Deceiving Mistake (Salvador Series #3)

Kabanata 29

Kabanata 29

Name

Nagising ako ng tumatama ang sinag ng araw sa aking mukha. I sigh in disappointment when I woke up still alive. My trace of memories that day was blurry to me. Nasa tabing dagat na ako. I can hear the waves clashing the shore but I remain unmoving, my body was aching badly. Pinikit ko ang aking mata at tuluyan nilamon ng kadiliman.

Nagising ako ng maramdaman ko ang paglutang ko sa era. I heard the siren from the ambulance and the people murmuring.

"Ay kawawa..."

"Mukhang patay na ata, eh. Kaysang na babae ang bata pa sana..."

"Makinis, taga manila siguro ito..."

Dinilat ko ang aking mata at nakita ang taong nakapalibot sa akin ngunit malabo sila tanging kulay ng balat at buhok ang aking nakikita. I close my eyes and when I opened it again a woman with a mask was doing CPR on me.

"Miss, can you hear me?" She said.

Dinilat ko ulit ang aking mata upang tignan siya at napa ubo. Para akong naka hinga ng maginhawa.

"Naririnig mo ba ako?" Ulit niya. "Move your fingers if you do!" She said again.

What is she saying? Hindi ko siya initindi at pinikit ulit ang mata. Masyadong mabigat ang aking mata para sunduin ang gusto niya.

Nagising ako at nakita ang naka puting babae naka mask, may tinutusok ito sa aking kamay. When she saw me she immediately pressed something on the wall.

Bumalik siya sa akin. "Naririnig mo ba ako?" Tanong nito.

Tanging paghinga ko lamang ang aking naibibigay na sagot. Tinitigan ko siya ng matagal.

"Miss, igalaw mo ang iyong daliri kung, oo..."

I did what she told me I move my index finger. She stood up straight and pressed the bell on the wall again. Seconds later a man in white came in but his face was blurry to me nag sisimula nanaman akong lamunin ng kadiliman. I close my eyes and let the darkness swallow my consciousness.

Nagising ako sa isang kwarto puti. I can't move any muscles tanging ang mata ko lang ang aking nagagalaw. Parang binagsakan ng ilang truck ang aking katawan sa sakit nito. Nilingon ko ang pinto ng bumukas ito at niluwa nito ang isang nurse na babae may dalang chart. Ng makita akong gising nag tungo siya sa labas at may sinabi na kung ano.

Inasikaso ako ng doctor.

"Do you know your name, miss?" Tanong nito.

Nanatili akong tahimik at tinigan lamang ang lalaking doctor.

"How about your age?"

Marami pa siyang tinanong sa akin ngunit nanatili lamang akong tahimik. He sigh and stand up.

"I'll leave you alone so you can rest." He said.

Tumalikod na siya at nagsimula ng lumakad patungo sa pinto. Ng makalabas siya ay natulala lamang ako sa kisame.

I stayed unresponsive for the whole month. Tulala lamang ako buong buwan at wala ni isang kinakausap, ni umiling o tumango hindi ko ginawa. Para akong buhay na walang kaluluwa.

Isang araw nagising nalamang ako at bigla akong natauhan. Ang nurse na nag aasikaso sa akin ay nagulat din sa mga tanong ko.

"Where am I?"

"I'm still not dead?"

"O my gosh! Nag sasalita ka na!" Ani ng nurse.

Nagtungo siya sa may pader at pindot ang bell doon. Isang minuto lang ang lumipas at dumating agad ang doctor. He answered all my questions.