♡...I LOOK FORWARD TO THAT EXCITING FUTURE... ♡ || [ KNJ ] || ✅✅

Chapter 14🌧️⛈️

එක එක කතා ගොඩක් මැද උදේටත් කාලා රෙස්ටුරන්ට් එකෙන් ආවේ 11.00ට විතර, දවල් උන නිසා , ගොඩක් තැන් වලට යන්න බැරි උනා, මුලින්ම ගියේ, Bukchon Hanok Village වලට,

( Bukchon Hanok Village at sunset
Hanok villages, which can be found in a few places in Seoul and around Korea, are living museums. They're restored and preserved ancient neighborhoods, some in their original location (like Bukchon) and some re-created with hanoks (traditional Korean homes) moved from elsewhere. They give visitors an opportunity to not only experience what it was like to live in a hanok, but also what it was like to live in Korea 600 years ago.

You can experience the tiny, narrow streets and also explore Korean culture, as many of the hanoks are museums or offer cultural demonstrations. Some are private homes, and some offer accommodations.

Bukchon Hanok Village is a popular place to explore, as it's right in central Seoul, in the area between the Gyeongbokgung Palace and the Changdeokgung Palace)

ඊලගට Changdeokgung Palace එකට,

(Changdeokgung Palace
Of the five grand palaces built by the Joseon Dyantasy in the 15th century around Seoul, Changdeokgung Palace was always the preferred royal residence. It's where the king and royal family lived their daily lives. It's not one building, it's a complex of buildings, and each served a different purpose. Some are accommodations, some are libraries, dining rooms, and meeting rooms, among other uses. Be sure to spend some time in the 78-acre Huwon, or palace garden, located behind the palace. It's filled with pathways, green spaces, pagodas, streams, and lakes.)

දවස තිස්සෙම ඇවිද්දත් තැන් දෙකයි බලන්න යන්න පුලුවන් උනේ, කොහේ යන්නද එක තැනකට ගියත් බලන්න දේවල් නම් කොච්චරක් තිබුනද කියලා හිතා ගන්න බැරුව මමයි මින්ශුයි හිටියේ ,අනිත් අය නම් දෙපාරකට වැඩිය ඇවිත් තියනවා කියලා කිව්වා, ඉතින් ඒක සාමාන්‍යයි නේ අපේ ඉස්කෝල වලින් යන කොට හැමදාම පොලොන්නරු, අනුරාධපුර වගේ එයාලත් මේවට ඇවිත් ඇති, හැබැයි winter season නිසා ද මංදා සෙනග ගොඩාක්ම අඩුයි.

ජීවිතේ පලවෙනිම වතාවට ආගන්තුක පරිසරයක, ආගන්තුක මිනිස්සු එක්ක, ආගන්තුක භාෂාවක් එක්ක, ආගන්තුක නොවන හැගීමක් අපිට දැනුන එක ගැන මම හිටියේ පුදුම තරම් සතුටකින්, හැම තැනකම පිරුණු හිනා හඩ අතරින් මගෙ ඇස් නිතරම නැවතුනේ එකම එක හිනාවක් ලග, එකම එක ඇස් දෙකක් ලග, මම සතුටු උනේම ඒ ඇස් සතුටු වෙන දිහා බලාගෙන, ඒත් මොන හැගීම මොන විදිහට කොච්චර දැනුනත් එක අංශු මාත්‍රයක් වත් දැනෙන්නෙ නැති විදිහට මම රගපෑවා, මගේමයි කියලා හිතෙන හැම දශමයකම මම හිතත් එක්ක රණ්ඩු කලා, බලපු හැම තැනකම හැම දෙයක්ම මට විස්තර කලේ ඒ එයාගෙ වගකීම වගේ හිතාගෙන, දාහක් දේවල් කිව්වත් මගෙ ඇස් මගෙ මුලු හිතම පවා නතර උනේ ඒ සැරින් සැරේට වල ගැහෙන කම්මුලේ ඒ අහිංසක හිනාව ලග,