isra - Aşk'a Yürürken

Bölüm 4 - Filiz

Bölüm 4 – Filiz

        “ Kimse geleceği kadar özgür, geçmişi kadar müebbet değildir. ”

     Çocukken en büyük hayalinizdir büyümek. Benimde öyleydi ta ki büyüyünceye kadar. Büyüyünce de en büyük keşkeniz oluverir çocuk kalabilmek. Bende bu durumdan ilk nasibimi liseye başladığım zamanlar aldım. Liselere giriş sınavında, dershaneye gitmeme rağmen başarı sağlayamamıştım. Oysa herkes gibi benimde güzel bir lisede eğitim alıp güzel bir üniversiteye gitmek ve güzel bir kariyere sahip olmak hayallerim arasındaydı. Ama olmayınca olmuyor bazı şeyler hayatta. Hayatın size ne verdiğinden çok sizin ondan ne aldığınız daha önemli bence. Keşkelere takılmak anlamsız, zaten yaşam dediğiniz süreç bir süre sonra, keşkelerinizi de değiştirecektir.

        Su toprağa değmiş, toprak suyu benimsemiş, tohum çatlamış, filiz oluşmuş gün ışığına çıkmayı bekler…

         Ailemin hayatımla ilgili benim görüşümü almadan verdiği son karardı meslek lisesine gitmem. Bu kararı almalarına bir aile büyüğümüzün “hiç olmazsa elinde mesleği olur” tavsiyesi etkili olmuştu. Bana sorarsanız ben daha çok düz liseye gitmek isterdim. Buna ilkokulda okulumuzun düzenlediği bir tiyatro gösterisini oynamak için gittiğimiz fen lisesinin kantininde, birbirlerinin ellerlini tutmuş sevgilileri gördüğümde karar vermiştim. Kırsal kesimde yaşadığımız için bizim oralarda hiç böyle şeyler olmazdı. İçime kapanıklığıma ve utangaçlığıma bakmaz kendi dünyamda aşk hayalleri kurar ve bir gün bu aşkı yaşayacağım günü hasretle beklerdim. Ama her şeye rağmen güneşli günler beni bekliyordu yeni okul, yeni arkadaşlar, yeni dersler ve beklide bir aşk, bunları düşünmek beni heyecanlanıyordu, çünkü ilk okul yaşamımda gerçekleştiremediğim bir çok hayalimi burada gerçekleştirebileceğimi düşünüyordum. Spor müsabakalarına katılacak, halı saha maçına gidecek, kitap koleksiyonu yapacak, bilgisayar kullanmayı öğrenecek, derslerimde başarı sağlayacak, bütün sosyal etkinliklerde öne çıkıp adımdan söz ettirecek, güzel bir diksiyon kazanıp birazda afili giyinerek saygı duyulan ve özenilen biri olacaktım ve böyle olunca da aradığım aşkı daha kolay bulabilecektim.

         Yeni yeni filizlenmiş olan ben, daha gün ışığına çıkmadan, beklediğini sandığım güneşli günler gözümü kamaştırıvermişti. Nasıl kamaştırmasın bize dizilerde, filmlerde bu işlerin hep böyle olduğu öğretilmişti. Kayıt işlemleri ve okul için gerekli diğer işlemlerde tamamlandıktan sonra Endüstri Meslek Lise si elektronik bölümü öğrenciliğine başlamaya bütün umut ve hayallerimle beraber hazırdım. Bölümü hiç sevmemiştim ama olsun üniversiteye giderken değiştirirdim sonuçta elimde de bir mesleğim bulunacaktı bu ne kadar kötü olabilirdi ki. Bunlardan fazla kafama taktığım tek şey ilkokulda sıkı arkadaşlık kurduğum kişilerle farklı okullarda olacağımız oldu. Demiştim ya insan alışkanlıklarından zor vazgeçiyor. Oysa sözleşmiştik aynı liseye beraber gitmeyi ama ailelerimiz bizi farklı liselere göndermişti.

      Farklılıklara alışmak kolay olmuyor, farklı renklere boyanmak o kadar kolay değil. Bulanmadan durulmadan kalabilmeniz aslınızı kaybetmemeniz lazım. Benim için lise farklılıklarla tanışmanın ilk adresi oldu. Farklı köylerden kasabalardan gelen insanlar, farklı düşünceler, farklı kültürler, farklı algılar, birde merkezi yerde yetişmiş afili çocuklar var tabi. Bunlar arasında kendini nereye koyacağını şaşırıyor insan. Oysa ben kendimi bu farklılıklara alıştırmış olmalıydım, dershaneye giderken yaşamıştım bunları alışkındım. Birde içine kapanık biri olmasaydım daha o zamanlardan her şey güzel olacaktı, bu sefer buna izin vermeyecek kendimi ifade ederek özgür kılacaktım, eğer hayat benim karşıma bilmediğim şeylerle çıkmasaydı…

                Devamı 5. Bölüm’de…

Not: Hikayeye ilk 3 bölümden sonra ilk kez kurguya girdim nasıl giriş yaptığımı merak ediyorum yorum ve tavsiyelerinizi bekliyorum. Benim için önemli.

 İsra – aşk’a yürürken kitabımın facebook sayfası açılmıştır. Beğeni ve takiplerinizi bekliyorum.

https://www.facebook.com/askayururken