Benim kıyametimin ilk mesajı da buydu; "Sevda Yakmaz Kül Edermiş"
+18 İÇERİKLER OLACAKTIR. ŞİMDİDEN UYARIMI YAPAYIM
ASKER VE HACKER HIKAYESIDIR.
ÇALINMASI DURUMUNDA KESİNLİKLE İŞLEM YAPILACAKTIR. NOTER ONAYLIDIR
..
Başlangıç Tarihi :
24.10.2021
#...
Mesajımın yerine ulaştığını öğrendikten sonra ona mesaj attım;
L : Dev uyandı mı?
L:EĞER UYANMADIYSAN BU SEFER ORGENERALLE EMSAN VE KARACA SETİ YOLLAYACAĞIM ENSE KÖKÜNE
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
30 dkk geçmiş olmasına rağmen mesaj gelmemişti. Ya buna inanmazsa ya yine engel çıkarırsa o zaman sende artık dolabındaki tangaları çıkarırsın L. Evet mantıklı olabilirdi ama karşımdaki Gökhun olmasaydı. Tabi erkek olduğunu varsayarsak bir miktar mantıklı olur. Zaten senden etkilenmeyecek adamda anca "HAREM AĞASI" olur. Tabiat kanununa aykırı etkilenmemesi.
Neyse L kaldır squat götünü diğer işlerini hallet. İç çekip bu sefer yeni insansız hack programımın alt simülasyonlarını düzeltmeye ve kapasite süresi için kodlarla uğraşmaya başladım. Saate baktım aralıksız 4 saat çalışmışım şaşırdım daha fazla çalışan ben en az 8 saat şimdi aklımın aklımda olmadığının farkında olarak bilgisayardaki denemeyi bırakıp yukarı eve çıktım.
Zemin kattaki ışık sistemlerine gece mooduna getirip ultra büyük ekranın karşısına geçip kendimi oyalamak istedim. Tek sorun o değildi. Sorun yıllardır kafamda durmadan konuşan ikinci ses. Eskisi kadar olmasa da onu göz ardı etmeyi başarmıştım tabi buna başarmak denirse. Ekrandan eskiden sevdiğimi varsaydığım bir animeyi açtım. İzlemeyecektim dışardan bakıldığında full dikkatle izlediğim görülse de, aslında arka planda hep düşünüyorum hep.
Sonra sorguluyorum neyi derseniz yanlızlığımı, hayatımı, sevdiklerimin yeryüzünden ayrılışını beni delirten bu benliğimi asla kavuşamayacağımı bildiğim tek aşkımı. Aslında üzülmüyorum daha doğrusu üzülemiyorum . Hissizleşmek mi dersiniz bilmiyorum artık hayattan zevk almıyorum insan gibi sevemiyor üzülemiyor hiç bir şey heyecan vermiyor. Aidiyetlik zannedilen şeyler yok zaten.
Evet bunları yıllardır kabullensem de sadece içimde küçük bir ışık süzmesi var. O da Gökhun. Onun varlığı beni bir nebze insan olduğumu farklılıklarımı göz ardı edip normal biri olabilmemi sağladı. Kısıtlı bir vakti olsa da beni bu bataklığıma batırmayıp hala nefes almamı sağlayan tek kişi. Telefonumu elime alıp sosyal medya hesabına girdim her zamanki gibi. Düşündükçe canımı sıkmak istemiyordum. 1ay öncesinde paylaştığı fotoğraf kendisi ve yiğeni Dolunaya aitti. Kızı sırtının üstüne alıp döndürürken habersizce çekilmiş bir andı. Çok sakin ve mutlu. Kalbinin derinliklerine akmak istedim omuzlarında ben olmak onun mutluluğunun sebebi olmak istedim bir an öyle hayal ettim. Artık gizlenmediğim ruhsal olarak sağlıklı bir insan olduğumu Gökhunla birlikte olduğumuzu ve mesaj sesiyle kesilen hayal dünyam. Ah be Devim hayalde bile tam değiliz..
