İNTİKAM

Benden ne istiyorsun?

     Kahvaltı sofrasında çıt çıkmıyordu. Babamın canı sıkkın gibiydi. Dün Poyraz'ı karakoldan topladığı için olduğunu düşündüğüm için sormadım.

    "Kim bitirdi bunu? Daha yeni çıkarmıştım." Babam bile içerden sesi öfkeli gelen Bediş'i duyunca başını kaldırdı. İçeri elinde kreplerin olduğu servis tabağıyla girdi. "İster misiniz?" Babam başını iki yana salladı. "Sen Burçak."

    "Olur alırım." Dedim. "Sen niye kızıyordun?"

   Bir tane krepi tabağıma bırakıp, anneme baktı. Annem de reddetti.

    "Turşu çıkar mıştım kilerden daha yeni." Dedi tabağı masaya bırakıp. "Yarısı bitmiş. Daha masaya bile çıkarmadım. Kim yedi?"

    Annem bana bakıp güldü. "Burçak yedi dün gece."

    Şimdi de Bediş bana gözünü dikip bakıyordu. "Burçak turşu yemez ki."

   Annem omuz silkti. Babam sohbete dahil olmayı bırak şaşırmadı bile. Bediş hala bana bakınca konuşma ihtiyacı hissettim.

    "Ya niye öyle bakıyorsunuz? Yemesem laf ediyorsunuz, yesem yine ediyorsunuz."

    "Ne bilelim Burçak." Dedi annem. "Sen yemezdin şaşırdık."

   Ağzımı açtım ama babam benden önce davrandı.

     "Zaten bu ara Burçak her yaptığıyla şaşırtıyor bizi." Tonu gurur değil, kınıyor şekilde çıktı.

     "O ne demek?" Dedim.

    "Defileyi diyor sanırım." Dedi annem. "Hani manken oldun ya." Deyip gülümsedi.

     "Hayır." Dik dik bakmaya devam etti. "Savaş'la aldığı evlilik kararından bahsediyorum."

    Çatal elimden düşünce bir çın sesi çıktı. Babam bunu nereden biliyordu? Savaş söylemezdi. Ben uygun bir zamanda konuşacağımı söylemiştim.

     "Ne?" Dedi Annem ve bakışı bana döndü.

    "Sen nereden duydun?"

     "Benim nereden duyduğumu bırak şimdi." Dedi. "Nereden çıktı bu? Sizin aranızda bir şey yoktu."

     "Burçak." Dedi annem. "Cevap versene."

     "Vardı." Diye yalan söyledim. "Yani daha yeni farkına vardık birbirimizi sevdiğimizi."

    "O nasıl oluyor?" Dedi babam. "Ne kadar yeni?"

    "Birkaç..."

     "Ay mı?" Diye sordu sertçe. "Öyleyse biz niye bilmiyoruz? Neden bize hiç söylemedin?"

     "Evet Burçak. Niye sakladın kızım?" Dedi Annem babama bakıp. "Biz Savaş'ı seviyoruz."

    "Söylemedim çünkü..." destek almak ister gibi bardağımı tuttum. Çayın porseleni saran ısısı elimi yaktı ama çekmedim. "Birkaç ay değil. Hafta."
  
     Babam burnundan soluyarak arkasına yaslandı.

     "Canım, birkaç haftada alınacak karar mı bu?"
  
      "Ne sorun var anne?" Dedim. "Zaten seviyorduk ama farkında değildik. Anlayınca da uzatmaya gerek görmedik."

     "İyi de kızım. Evlilik bu... yani..." destek ister gibi babama baktı.

     "Bana hiç bakma. Kızımızın ilişkisi olduğundan bile haberimiz olmadığı yetmiyor gibi, bunu evlilik kararını Poyraz'dan öğreniyoruz." Bana baktı. "Ne zamandan beri arkamızdan iş çeviriyorsun."