Zamanın birinde bir yerlerde güzeller güzeli bir prenses yaşarmış. Ama kimsesi yokmuş bu prensesin. Yalnızmış. Tek arkadaşı birtanecik çirkin bakıcısıymış. Bir gün çirkin bakıcının canına tak etmiş bu durum. Prenses çok güzelmiş kıskanırmış onu içten içe. Çok güzel bir günde rastlamış bir cadıya. Demiş getir prensesin kalbini, vereyim onun güzelliğini sana. Aklına yer etmiş bunu çirkin bakıcı. Başlamış prensese kötü davranmaya. Çok üzülmüş prenses bu duruma. Birgün çirkin bakıcının duymuş ona neden kötü davrandığını. Hiç düşünmeden sokmuş hançeri kalbine. Ölmüş prenses. Çirkin almış güzelliğini. Ama hiç mutlu olmamış. Çünkü onu bu dünyada seven tek insan, onun için vermiş iyilik dolu yüreğini....
Alekten;
Kapıyı hızlıca çekip, meydan okuyan bakışlarını da alıp gitti. Rüzgardan dolayı savrulan uzun saçları görüşüme giren son şeydi.
Ardından baktım bir süre.
"Gitmeyecek misin?"
Aron ağzımı arıyordu. Gitmeyeceğimi bilse hemen giderdi peşinden.
"Henüz değil." Dedim ayakta dikilmekten vazgeçip koltuğa doğru ilerlerken.
"Armina buraya kadar nasıl geldi bir tahminim var ama.."
"Tamda tahmin ettiğin gibi." Dedim lafını bölerek.
"Hay sikeyim! Nasıl gözden kaçırdık."
Hayıflanarak karşımdaki koltuğa geçti Aron.
"Yapmamız gereken şeyide biliyorsundur." Dedi devamında.
Biliyordum.
"Evet! Ama.."
"Ama buna izin vermez!" Vermezdi o kadar inatçı.
"Herşeyi bilmesine rağmen niye kaçıyor ki anlamıyorum!" Dedim sanki o kahve gözleriyle meydan okuyarak bana bakıyormuş gibi, kafamı kapıya çevirdim.
"Sende kaçıyorsun...Geçmişinden." Geçmiş kelimesine yaptığı vurgu, dikkatimden kaçmadı.
Geçmişim beni ilgilendirir!
Gürleyen gökyüzüyle ikimizde pencereden dışarı baktık. Yağmur başladı. Eminim şu an korkudan ölüyordur. Tabi bunu her ne kadar belli etmekten kaçınsada.
"Yine başlama!" Ellerim şakaklarımı bulduğunda hafifçe baskı uyguladım geçmeyen acıya.
"Kaybolmuş mudur?" Dedi Aron fazla üstelemeden.
"Evet! Ama benim bulamayacağım kadar değil."
Aron ayağa kalktı ve kapıya doğru yürüdü.
"O halde onu buraya getirelim ve yapalım şu işi." Kapıyı açıp çıktı. Dünden razıydı. Normali beni bulmaz ki.
Bu sabah yaptığım şakaya kızdı ve bana bıçak çekti, bu sefer kafamı kesmese iyi!
Gerçi yaptığım şakada değildi. Ama onun bunu bilmesine gerek yoktu.
"ARMİNA" dedi tanıdık bir ses. Neden gelmişti? O değil miydi zaten beni bu cehenneme sürükleyen? O değil miydi gidişime sessiz kalan?
Armina hançerini indirdi ve benim aksime sesin geldiği yöne baktı.
"Yakışıklı Avcı." Diye karşılık veren kadının sesi tiz ve fazlasıyla çirkindi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MÜHÜR +18 (DÜZENLENİYOR)
Viễn tưởngAnnesi tarafından arafa itilen lanetli bir kız... Büyülü dünyaya zorla getirildi... Onun sadece anahtar olduğunu düşünen belli bir kesim.... Lanetinin asıl sahibi korkunç bir yaratık Onu öldürmek üzere... Büyülü dünyadak...
