Çakmak (BxB)

52

*Ertesi günün gecesi*

*Akın'dan*

Önümdeki dizüstü bilgisayarımı kapatarak ekranını aşağı indirdikten sonra gözümdeki emektar gözlüklerimi çıkarttım ve yorgunluktan ağrıyıp kaşınan gözlerimi avuç içlerimle ovuşturdum.

Saatlerdir aynı ekrana bakmaktan neredeyse gözlükle bile bulanık görmeye başlamıştım ancak nihayet az önce biriken ödevlerimin tamamını bitirmeyi başarmıştım.

Oğuz'la vakit geçirmekten hep son ana ertelediğim ödevlerimi Emir'inde odada olmamasından faydalanarak tek gecede bitirmeyi kafaya koymuş ve aynı benim gibi ödevleri olan Oğuz'la anlaşarak bu akşamı ödevlerimize ayırmıştık.

Böylece ikimizde odalarımıza kapanmış ve ödevlerimize odaklanmıştık ancak bu durum ikimizin gece çatıda buluşmayacağı anlamına gelmiyordu.

Mavişim yine aynı saatte çatıya çıkacağını ve beni bekleyeceğini söylemişti.

Ha hoş Oğuz benim odada bu gece yalnız başıma olduğumu bilseydi eğer asla beni yalnız bırakmazdı çünkü tek başıma kaldığımda geçirdiğim yüksek krizin ardından geldiğim duruma anbean kendi gözleriyle şahit olmuştu.

Bu yüzden de benim odada asla yalnız kalmamı istemiyordu.

Hatta öylesine yalnız kalmamı istemiyordu ki Emir odada olmayacağı zamanlarda bir anne kedi edasıyla beni ensemden kavradığı gibi tutup kendi odasına götürüyordu.

Eh yalan yok onun bu ilgili halleri de benim acayip hoşuma gidiyordu.

Açıkçası Oğuz'un benim için endişelendiğini biliyordum ve insanın değer verdiği birinin de onun için endişelendiğini bilmek insana kendini değerli hissettiriyordu.

Ancak yine de bir yanım onun benim için endişelenmesini istemiyordu.

Aslında ben Oğuz'un artık hiçbir şey için endişe duymasını istemiyordum. Tek istediğim onun huzurlu bir hayata sahip olmasıydı. Huzur beraberinde mutluluğu da getirirdi. Benim istediğim şey Oğuz'un huzurlu ve mutlu bir hayata sahip olmasıydı, onu sürekli endişelendirmek değildi.

İşte bu nedenden dolayı ona bu gece yalnız kalacağımı söylememiştim.

Çünkü biliyordum ki ben Oğuz'a odada yalnız kalacağımı söyleseydim eğer Oğuz beni alıp odasına götürecekti ve biz onun odasında beraberken ödevlerimiz dışında her şeyi yapacaktık.

İkimizde yan yana geldiğimizde, hele de yalnızsak, durumumuz vahim oluyordu çünkü aramızdaki engelleri bir bir aşarken birbirimizin etrafındaki tavırlarımız oldukça rahatlamıştı ve her geçen gün birbirimize karşı daha cüretkâr hale geliyorduk.

Üstelik uygun bir ortam yaratıldığı anda alev almamızın an meselesi olduğunu çok iyi biliyordum.

Eh o günü dört gözle beklemediğimi söylersem, söylediğim yalanın büyüklüğünden çarpılırdım vallahi.

Kendi kendime gülümsedim.

Bir yıl önceki Akın'a bir yıl sonra böyle bir noktada olacağını söyleseler sanırım götüyle gülerdi ama buradaydım. Oğuz'laydım. Kalbime adını kazıyan adamın kalbindeydim.

Ve yerimden de oldukça memnundum.

Elimdeki gözlüklerin saplarını kapatarak gözlüğü bilgisayarımın üzerine bıraktım ve yavaşça oturduğum yerden kalktım.