You Left Me Alone (Completed) [Editing]

Chapter 9 "My heart aches.."

 Tingnan niyo yung picture sa side ---------------------------------------------------------------> ang cute! Parang nagseselos si kazu kay woo young oh! HAHAHAHA! Readers wag kayo maguluhan! Umextra lang jan si woo young.. :DD Abangan nalang siya sa susunod na mga chapters! magiging part din siya ng story ko. :DD OO nga pala, hindi ako ang nag edit niyan.. si Angelica rose! Credits for her.. ^____^d

Enjoy reading! :DDD

Chapter 9 "My hesrt aches.."

Mizuki’s POV

Ano bay an biglang naging masungit?? Eh siya pa nga ang nagyaya jan eh!

Medyo badtrip ako..

Then..

“MIzu nood nalang tayo ng sine.”

“ah sige :/”

Pagkabili naming ng ticket nagpaalam siya..

“mizu bibili lang ako ng snacks natin. Wag kang aalis jan..”

 Ano ba yan! Sungit! Bansagan ko kaya to ng Mr. Sungit! Amph! =_=

Pagkaalis ni kazu.. may biglang lumapit sakin..

At namukaan ko siya. Dati ko siyang friend.. yes! Dati kasi medyo nainis ako sakanya in the past..

“Nice to see you again mizuki.. ”

“a-ah long time no see =_=”

“what’s with that face? Oh well, I didn’t expect to see you here.. are you with someone? You want to join me?”

“no. I’m sorry..”

“why are you so bitter against me..?”

Haaaaay. +_+ ang kulit naman nitong lalaking to! Nakakainis talaga siya! Grrrr.

Okay.. papaliwanag ko..

Siya yung friend ko na may gusto sakin at niligawan ako pero agad ko siyang tinurn off!

“oh come on mizuki!”

0_0

Bigla niya akong inakbayan! Nakakainis talaga tong lalaking to!

Pilit ko tinatanggal yung kamay kamay niya pero malakas siya.

Then…

.

.

.

.

0.0

Biglang may tumulak dun sa lalaking bruho! At medyo nadala ako dun dahil malakas yung pagkakatulak..

Pagtingin ko kung sino..

0.0

Si kazu!

Grabe yung expression ng face niya! Nakakatkot! Tapos parang nag pipigil siya..

Then

Hinila niya ako bigla! Ang lakas ng hatak niya! Sobrang higpit ng hawak niya sakin!

Pagpasok naming sa sinehan at nakaupo na..

Ang tahitamik niya…

Teka.. nagseselos ba siya??!! Eh! Ano ba to?! Nagiging assuming nanaman ako! Kainis!

After 15 minutes..

 Napasigaw ako! Kasi horror yung pinapanood namin. At bumulaga nanaman yung nakatakot na creature

“waaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa!!!!!!!!”

Sa sobrang takot ko napayakap ako sa balikat niya..

At hindi ko inaasahan na sasabihin kong..

“so-sorry..”

Pagkasabi ko ng sorry nakita kong lalo pa siyang napakunot!

Ano bang problema nitong lalaking to?! Kanina pa siya ganyan! Bago naman siya pumunta kay ma’am hindi naman siya ganyan! Anong nangyayari sakanya???!

Pagkatapos na pagkatapos ng movie.. tumayo siya at lumabas…

Sinundan ko siya..

At napansin kong pupunta siya sa may exit.. ha? Uuwi na? kala ko pa naman maayos ko to ngayon..

Pagkasakay ko sa car niya.. full of silence.. napansin kong hindi parin nagbabago yung expression niya.

Hindi ko siya maintindihan! Pagkababa ko sa kotse niya humarurot ito paalis ng bahay ko.. pagpasok ko sa bahay diretso agad ako sa kwarto ko kahit hindi pa ako kumakain..

Humiga na ko sa kama ko at naramdaman kong may masakit sakin..

.

.

.

.

.

.

.

.

Yung puso kop ala :’/

^^^^^^^^^^

nakoooooo! mahirap kapag ang puso nagkasakit! hahahaha! :DD

well, thank you for reading this chapter! :)