HER FAMILIAR SCENT

Capítulo singko

Chapter 5: Hospital.

HALOS 'di na makatulog si shakira dahil sa pagbabantay sa anak nyang si julia na ngayon ay salamat sa diyos na bumaba na ang lagnat at walang nakitang problema.

simpleng lagnat lang daw ito at normal lang sa isang batang kagaya nito-- lalabanan nya na sana ang nurse na nagsabi no'n kaso agad din syang pinigilan ni lucas, kaya ayon. Isang nakakamatay na tingin lang ang naibigay nya sa babaeng 'yon.

"Shakira, kumain ka muna."

hindi nya napansin ang pagdating ni lucas.

Ngumiti sya ng pilit-- Oo nga pala, Kagabi pa sya hindi kumakain.

well, normal lang naman iyon sa mga magulang hindi ba?

Ang mga magulang tuwing may sakit ang mga anak hindi sila makakain o makatulog man lang-- kahit ilang oras ang abutin o kahit pa ilang araw, titiisin nila basta ba maging ayos ang anak nila.

Our parents are too precious to lose, and our love from them are too deeply that we would prefer losing our boyfriend's or girlfriend's than losing them, i am right?

and ofcourse, parents too.

they love their children than theirself, they would prefer get a sick than their children.

Ehem, so go back to our story.

"Ano ka ba naman? Kung hindi ka tulaley, eh, hindi ka naman kumikibo-- Haynako, ano bang nangyayari sa'yo mother earth!"

sa lakas ng bunganga ni mommy, kahit nasa pintuan pa lamang ito ng kwarto ni julia-- na ilang hakbang pa ang layo mula sa kinauupuan nya ay malinaw na malinaw nyang narinig ang sinabi nito.

she shook her head.

Alam nyang nag aalala sakanya si mommy rotiro, at tinatago lang nito ang pag-aalala sa pamamagitan ng pagtataray.

"Manager rotiro." ngumiti sya munit alam naman ng lahat na pilit iyon-- minsan lamang sya ngumiti, at sinasabi ng iba kung ngumingiti sya ay nagmumukha syang anghel.

Anghel na hampaslupa.

pumasok si manager rotiro sa kwarto at agad nilapitan ang anak nya-- napailing nalang ito habang nakatingin kay julia bago tumingin sakaniya.

"Parang mas bagay kang maging pasyente kesa kay julia" biro nito, she forced to smile again.

"Hindi lang talaga ako makatulog dahil walang magbabantay sakanya--"

"Haleerrr!!" mahabang sambit nito! "Hindi mo ba nakikitang nasa hospital ka? At sa hospital maraming nurses, doctors na laging gising para sa mga pasyente nila? and you're not part of it! hindi ka doctor, hindi ka nurse etchetera- etchetera!" inis na sambit nito na para bang ipinapaliwanag sakanyang hindi dapat sya ang nagbabantay sa anak nya.

ngumiti s'ya ng mapait-- she couldn't help, but to cry.

Ang pag iyak ang pinaka-huli nyang gagawin sa tanang buhay nya, but she's here. Crying like a kid-- like someone got something to her. and like that's her treasure.

"Hindi ko na po kasi alam ang gagawin ko,H-Hindi ko alam kung anong gagawin kapag may nangyaring masama kay julia, sya nalang ang natitira sa'kin.." parang batang sabi nya habang umiiyak.

naramdaman nyang may tumapik sa balikat nya-- at nung tignan nya kung sino 'yun, ay mas lalo s'yang napaiyak.

"Hindi ko pa man nararanasan ang pakiramdam n'yan, sa nakikita ko palang sa'yo ay parang ayoko na talagang maramdaman ang bagay na yan.." nakikinig lamang sya. "But anak, shakira.. You need to know how to take a rest-- how to trust anyone, and how to think about yourself.. Dahil magmula nung naulila kana, puro ka kayod--trabaho, ni-hindi nga kita nakitang nagpapahinga." natigilan s'ya at napatingin kay manager rotiro na bakas sa mukha ang pag aalala. "Ayaw mong mawala sila? Ayaw mo kaming malungkot? then take care your self, Alagaan mo ang sarili mo-- mahalin at pagkatiwalaan mo ang sarili mo, dahil lahat kami malulungkot kapag ikaw ang nawala."