"L" (+18) (ASKER SERİSİ 1)

PANDORANIN KUTUSU

EVET ARKADAŞLAR BEN GELDİM.BİTTİ DİYE ÜZÜLENLERE CEVAP YAZAMADIM ÇÜNKÜ SPOİLER VEREBİLİRDİM DİYE YAZAMADIM SORRY ❤❤❤ÇÜNKÜ BEN BİR TERAZİ BURCUYUM. BU BÖLÜM 2 PART OLARAK ATMAYI DÜŞÜNÜYORDUM. AMA VAZGEÇTİM UZUN OLACAK DİKKATLE OKUYUN BEBEKLER.  

BU BÖLÜM HERŞEYİN ORTAYA ÇIKTIĞI BÖLÜM. AMA OY VERİN NOLUR BOŞ OKUYUP GEÇMEYİN NOLUR GERÇEKTEN ÇOK ÜZÜLÜYORUM. ALLAHTAN BAZI GÜZEL İNSANLAR SAYESİNDE ŞEVKLENİYORUM. BEĞENMEDİYSENİZ YAZIN BELİRTİN BU DA BENİM İÇİN ÖNEMLİ. 

*OKUDUKTAN SONRA OY VERMEYİ UNUTMAYIN EMİ DOSTLAR ❤❤❤❤❤

                    

                                                                                    *EMRE FEL : GEÇMİYOR GÜNLER(ADAMA BAYILIYORUM.)

                                                               (ŞARKIMIZI AÇIN VALLA ÇOK İYİ HİSSEDİYORSUNUZ BÖLÜMÜ)

Seslerle bilincim yavaş yavaş yerine gelmeye başlıyordu. Gökbörü başımda telaşla ismimi söylüyordu.
Ne olmuştu bana hafif çatık kaşımla yatakta doğrulmaya çalışınca ;

-Dur lina kalkma hemen kafanı çok sert çarptın. Bayılmışsın bekle ve uzan dedi

Kısa süreli hafıza analizinden sonra o acı haber hemen yüreğime köreklenmeye başladı. Bilincim tekrar bu haberi kabul etmeye başladı ve ağlamaya başladım. Ölmüştü ...

Boş boş karşı duvara bakıp ağlamaya başladım. Dayanılmaz bir kabullenişti. O dayanılmaz acı artçılar şeklinde nefesimi kesiyordu.

Gökbörü bana korku dolu gözlerle bakarken üstümdeki pikeyi sıkı sıkı sıkıp seslice ağlamaya başladım. Yanıma oturup sarıldı bana ;

-sakin ol lina sıkma kendini diyip örtüden ellerimi ayırmaya çalışıyordu ama nafile

O kadar kızgındım ki bu hayata. Beni bu dünyaya getiren anneme, o şerefsize, el uzatmayıp beni o soğuk duvarlı yetimhaneye hapseden akrabalarıma, sahipsizliğimi bilip her defasında dışlayan insanlara, ve en çok da ona..

Gökbörü hemen geri çekilip birini aradı ve benimle konuşmaya çalışıyordu.

Anlamsızca ağzımdan bir şeyler çıkıyor ama ne ben farkındayım ne de o.

-ben 11 yaşından sonra tekrar öldüm dedim 

-lina bana bak diyip ellerini yaşlı yüzüme koyarken. Bak geçecek sakin ol diyince sanki ateşin ilk kıvılcımını o kelime attı "GEÇECEK". Artık ben ben değildim o an.

-bırak beni diyip yatağın diğer tarafından inip yandaki çalar saati alıp duvara fırlattım. Bana yaklaşmaya çalışınca köşedeki masa lambasını ona fırlattım.

-sakın yaklaşmaaaaa.. geçmeyecek.. düzelmeyecek diyip deli gibi ağlayıp etrafı dağıtmaya başlamıştım.

Börü bana yaklaşınca hemen yukardaki tabloyu alıp yüzüne fırlattım. Tam ikinciye uzanacakken arkadan hızla yakalayıp kendine çekti.