Çakmak (BxB)

75

*Birkaç gün sonra*

*Yazar'dan*

Geçen birkaç günün ardından durumu oldukça iyiye giden Oğuz nihayet hastaneden taburcu edilmişti. Hastanede geçirdikleri süreçte polisler gelmiş ve önce Oğuz'un sonrasındaysa daha önce almalarına rağmen bir kez daha Akın'ın ifadelerini almıştı. İfadelerin alınmasından sonra toplanan kanıtlarla verilen ifadelerin birleştirilmesiyle beraber Metin ve arkadaşları tutuklanmıştı.

Bundan sonrasıysa polise kalmıştı.

İki genç Metin ve diğerlerinin tutuklanmasıyla rahat bir nefes almışlardı. Özelliklede Metin'i gördüğü yerde parçalamak isteyen Akın onun yakalanmasıyla oldukça rahatlamıştı.

Gelen bu güzel haberden sonrasında Oğuz'un taburcu olabileceğini öğrendiklerinde hiç vakit kaybetmeden harekete geçmişlerdi.

Oğuz'un taburcu olabileceğini duymalarıyla beraber Canan ve Özlem hiç istemeseler de geri dönmek zorunda oldukları için geri dönmüşlerdi.

Böylece dört genç birlikte hastaneden ayrılıp yurda gelmişlerdi.

Emir ve Batuhan, Oğuz ve Akın ikilisini yalnız bırakarak kendi odalarına gitmişlerdi.

Akın'sa Oğuz'u bir an olsun gözünün önünden ayırmaya katlanamadığı için onun yanından bir an olsun ayrılmıyordu.

Utanmasa Oğuz'un elinden tutacak ve onu küçük bir çocuk gibi gittiği her yere sürükleyecekti.

"Olmaz dedim Oğuz. Beraber yatmayacağız."

Akın'ın dudaklarından çıkanlar Oğuz'un üzgünce kaşlarını çatmasına neden olurken Akın yüzündeki ciddi ifadeyi korudu çünkü eğer ciddiyetini bir kez kaybederse bir daha asla Oğuz'a hayır diyebileceğini sanmıyordu.

Üstelik Akın'da Oğuz olmadan uyumak istemiyordu ama Oğuz'la uyursa ona zarar vermekten korkuyordu.

"Ama-"

Akın, Oğuz'un araya girmeye çalışmasıyla beraber başını küçük bir hareketle iki yana salladı ve doğrudan Oğuz'un gözlerinin içine baktı.

"Aması falan yok mavişim. Benim ne kadar deli yattığımı sende en az benim kadar iyi biliyorsun ve ben fark etmeden sana zarar verebilme ihtimalimi göze alamam. Sen tamamen iyileşene kadar ayrı ayrı yatacağız."

Akın'ın söylediklerini duyan Oğuz küçük bir çocuk gibi suratını asıp bakışlarını Akın'dan çektiğinde Akın onun bu tatlı görüntüsü karşısında hafifçe gülümsemekten kendini alıkoyamadı.

Sanki karşısında kocaman yetişkin bir adam yokmuş da, annesi istediği çikolatayı almamış küçük bir çocuk var gibiydi.

Akın'ın gözlerinin önüne Oğuz'un küçük yaştayken nasıl görünebileceğine dair ihtimaller gelirken yüzündeki gülümsemenin büyümesine engel olamadı ve yavaşça ilerleyerek az önce tekrardan iki yatak haline getirdiği yataklardan Oğuz'un oturduğu yatağın kenarına oturdu.

"Gökgöz'üm..."

Oğuz duyduğu hitap şekliyle bakışlarını yavaşça Akın'a çevirdiğine yüzünde hala huysuz bir çocuğun yüzünde oluşan ifadelerden bir benzeri vardı. Akın onun bu haline gülümserken yüzünde oluşmuş olan şefkatli ifadenin farkında değildi.

Oğuz'sa karşısındaki adamın yüzündeki şefkatle beraber vücuduna yayılan sıcak bir hissin etkisiyle kendini inanılmaz bir şekilde sakinleşmiş ve gevşemiş hissetmeye başlamıştı.