Webs Of Fate/WooSan✓

2

2.BÖLÜM

"Etrafımdakilerin mutlu olma sebebi ben olabilirim."

~~~~~~

"Benim,Choi San."

Wooyoung zar zor ayağa kalktı.Gördüğünün üzüntüden bir hayal mi yoksa gerçek mi olduğunu anlamak için San'a yaklaştı.Elini San'ın kalbine koydu ve daha ilk tanıştıkları günkü gibi duydu kalbinin ritmini.Jung Wooyoung bir adım geri çekildiğinde Choi San bir adım attı.

"Büyümüşüm değil mi?Tıpkı içimdeki özlemin gibi."

06.09.1980

Wooyoung okul için kalktığında evdekilere hiçbir yaşam belirtisi dâhi vermeden evden çıktı.

Okul yoluna ilerlerken arkasından biri koşarak onu kollarının altına aldı.

"Günaydın Wooyoung."

"Sana beni rahat bırakmanı yüzlerce kez söylemiştim Yuna."

"Neden?İlerde hep beraber olmayacak mıyız zaten?"

"Neden ailene karşı gelmeyi denemiyorsun?Böylece beraber olmak zorunda kalmayız."

"Neden geleyim ki?Seni seviyorum."

Wooyoung orda durdu.Yuna'nın kollarını üzerinden çekti.

"Peki benim düşüncelerimi hiç aldın mı?Gerçekten seni sevmeyen biriyle bir ömür mü geçirmek istiyorsun?Bencillik etme."

Yoluna devam etti Wooyoung.Yürürken arkasından gelmeye devam ediyordu Yunha.

"Eninde sonunda benimle evleneceksin!"

#@#

Okula vardıklarında Wooyoung sınıfını arıyordu.Yuna ile aynı okulda olması için ailesi nakil aldırmıştı.

"Hangi sınıfı arıyorsun?"

"B sınıfını."

"Ben de o sınıftayım.Takip et."

Wooyoung gördüğü küçük bedenin karşısında şaşırdı.

"Dur,sen 10.sınıf mısın?"

"Evet,biliyorum kısayım,çok küçük gösteriyorum;hayır,sınıf atlamadım,geç başlamadım,yolumu da kaybetmedim.Var mı başka sorun?"dedi gülerek.

"Ağzımdan aldın."

Gülüşmeler eşliğinde sınıfa girdiler.

"Yeni öğrencimizle tanıştın demek San."

San sırasına otururken Wooyoung ise kendini tanıtıyordu.

"Ben Jung Wooyoung.Umarım iyi anlaşırız."

"San'ın önündeki sıraya geçebilirsin oğlum."

Wooyoung sırasına oturdu,yanındaki kişi neden nakil aldırdığını sordu.İki saniye kadar düşünmenin ardından diğer okulun uzak kaldığını söyledi.
Bu yalana Wooyoung bile inanmak istiyordu.Önceki okulunda çok mutlu olmasına ve kendini orda oldukça geliştirme fırsatı olmasına rağmen ailesi nedeniyle bu okula nakil aldırmıştı.

Teneffüs zili çaldığında Wooyoung kantine indi.O indiğinde çoktan San ve arkadaşları bir köşeye oturmuştu, yanlarında ise Yuna vardı.

Yuna'nın Wooyoung'u çağırmasıyla istemeyerek de olsa yanlarına gitti.Yuna'nın ağzından saçma sapan şeyler çıkacağından korkuyordu.

"Wooyoung ile tanıştınız mı?O benim..."

"Arkadaşıyım."dedi Wooyoung Yuna'nın sözünü hızla keserek.Dakika bir gol bir,Yuna'nın olur olmadık şeyler söyleyeceği apaçık belliydi.

Yuna hayal kırıklığına uğrasa da bozuntuya vermeyerek başını onaylarcasına onlara doğru salladı.

Wooyoung sosyal anlamda oldukça yetenekli bir çocuktu ve onun için kendini diğer insanlara tanıtmak çocuk oyuncağıydı.

Kendini tanıtması ardından diğerleri de ona karşılık verdi.

"Ben Hongjoong.Yanımda oturuyorsun zaten.Zamanla daha iyi çözeriz birbirimizi."

"Ben Mingi.Sınıfın şakacısı olmama rağmen dersleri en iyi olan da benim.Çok linç yedim bu yüzden."dediğinde yanındaki siyah saçlı oğlan koluna dalga geçercesine vurup "Pislik herif,hep çalışmıyorum demesi yok mu!"dedi ve diğerleri de onun bu sözüne gülerek karşılık verdi.

"Bu arada ben Yeosang.Anlatacak çok bir şeyim yok ama yüzüm..."dediğinde "Bana diyene bak.Kendini övmeden iki dakika geçirmez beyfendi." dedi Mingi.
"Ben en azından olan bir şeyi yokmuş gibi göstermiyorum Mingiciğim."

Aralarındaki kısa ve sevimli çocuk göz devirerek söze girdi:
"Ben San.Zaten tanışmıştık."

"San'ımızın hobisi insanlara sarılarak kalp atışlarını dinlemekdir."dedi Mingi.

"Ya şu çocuğun boyunu salın artık.Abartıyorsunuz."diyince Hongjoong "Ne yalan mı?Kalbimizde sorun olup olmadığını bile anlıyor artık."dedi Yeosang.

"Adettendir, senin kalbini de dinlesin Wooyoung."dedi Mingi,San'a bakarak.

Wooyoung onaylayınca San kafasını Wooyoung'un göğsüne yasladı ve kalp atışlarını az çok duyunca kafasını geri çekti.

"Bir kalp cerrahisi olarak korkarım ki kalbin pompalanmıyor Woo." dedi San.

Herkes gülüyordu,Yuna'nın aksine.Wooyoung'un yanından bir insan geçse bile kıskanırdı Yuna.

Wooyoung elini San'ın kalbine götürdü ve "Bedenin küçük ama kalbin koskocaman"dedi Wooyoung.

San "Ya,çok iyi bir insanımdır!"dedi kendini över gibi.

Herkes gülmeye devam ederken "Ne,yalan mı?" diyerek onlardan hesap soruyordu San.

#@#

Okul bittiğinde ve herkes sınıfları boşalttığında sadece iki kişi kalmıştı:San ile Wooyoung.

İkisi de sınıftan çıktığında çıkışa doğru yavaş adımlarla yürüyorlardı.

"Nasıl bu kadar mutlu ve pozitif olabiliyorsun?"diye sordu Wooyoung.Haklıydı,San çok hiperaktif ve sevgi dolu bir insandı.Bu özelliğini,onunla sadece iki dakika konuşan bir kimse bile fark edebilirdi.

"Bilmem,bir nedene ihtiyacım var mı ki?"

"Etrafındakilerin mutlu olma sebebi sensin bence.Herkesi mutlu ediyorsun."

"Öyleyse sen neden mutlu olmuyorsun peki?"

"Bir nedene ihtiyacım var mi ki?"

San gülerek kafasını yere eğdi.

"Etrafımdakilerin mutlu olma sebebi ben olabilirim."