You Left Me Alone (Completed) [Editing]

Chapter 75 "Pagbalik"

Angel Lee Kim's Note:

Sorry dun kung nabitin ko kayo sa update ko last time. Hahaha! Kasalanan daw yun sabi ni Cints. Hahaha! Miss ko na kayo! Hindi na ako masyadong active no? Wala eh. Busy. Bukas nga may test kammi pero heto nagtatype ako. HAHAHA! Sensiya na hindi ako makakapag emphasize ngayon phone lang gamit ko :D

Dedicated kay Cints at Angel babies ko. <3 Love you! :)))

Chapter 75 "You left me alone"

Bryan's POV

Pagkatapos nung nangyari sa bar, at nung pagsasabi ni mizuki na kami na, ay iniintay kong bawiin niya yun.

Oo. Sa totoo lang iniintay ko siyang magsalita at bawiin niya ang sinabi niyang kami na. Pero hindi. Hindi niya binawi. Pagkatapos kaming interview-hin, naka aalis kami ng maayos. At pagkatapos nun, tiningnan ko siya siya para sabiihin na bawiin niya. Pero sa halip, nginitian niya lang ako at hinigpitan ang hawak sa kamay ko.

Magkahawak kami ng kamay habang naglalakad kami palayo sa mga paparazzi. Sa totoo lang hindi parin talaga ako makapaniwala.

Oo alam ko hindi niya ako mahal pero gagawin ko ang lahat para maprotektahan siya. Tutulungan ko siya. Tototohanin ko lahat ng 'to.

****

Pinagmamasdan ko siyang magising. Pagkamulat niya, ang nakangiti niyang muka ang humarap sakin. Yung ngiting parang walang inaalala. Pero hindi ako maloloko ng ngiting yan.

"Okay ka na ba?"

"Oo okay lang."

"Sige. Magshower ka na tapos punta ka nalang sa kusina. Nagpadiliver na ako." sabi ko sakanya.

Pasensiya na siya dahil hindi ako magaling magluto kagaya nung taong nakasanayan niyang kasama.

Tumalikod ako para iready na ang mga gamit namin. Oo. Aalis na kami. Babalik na kami.

Pero bago pa ako makalabas ng kwarto, niyakap niya ako mula sa likod kaya napatigil ako. Umiiyak nanaman siya.

kagabi iyak siya ng iyak. Walang tigil siyang umiyak hanggang sa nakatulog siya. "Bryan thank you.."

Humarap ako at niyakap ko rin siya. "Thank you too for giving me this chance. I know you don't love me now. But I asure you. You will, soon." Tapos hinalikan ko ang noo niya.

Gagawin ko lahat para sakin lang matuon ang atensiyon niya. Lahat lahat. "You're not mad at me?" tanong niya pa. Dahilan naman sa pagtataka ko.

"Bakit naman ako magagalit sayo?"

"Cause it's obvious that i'm just using you. The truth I don't want to do this. I don't want to hurt you. You're important to me too. I- I think we sh-"

"No. We will continue this. And besides, hindi naman sa lahat ng oras panakip butas ang tawag sa ginagawa ko. How will you learn to love someone else kung hindi mo itutuon ang atensiyon mo sa iba. Hindi pagiging panakip butas ang ginagawa ko. You'll see." Tapos niyakap ko pa siya ng mas mahigpit.

"thank you ulit."

"Welcome my princess. :)"

It's not easy to move on. alam ko yan at alam niyo yan. Pero kung iisipin niyo lagi na nanggagamit kayo ng tao, para makalimutan ang nakaraan niyo, hindi kayo uusad niyan. Hindi sa lahat ng pagkakataon, rebound ang tawag dun. Kung hindi. starting to fall again. new love. new life. new memories. That's it.

****

"Are you ready?"

"Honestly, no. I'm not ready to face them."