'Bir dakika Aylin, anlamadım ben, kim sordu beni ve sana neden sordu açıklasana baştan ya.'
Aylin dikkatlice bana döndü.
'Ya ben bahçede oturuyodum, sonra okulun dış tarafındaki duvarından bir kız seslendi bana.'
'Nasıl bir kız?'
'Kızı saçlı, orta boylu, çilleri var, tatlı bir kızdı.'
'E sonra?'
'Bana bakar mısın dedi ben de döndüm efendim dedim. Bu okulda İpek diye birini tanıyor musun dedi, ben de yakın arkadaşım dedim, beni görebilir mi çıkışta adım nisa dedi. İyi de aradığın ipek benim arkadaşım İpek mi bakayım dedim ve bana senin hoşlandığın şeyleri sayınca anladım. Seni bekliyor yani.'
'Allah allah ya kim ki acaba.'
'Bir dakika o kız senin hoşlandığın şeyleri nereden biliyor ki? Mesela ben senin sevdiğin dizileri dinlediğin müzikleri biliyorum, o da biliyordu, demek ki konuşmuşsunuz.'
'Ay dur Aylin kafam karıştı zaten bana bir şey sorma.'
Aylin göz devirip önüne dönünce düşünmeye başladım. İçimde şüpheler uyanmaya başlamıştı. Almila'nın bir oyunlar çevirdiğini hissetmeye başlıyordum. Çıkışta o kızı görmem lazımdı.
Aylini tutarak bana o kızı göstermesi için hızlı adımlarla çıkışa yöneldik.
'Kanka bak o durakta duran kız.'
'Tamam hadi görüşürüz.'
'Ya ben de gelicem merak ettim.'
'Aylinciğim işine bak hadi.'
Aylin zorla olsa da uzaklaştı ve ben yavaşça o kızın yanına ulaştım. Orta boylu, kızıl ve uzun dalgalı saçları, yüzüne dağılan ufak çilleri, buğday teni ve inceliğiyle o kadar şirin ve güzel duruyordu ki, beni nerden tanıyor bilmiyordum.
'Afedersin. Beni arıyormuşsun. İpek ben.'
Kız aniden başını kaldırıp bana bakınca gülümsedi ve beni baştan aşağıya süzüp gözlerini gözlerime dikip sıcak bir gülümseme yolladı.
'Çok güzel olduğunu biliyordum.'
Gülümsedim ve anlamsız bakışlarla baktım.
'A, kim olduğunu söyler misin?'
'Ben Nisa. Diğer adımla Uzaylı dükkanı.'
'Şaka ediyor olmalısın, bir çeşit dalga mı bu?'
'Lütfen benimle rahatça oturup konuşabileceğimiz bir yere gelir misin?'
'Olur ama sırf meraktan geliyorum.'
Nisa olduğunu iddia eden kızın peşinden gidip okulun uzak köşesindeki genelde boş olan bir çardağa girdik.
'Seni dinliyorum.'
'Bak şu kimliğe.'
Kimliğe baktım. İsim soyisim yerinde 'Nisa Caneroğlu' yazıyordu.
Benim sevgilimin adı ise 'Nisa Almila Yazsoy.' İdi. Ama uzaylı dükkanı olduğunu iddia eden Nisa karşımdaydı.
'Ne demek oluyor bu ya, benim şu an sevgilim var, adı Nisa Almila. O twitter hesabı bendim dedi, ben 2 aydır onunlaydım.'
Kızıl saçlı kız başını olumsuz anlamda salladı.
'Seni kandırmış.'
'Nasıl yani ya?'
'Ondan kimlik resmini istesene.'
'İyi de ne diyip isteyeceğim?'
'Bilmem artık, ya da gizlice mi bakarsın, ben gerçek Nisa'yım. Uzaylı dükkanı adlı hesaptan seninle flört eden. O kızı beğendiğini söylediğinde seni kıskanan. Nasıl olduysa hesabımı çalmış. En son onunla sinemaya gittiğini söylediğinde hesabım birden yok oldu, geri alamadım, e postama kadar girmiş. Sana da hiç ulaşamadım. Yani seni aynı kişiyim diye kandırmış olmalı.
Duyduklarım karşısında şok olmuştum. Eğer Almila'nın kimliğinde iki isim yoksa kızıl saçlı kıza inanmak zorunda kalacaktım.
'Sana neden inanayım?'
'Çünkü ben seni kandırmıyorum İpek. Ben doğru söyleyen kişiyim. Sonunda paraya kıydım ve bir hacker sayesinde hesabımı geri aldım ama Almila bunu farketmemeliydi, şifreyi falan değişmedim yani, bütün mesajları okudum. Resmen hayatımı ismimi ve seni benden çalmış. Atılan tweetlerden okulun konumunu da buldu o hacker. Cesaret edip geldim ve arkadaşın Aylinle karşılaşmam tesadüftü ama ismini biliyordum onun. O Almila seni kandırmış yani. Üzgünüm.'
Kafamı salladım. Belki de söyledikleri doğruydu çünkü çok mantıklıydı. Almila'nın hareketleri de sahici gelmiyordu. Kızıl saçı kıza, yani gerçek Nisa'ya onunla tekrar buluşacağıma söz vererek oradan ayrıldım ve Almila'nın evine doğru yol adım...
