✔️Mistrzowski Plan Pierre'a • Pierre Gasly fanfiction

#6 Pierre POV

«Just when you think it can't get any worse, it can.
And just when you think it can't get any better, it can»
~Nicholas Sparks

Wyszedłem z domu, postanawiając dać dziewczynom trochę prywatności. Czułem się jak zwycięzca. Lucy zasługiwała na to, by być szczęśliwa, a Alice znam od bardzo dawna i wiem, że jej nie skrzywdzi.

Wieczór powoli zamieniał się w noc, słońce zaszło i zrobiło się wyraźnie chłodniej, ale mi to w ogóle nie przeszkadzało. Szedłem przed siebie, nie mogąc się doczekać spotkania z Yukim. Od kilku tygodni planowaliśmy, że wyjdziemy gdzieś razem, ale ciągle brakowało nam czasu i możliwości. Dopiero dzisiaj się udało. W ten piękny, zimowy wieczór, niemal tydzień po tym, jak zakończyłem swój udział w Formule 1 w zespole Alpha Tauri.

Szybciutko przedostałem się pod kino, gdzie Yuki już na mnie czekał. Jak zwykle wyglądał świetnie. Zanim podszedłem bliżej, rozejrzałem się wokół, czy nikt nas nie widzi. Paranoja? Może, ale musieliśmy uważać, wciąż jeszcze żaden z nas nie był gotowy na coming out, chcieliśmy z tym poczekać aż nasze pozycje w Formule 1 umocnią się na tyle, że to nam już nie zaszkodzi, a na razie się na to nie zapowiadało. Musiałem szczerze przyznać sam przed sobą, że męczyło mnie to już. Bywały chwile, kiedy słuchałem naszych szefów, naszych mechaników, specjalistów od PR i miałem ochotę powiedzieć im, żeby się odpieprzyli, bo to moje życie i to ja powinienem podejmować decyzje dotyczące tego, jak się ono potoczy.

Yuki nie miał żadnych oporów przed publicznym okazywaniem sobie uczuć. Być może był nieco za młody, żeby wszystko zrozumieć. Zaczęliśmy się spotykać, kiedy on miał zaledwie dwadzieścia jeden lat, a ja dwadzieścia pięć. Początkowo nasz team był tym zachwycony. Nazywali nas „bromansem", chociaż dla żadnego z nas nie było to zbyt komfortowe, ponieważ braćmi nie czuliśmy się w ogóle.

Ledwie nasze usta się zetknęły, zapomniałem o całym świecie. Nic nie mogłem na to poradzić, że tak na mnie działał. I doskonale zdawał sobie sprawę z tego, jak na mnie działa, czasem to wykorzystując. Wiedział, że nie potrafię mu zbyt długo się opierać ani odmawiać. Na początku naszej znajomości próbowałem powstrzymać go przed zakradnięciem się do mojego domu, ale i to mi nie wyszło. Yuki potrafi być bardzo uparty, jak czegoś chce.

Gdy odsunęliśmy się od siebie, z radością splotłem palce naszych dłoni, czując, jak przez moje ciało przebiega przyjemny dreszczyk. Najchętniej zabrałbym go do domu, ale obiecałem Alice, że ten wieczór dziewczyny będą miały tylko dla siebie.

„Tam dom mój, gdzie serce moje" – Brzmiał cytat, a moje serce było zawsze przy Yukim. Ludzie twierdzili, że jest arogancki, że nie ma szacunku do innych, że jest samolubny, ale wiedziałem, że się mylą. Nie znali go tak, jak ja go znałem. Widzieli tylko to, co chciał i mógł im pokazać. Gdyby znali prawdę, nie odważyliby się wygłaszać takich bzdur.

– Jaki film obejrzymy? – Spytał, gdy przekroczyliśmy próg gmachu kina. Wewnątrz panowała typowa dla takich miejsc atmosfera przesycona zapachem popcornu i coli.

– Zdaje się, że niedawno wszedł na ekrany nowy film z Harrym Stylesem. – Przypomniałem sobie słowa Lucy, która była wielką fanką tego aktora, który okazał się także być wokalistą. To od niej dowiedziałem się o tym, że Harry zaczynał swoją karierę w zespole muzycznym o nazwie One Direction, gdzie występował razem z czwórką innych chłopaków w jego wieku i że miał wtedy ledwie szesnaście lat. Pierwszy raz pojawili się jako zespół w xFactorze, w którym na koniec zajęli trzecie miejsce, chociaż wiele osób spodziewało się, że wygrają.

Ciągle miałem przed oczami rozpromienioną twarz brunetki, gdy mi o tym opowiadała. Była taka podekscytowana, że może się podzielić posiadanymi informacjami z kimś, kto jeszcze nic na ten temat nie wie. Nie miałem odwagi przyznać się do tego, że znam jednego z członków tego zespołu osobiście. A potem była ta nieszczęsna Met Gala, na której wszystko się wydało, również to, że wiem o świecie przemysłu muzycznego znacznie więcej, niż chciałem to pokazać.