𝘉𝘰𝘰𝘮𝘦𝘳𝘢𝘯𝘨 // 𝙊𝙣𝙜𝙤𝙞𝙣𝙜 //

[4]

[Zawgyi]

နီရဲေနတဲ့ တိမ္တုိက္ႀကီးေတြနဲ႔ ဝင္လုဆဲဆဲ
ျဖစ္ေနတဲ့ ေနလံုးရဲ႕ ညေနဆည္းဆာ
အေရာင္က ျပာလဲ့
ေနတဲ့ ပင္လယ္ေရျပင္ထက္မွာ ခမ္းနားစြာ အရိပ္က်ေနေၿပီး ေလာကကို ခ်မ္းေအးစြာ အလွ
ဆင္ေနသည္။

ကမ္းစပ္ရဲ့ေသာင္ျပင္မွာ ေအာ္ဟစ္ေပ်ာ္ပါး
ေနၾကတဲ့
မိသားစုေတြ ၊ ခ်စ္သူရည္းစားေတြရဲ့ ရီ​ေမာ
​ေနသံက ပင္လယ္ရဲ႕ အလွကို​ ပိုမိုၿပီး​ေတာ့
​ေတာက္ပေစသည္။

ပင္လယ္ျပင္က တိုက္ခတ္လာတဲ့ ​ေလေျပေ
​ေလညွင္းေလးေတြနဲ႔ အတူ
အေဝးတစ္ေနရာကေန ပ်ံ့ႏံွ့လာတဲ့ ရီေမာသံ
​ေတြျဖစ္ေပၚရာ ပင္လယ္
ကမ္းစပ္မွာ တစ္ေယာက္နဲ့တစ္ေယာက္
ၾကည္စယ္​ေနၾကတဲ့ စံုတဲြေလးေတြ ကို
  ဂ်ံဳအင္ သဲျပင္ေပၚမွာ ငုတ္တုတ္ထိုင္ၿပီး မ်က္စိတစ္ဆံုး လိုက္ၾကည့္ေနမိသည္။

ဒီအခ်ိန္က ဂ်ံဳအင့္အတြက္ ေပ်ာ္စရာေတြဖန္
တီးရမဲ့အခ်ိန္ျဖစ္ေပမဲ့ ကမ္းစပ္က သဲျပင္ေပၚမွာ  ေက်ာက္႐ုပ္တစ္႐ုပ္
လို ဂ်ံဳအင္ထို္င္ေနၿပီး အေဝးတစ္ေနရာကို
ေငးေမာေနသည္မွာ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာေန
ၿပီ ။

ဂ်ံဳအင္ အဆင္မေျပပါ ...

ခံစားခ်က္ေတြေမ့ေပ်ာက္ေအာင္ ကိုကိုနဲ႔အတူတူလို္က္လာေပမဲ့ ခရီးထြက္လာမွ
ေမာင့္ကို ပိုလို႔ေတာင္လြမ္းမိေနသည္။

ေမာင္နဲ႔အတူ ပင္လယ္ဘက္ကို ခရီးထြက္ခ်င္
သည္မွာ ဂ်ံဳအင့္ရဲ႕ ဆႏၵျဖစ္သည္။
အခုေတာ႔ ပင္လယ္ကမ္းေျခလို႔ ထစ္ထစ္ခ်
ေျပာလို႔မရႏိုင္တဲ့ Las Vegas ၿမိဳ႕ကို
တစ္ေယာက္တည္း ခရီးထြက္လာရသည္။

Hotel ကိုတစ္ေယာက္ထဲ အရင္လာရ
သည္မို႔ Hotel ကိုေရာက္ၿပီး ႏွစ္နာရီအၾကာ
မွာ အျပင္ထြက္ဖို႔ ကိုကို ျပန္အလာကို ​ေစာင့္
​ေနေပမဲ့ အလုပ္မ်ားေနတာေၾကာင့္လားမသိ ၊ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာတဲ့ထိ မေရာက္လာ
​ေသာေၾကာင့္ ဂ်ံဳအင္တစ္ေယာက္ထဲ ထြက္
ခဲ့သည္။

ကမ္းေျခနဲ႔ နီးသည့္ Hotel ျဖစ္တာေၾကာင့္
ငါးမိနစ္သာသာ ေလာက္ပဲ လမ္းေလ်ွာက္ရံု
ျဖင့္ ​ေရာက္သည္။

လွပတဲ့ ႐ႈခင္းနဲ႔ လတ္ဆတ္နဲ႔ ေလေျပကို
ခံစားလိုက္ရတဲ့အခါမွာ ေမာင္ဆိုတဲ့ အိုဆယ္
ဟြန္းဆိုသည့္ လူသားကို ဂ်ံဳအင္ ပိုလြမ္းမိ
သည္။