Çakmak (BxB)

26

*Akın'dan*

"Hani sana ailemi bir trafik kazasında kaybettiğimi söylemiştim. Hatırlıyor musun Oğuz?"

Konuşurken bakışlarımı Oğuz'a çevirdiğimde Oğuz sanki duyacaklarından korkuyormuşçasına bana bakarken yavaşça başını onaylarcasına salladı.

Anlaşılan Oğuz ona anlatacağım şeylerin ne olduğunu az çok tahmin edebilmişti.

Hafifçe gülümsedim.

Oğuz dikkatli bakışlarını bir an olsun yüzümden ayırmazken soğuk hava yüzünden akan burnumu çekerek bakışlarımı onun gözlerine sabitleyerek konuşmaya devam ettim.

"Kaza geçirdiklerinde onların yanlarında bende vardım. O arabanın içinde bende vardım. Annemle beraber arka koltuktaydım."

Sözlerim Oğuz'un gözlerindeki ifadenin sarsılmasına neden olduğunda bakışlarımı ondan çekerek ellerime indirdim ve parmaklarımla oynarken konuşmaya devam ettim.

"Okulun bitmesinin ardından karne hediyesi olarak Emirlerle beraber yazlığa gidecektik. Normalde ertesi gün, yani hafta sonu yola çıkmamız gerekiyordu ama ben erkenden oraya gitmek istedim. Babamı gece yola çıkmaya ikna ettim."

Geçmişin tozlu sayfalarının keskin kenarları kurduğum her cümlede dilime derin kesikler atarken sertçe yutkunarak kendi kendime güldüm. Gülüşümün herhangi bir duygu barındırmadığının bende farkındaydım ama nedense içimden gülmek gelmişti.

"Etmez olaydım."

Burnumdan derince bir nefes alırken kuruyan dudaklarımı dilimle ıslattım ve bakışlarımı gökyüzüne çevirerek anlatmaya devam ettim. Yaşananların üzerinden seneler geçmiş olsa da anılarım hala taptaze olduğundan dolayı anlatmakta hiç zorluk çekmiyordum.

"Babam işten geldi. Birkaç saat uyuyup dinlendikten sonra yola çıktık. Emir'de annesini ikna etti. Onlar bizden biraz sonra yola çıkacaklardı ama hepimiz en geç sabaha karşı oraya varmış olacaktık."

O günkü heyecanımı hatırlayarak kendi kendime gülümsediğim sırada bakışlarımı Oğuz'a çevirdiğimde onun bana bakan gözlerindeki sıcak ve derin ifadeyle kısa bir anlığına duraksadım.

Bir insan gözleriyle birine sarılabilir miydi?

Sarılabiliyordu işte.

Oğuz bunu nasıl yapıyordu bilmiyorum ama ona baktığımda gördüğüm tek şey buydu. Sanki gözlerinden bana doğru iki kol uzanıyor ve beni sımsıkı sarıyorlar gibi hissediyordum.

Ona baktığım her anda içimde nereden geldiğini bilmediğim bir sıcaklık yayılıveriyordu ve kendimi uzun süre sonra ilk kez güvende hissediyordum.

Kendime gelebilmek için sertçe yutkunurken yüzümdeki gülümsemeyi sabit tutmaya çalışarak konuşmaya devam ettim.

"Çocukluk işte. Yola çıktıktan kısa süre sonra uykum geldi. Ön koltuktaki annemle babamın konuşmalarını dinleyerek uykuya daldım."

Eğer biraz daha Oğuz'un gözlerine bakmaya devam edersem anlatmayı bırakıp ona sarılacağımı fark ettiğim anda bakışlarımı ondan kaçırarak anlatmaya devam ettim.

Daha doğrusu etmeye çalıştım çünkü geçmişin bu kısımları benim için biraz bulanıktı.

Bakışlarımı zemine çevirirken kaşlarımı çatarak düşüncelerimi toparlamaya çalıştım ve sessiz kaldığım birkaç saniyenin ardından yavaşça geçmişimi anlatmaya devam ettim.