်တွေးနေတာလဲမိလဝန်းရဲ့"
လဝန်းတစ်ယောက်ကို့ယ်အတွေးနဲ့ကိုဖြစ်နေပြီးအခန်းရှေ့ရောက်တာတောင်သတိမထား
မလိုက်ဘူး။အခန်းရှေ့ရောက်တော့ဆရာ
မလေးကရပ်လိုက်တော့လဝန်းတစ်ယောက်
ဆရာမလေးကိုတိုက်မိပါလေရော
"ဟော်တော်...သမီးလေးအဆင်ပြေရဲ့လား
ဘာဖြစ်သွားသေးလဲ"
ရုတ်တရက်ဆိုတော့တိုက်မိသွားတော့လဝန်း
ကိုဆရာမလေးကလှမ်းပြီးလက်နဲ့ကိုင်
လိုက်မိတာပေါ့..။အဲ့လိုချိန်မှာပဲ..လဝန်းတစ်
ယောက်ဘာမှပြန်မပြောပဲဆရာမလေးကိုစိုက်ကြည့်နေပါရော။
"ဟိတ်..ဘာဖြစ်သွားသေးလဲလို့မေးနေတယ်
လေ"
"ဟုတ်...ဘာ...ဘာ...ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး"
လဝန်းတစ်ယောက်ရှက်သွားပြီးမျက်နှာလေနီရဲပါလေရောရှက်လဲရှက်စကားလဲထစ်ပါလေရော
"အော်..ဒါလေးမေးတာကိုစကားတွေတောင်
ထစ်နေပါလား...ကလေးရယ်"
လဝန်းတစ်ယောက်သူငါ့ကိုကလေးလို့ခေါ်
လိုက်တာလား...
"အယ်..ကလေးဘာဖြစ်နေတာလဲ"
"ဟို...ဟို...ဘာမှမဖြစ်ပါဘူးအတွေးလွန်သွား
တာပါ..ဒါနဲ့ဒီအခန်းကလဝန်းနေမယ့်အခန်း
မလား"
"ဟုတ်တယ်ဒါကကလေးနေမယ့်အခန်းပြီး
တော့တစ်ခန်းမှာနှစ်ယောက်နေရမာ"
"ဟုတ်ကဲ့..အ့ဆိုလဝန်းဝင်တော့မယ်"
လဝန်းလည်းရှက်ရမ်းရမ်းနဲ့ပြော။
"အင်းပါဝင်တော့နော်မမလဲသွားတော့မယ်"
လဝန်းတစ်ယောက်အခန်းထဲရောက်တော့
ကိုယ့်ရင်ဘတ်ကိုလက်နဲ့ဖိပြီး...
"ငါဘာတွေဖြစ်နေတာလဲပြီးတော့သူကင့ါကို
ကလေးလို့ဘာလို့ခေါ်တာလဲသူ့ကိုယ်သူလဲ
မမတဲ့.ရင်တွေကလဲအရေးထဲတဒုန်းဒုန်းနဲ့
သေတော့မာပဲ...ဟူး..."
နန်းတစ်ယောက်လဲလဝန်းလေးကိုအခန်းလိုက်ပြပေးပြီးနန်းလည်း...
"ငါဘာဖြစ်သွားတာလဲ။သူနက်တွေ့တော့ထူး
ထူးဆန်းဆန်းရင်တေဘာလို့ခုန်နေရတာလဲ။
ပြီးတော့သူ့ရှေ့မှာဘာလို့ကလေးလို့ခေါ်လိုက်
ရတာလဲ။ပြီးတော့ငါ့ကိုယ်ငါလဲဘာလို့မမလို့
ပြောရတာလဲ။ငါဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ"
"ပြောမယ့်သာပြောတာပါအဲ့ကလေးမလေးကစောနကဖြစ်သွားတဲ့ပုံလေးကချစ်စရာလေးရှက်သွားတာကလဲမျက်နှာလေးကနီရဲ
သွားတာပဲအသဲယားစရာလေးပါလားနော်။
အို...ငါဘာတွေတွေးနေတာလဲမိနန်းရေပေါက်
ကရတွေမတွေးစမ်းနဲ့"
YOU ARE READING
ငယ်သာမမရဲ့အချစ်ဆုံး
Romanceကိုယ့်ကိုအခန်းလိုက်ပြပေးတဲ့ဆရာမလေးကလဲကိုယ့်ကောင်မလေးဖြစ်လာနိုင်ပါတယ်နော်😛
