𝘉𝘰𝘰𝘮𝘦𝘳𝘢𝘯𝘨 // 𝙊𝙣𝙜𝙤𝙞𝙣𝙜 //

[6]

[Zawgyi]

အခ်ိန္ေတြၾကာလာၿပီ ။
Las Vegas ကို
ဂ်ံဳအင္ေရာက္တာ ဒီေန႔နဲ႔ဆို နွစ္ပတ္တိ
တိျပည့္ခဲ့ၿပီ ။

တစ္ေနကုန္ေနလို့ တစ္ခါေလးေတာင္အစားလည္း မစားခ်င္ေတာ့ပါ။
အခ်ိန္ျပည့္ အိပ္ရာေပၚမွာပဲ လဲွေနခ်င္ေတာ့
သည္ ။

ေရာက္ခါစ သံုးေလးရက္ေလာက္ပဲေမာင့္ကို
ေမ့ၿပီးေနႏိုင္သည္ ။
ဒါေတာင္ အဲ့သံုးေလးရက္အတြင္း ေမာင့္ကိုလံုးလံုးေမ့သြားတာမဟုတ္ ။

မနက္မိုးလင္းတာနဲ႔ ငါးႏွစ္တာပံုမွန္လုပ္ေန
ၾကအတိုင္း ေဘးနားက ေနရာအလြတ္ကို ဂ်ံဳအင္ သတိလက္လြတ္ လက္နဲ႔စမ္းမိသည္။

ဂ်ံဳအင္ ကိုရီးယားမွာရိွေနတာမဟုတ္မွန္း
သတိဝင္လာမွ ေဘးေနရာကို စမ္းေနတဲ့
လက္ကို ျပန္႐ုတ္သိမ္းသည္ ။

ငါးရက္ေျမာက္ေန႔ ​ေရာက္လာတာနဲ႔
ဂ်ံဳအင္
ေလ်ွာက္မသြားခ်င္ေတာ့ပါ ။
ကိုကိုက အတင္းႏွင္လႊတ္လည္း ဂ်ံဳအင္
ေပကပ္ၿပီး ဟိုတယ္အခန္းထဲမွာပဲ ေနသည္ ။

ေမာင့္ကို လြမ္းသည္ ။ ေမာင့္ကို ဂ်ံဳအင္ေတြ႔
ခ်င္သည္ ။

ေမာင့္ရင္ခြင္က်ယ္ကိုလည္း ဂ်ံဳအင္လြမ္း
သည္ ။

ေမာင္ကသာ ဂ်ံဳအင္နားခိုခ်င္တဲ့ ေႏြးေထြး
တဲ့ ေနရာေလးတစ္ခု ။

ေမာင့္လက္ေတြနဲ႔ ဂ်ံဳအင့္ကို ဖက္ထားတာကို
လိုခ်င္သည္။ ေမာင္ႏွစ္သိမ့္ေပးတာကို
ဂ်ံဳအင္ အ႐ူးတစ္ေယာက္လို မက္ေမာလာသည္။

ဒါျဖစ္မွာမဟုတ္မွန္းလည္းသိသည္ ။ အခု
ခ်ိန္မွာ ဂ်ံဳအင္ ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္ နားမလည္ႏိုင္
ေတာ့ပါ ။

လိုလိုလားလားနဲ႔ ေမာင္ေပ်ာ္ရင္ၿပီးတာပဲဆို
တဲ့အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ ေမာင့္ကို လႊတ္ေပး
လိုက္ၿပီးမွ ျပန္လိုခ်င္တဲ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ထု
႐ိုက္ခ်င္သည္ ။

ေမာင့္ကိုယ္သင္းနံ႔က တစ္ခါတစ္ေလ ဂ်ံဳ
အင့္ ႏွာေခါင္းထဲ ဝင္ဝင္လာသည္ ။
ေမာင္မရိွမွန္းသိေပမဲ့ ဒီအနံ႔က ဘယ္က
​ေရာက္လာလဲ မသိ ။

အခုေနာက္ပိုင္း လွပတဲ့ၿမိဳ႕က အျမဲမိုးရြာလာ
သည္ ။ တံခါးအျပင္ဘက္ကို ၾကည့္ေတာ့ မိုးေရ
စက္ေတြကိုပဲ ျမင္ရသည္ ။