ငယ်သာမမရဲ့အချစ်ဆုံး

Part-11

မနက်ခင်းနေရောင်ခြည်လေးဟာအခန်းပြ
တင်းပေါက်ဆီကနေဝင်ရောက်ကာနန်းမျက်
နှာလေးပေါ်နေရောင်ခြည်၏အလင်းများကျ
ရောက်လာသောကြောင့်နန်းမျက်လုံးလေး
တွေသည်ပွင့်လာခဲ့သည်။နန်းမျက်လုံးလေး
တွေပွင့်လာသည့်အချိန်ကုတင်ဘေးကစင်လေးပေါ်ကနာရီကိုလှမ်းကြည့်လိုက်သည်။
နာရီကိုကြည့်တော့အချိန်က၆နာရီထိုးနေတော့သည်။နန်းလဲနာရီကြည့်ပြီးတစ်ဖက်ပြန်
လှည့်တော့တစ်ဖက်တွင်နန်းသိပ်ချစ်ရသည့်
ကလေးသည်နန်းကိုကျောပေးကာပုစွန်ထုပ်
လေးတိုင်ကွေးကွေးလေးအိပ်ပျော်နေလေ
သည်။နန်းလဲကလေးအိပ်နေသောပုံစံကိုတစ်
ချက်ကြည့်ပြီးမျက်နှာသစ်ရေချိုးကာအောက်ထပ်သို့ဆင်းလာလိုက်သည်။အောက်
ထပ်ရောက်တော့...

"Morning သမီး"
"Morning ဖေဖေ.....ကိုရဲတစ်ယောက်ရော
ဖေဖေ"
"အော်...သမီးအကိုက...အလုပ်ကိစ္စနဲ့ခရီး
သွားတယ်ကွဲ့"
"ဟုတ်ကဲ့...ဖေဖေ"
"ဒါနဲ့....သမီးနဲ့ညကပါလာတဲ့ကလေးမလေး
ရော"
"လဝန်းလေး...အိပ်နေတုန်းဖေဖေရဲ့...စော
လဲစောသေးတော့...သမီးလဲမနိုးလိုက်တာပါ
သူနိုးတာနဲ့မနက်စားစားပြီး...အိမ်ပြန်လိုက်
ပို့ပေးမလို့"
"အင်းအင်း...သမီးလေး"

နန်းဖေဖေနဲ့စကားပြောပြီးမီးဖိုခန်းထဲသို့ဝင်
လာသည်။မီးဖိုခန်းထဲရောက်တော့..

"ကြီး‌ကြီးဝင်း....သမီးမနက်စားပြင်လိုက်မယ်"
"ရပါတယ်....သမီးလေးရယ်....ကြီးကြီးဝင်း
ပဲပြင်လိုက်ပါ့မယ်...ဒါကကြီးကြီးဝင်းလုပ်နေ
ကျပဲကို"
"မဟုတ်တာကြီးကြီးဝင်းရယ်...ပြီးတော့နန်း
ရဲ့တပည့်မလေးကိုနန်းကိုယ်တိုင်ချက်ပြုတ်
ပြီးကျွေးချင်လို့ပါ"
"အင်းလေ...သမီးလေးက...သမီးလေးတပည့်
မလေးကိုတော်တော်ချစ်ပုံပဲ‌ကွယ်"
"ဟုတ်ကဲ့...ကြီးကြီးဝင်း"

နန်းလဲကြီးကြီးဝင်းနဲ့စကားပြောတာရပ်ပြီး
နန်းရဲ့ကလေးနိုးလာရင်စားဖို့အတွက်နန်းကြီး
သုပ်လေးသုပ်ကာ...ခဏကြာတော့...နန်းလဲ
ကလေးစားဖို့အတွက်နန်းကြီးသုပ်လေးကိုပန်းကန်ထဲသို့ထည့်ကာပေါ်ထပ်သို့တက်လာ
ခဲ့သည်။အခန်းရှေ့ရောက်တော့နန်းလဲတံခါး
လေးဖွင့်ကာကုတင်ပေါ်ကိုကြည့်လိုက်တော့
နန်းရဲ့ကလေးသည်ငုပ်တုတ်လေးထိုင်နေ
လေသည်။နန်းလဲစားစရာကိုစားပွဲပေါ်ချပြီး
ကလေးနားသို့‌သွားကာ...