[Zawgyi]
ေမွာင္မိုက္တဲ့ညမွာ
လင္းလက္ေနတဲ့ မိုးခ်ိန္းသံေတြနဲ႔အတူ
ေကာင္းကင္ကေန ဆင္းသက္ လာတဲ့
မိုးစက္ေလးေတြက ပတ္ဝန္းက်င္ကို ဆူညံ
ေစၿပီး လူတိုင္းကို အေအး
ဓာတ္လႊမ္းျခံဳေအာင္ ရြာသြန္းေပးေနသည္။မိုးေရစက္ေလးေတြက ေအးခ်မ္းအာင္
ဘယ္ေလာက္ပဲ ေပးႏိုင္ပါေစ ဂ်ံဳအင့္ရဲ႕
ရင္ဘတ္ထဲက ေတာက္
ေလာင္ေနတဲ့ အပူမီးကိုေတာ့ ၿငိမ္းသက္ေစမွာ
မဟုတ္ဘူး။ညဥ့္နက္ေနၿပီျဖစ္တာေၾကာင့္ တစ္အိမ္လံုး
အလုပ္သမားအပါအဝင္ ဂ်ံဳအင့္ရဲ႕ မိသားစု
ေတြေရာ အိပ္ေမာၾကေနေပမဲ့
အိပ္မေပ်ာ္ ႏိုင္ပဲ ရိွေနတဲ့သူက ဂ်ံဳအင္တစ္
ေယာက္ထဲ။ဒီအိမ္ႀကီးကို ျပန္ေရာက္တာ ဒီေန႔နဲ႔ဆို ႏွစ္
ရက္ရိွခဲ့ၿပီ။
Uni တက္ထဲက ေမာင္နဲ႔ တူတူေနခဲ့တဲ့ ကြန္ဒို
ကို စြန္႔ခြာၿပီးတဲ့ႏွစ္ရက္တာအခ်ိန္ ။တကယ္ေတာ့ ဂ်ံဳအင္က စြန္႔ခြာခဲ့တာ
မဟုတ္ပါဘူး။
ေမာင္က သူ႔ကိုစြန္႔ပစ္ခဲ့တာ။ငယ္ငယ္ေလးထဲက ရင္းႏီွးခဲ့တဲ့ သံေယာဇဥ္
ကိုမွ မေထာက္။တစ္အိမ္လံုးအေမွာင္ခ်ထားတာေၾကာင့္ ဧည့္ခန္းထဲက ဆိုဖာေပၚမွာ ဒူးႏွစ္ဖက္ေထာင္ကာ
က်ံဳ႕က်ံဳ႕ေလး ထိုင္ေနတဲ့ ဂ်ံဳအင့္ကို ေတြ႔ရမွာမဟုတ္ဘူး။အဲ့ဒီအစား ဆိုဖာေ႐ွ႕က ခံုမွာတင္ထားတဲ့
ပူေႏြးေနတဲ့ ေကာ္ဖီခြက္က ထြက္လာတဲ့ အေငြ႔ဓာတ်
ေတြကိုပဲ အရင္ျမင္ရမွာျဖစ္တယ္။လ်ွပ္စီးလက္တဲ့အခါျဖစ္ေပၚလာတဲ့ အျပင္က
အလင္းတန္းနဲ႔ဆိုရင္ေတာ့ ဂ်ံဳအင့္ကို ေတြ႔
ျမင္ေကာင္း ေတြ႔ျမင္ရပါလိမ့္မယ္။ဂ်ံဳအင့္မိဘေတြက ငယ္ငယ္ထဲက ဘယ္
ေလာက္ပဲ တစ္ေယာက္အိမ္တစ္ေယာက္
ဝင္ထြက္ေနပါေစ ေယာက်ာ္းေလးအခ်င္း
ခ်င္းမို႔ ခ်စ္သူျဖစ္ဖို့ သေဘာမတူဘူးလို့
ေျပာသည့္ၾကားက ေမာင္က
ဂ်ံဳအင္နဲ႔ ခ်စ္သူျဖစ္ရဖို႔ အိမ္ေ႐ွ႕မွာ သံုးရက္
တိုင္တိုင္ဒူးေထာက္ခဲ့ၿပီး ဘယ္ေတာ့မွ ထားမသြားပါဘူးဆိုတဲ့ ကတိေတြကို အထပ္ထပ္
ေပးခဲ့သည္။
YOU ARE READING
𝘉𝘰𝘰𝘮𝘦𝘳𝘢𝘯𝘨 // 𝙊𝙣𝙜𝙤𝙞𝙣𝙜 //
Fanfiction𝘑𝘶𝘴𝘵 𝘭𝘪𝘬𝘦 𝘢 𝘣𝘰𝘰𝘮𝘦𝘳𝘢𝘯𝘨 𝘐'𝘮 𝘴𝘰𝘳𝘳𝘺 𝘩𝘰𝘯𝘦𝘺... Cover by @byunasunapark00