Çakmak (BxB)

66

*İki hafta sonra*

*Akın'dan*

Ellerimi ceplerime sokarken sessizce derin bir nefes aldım ve hemen yanımda yürüyen Emir'in anlattığı şeyi dinlemeye devam ettim.

Tamer'in bana saldırdığı günün üzerinden geçen iki haftada birçok gelişme yaşanmıştı ve bunlardan en güzeli Tamer'in artık bu ülkede olmamasıydı.

Evet, Tamer yurtdışına çıkmıştı.

Buna sebep olan kişilerse ben ve Oğuz'dan başkası değildi.

Şerefsizin bana saldırmasından sonra Oğuz'la kafa kafaya verip o it hakkındaki her haltı araştırmış ve çokça bilgiye ulaşmıştık. Sonrasında bu bilgileri toparlayıp hem Tamer'in ailesine hem de polise yollamıştık.

Bunun sonucunda öğrenebildiğimiz kadarıyla bu olay Tamer'in ailesinde büyük bir patlama yaratmıştı.

Üstelik polisler Tamer'i birkaç küçük çaplı suçtan dolayı tutuklamışlar ancak kefaretle serbest bırakılmıştı. Serbest bırakılmasından hemen sonrasındaysa ailesi Tamer'i apar topar yurtdışına yollamıştı.

Böylece Oğuz'la ikimiz rahat bir nefes alabilmiştik.

Yaptığımız her şeyi anonim bir kimlikle yaptığımız için kimse bizi bu bilgileri polise yollamakla suçlayamazdı. Suçlasalar bile kanıtlayamazlardı.

Yani Tamer elbette ki bunu yapanların biz olduğumuzu tahmin edebiliyordu ancak biliyordum ki ne yaparsa yapsın bizim yaptığımıza dair somut bir kanıt bulamayacaktı.

Tamer'in gitmesinin ardından hayatımıza kaldığımız yerden devam etmiş ve yaşananların üzerine bir sünger çekerek hiçbir şey olmamış gibi yaşamaya devam etmiştik. Hala o şerefsizin bana yaptıklarını hatırlayınca öfkelensem de yıllar sonra nihayet ondan kurtulmuş olduğumu hatırlayarak rahatlıyordum.

Üstelik hala ipleri elimizden bırakmamıştık.

Özellikle de Oğuz eskisine oranla daha dikkatliydi. Sürekli Tamer'in ülkeye girip girmediğini kontrol ediyordu. Böylece olur da buraya geri dönmeye kalkarsa bu durumdan olabildiğince en kısa sürede haberdar olabilecektik.

Bahçeye açılan kapının önüne gelmemizle beraber düşüncelerimden arınırken Emir'den önce davranıp ağır kapıyı ittim ve Emir'in geçebilmesi için kapıyı tuttum.

Bugün ne Batuhan'ın ne de Oğuz'un dersi yoktu ve bizde bu yüzden bugünkü dersimize Emir'le beraber gelmiştik. Uzun süre sonra Emir'le tek başımıza derse geliyor olmak bana Oğuz'la Batuhan'ı tanımadan önceki günlerimizi anımsatmıştı ve şimdi geriye dönüp baktığımda görüyordum ki onların hayatımıza katılmasıyla beraber eskisinden daha mutlu bir hayata sahip olmuştuk.

İkisi de ikimize iyi geliyorlardı.

Emir açtığım kapıdan dışarı çıktığında ve biz nihayet temiz bir hava alabileceğimiz bahçeye çıktığımızda ikimizin de yöneldiği tek bir yer vardı ki orası da çıkış kapısıydı.

Bugünkü dersimiz oldukça yoğun ve ağır bir dersti. Bu yüzden de ikimizin de ruhu sönmüştü ve tek istediğimiz yurda gidip güzel bir uyku çekmişti.

Evet, Oğuz sağ olsun artık gündüzleri de uyuyabiliyordum.

Hala kâbuslar vardı. Sadece sıklıkları azalmıştı ama yine de bu kadarına bile minnettardım çünkü artık kâbus görmeden uyuyabilme şansım olan gecelere sahiptim.