BAŞLANGIÇ

8. BÖLÜM; GÜVEN

Müziği açmayı unutmayın (༎ຶ ෴ ༎ຶ)

"Bakalım bu seferde Liya sana inanacak mı Deniz Kaya"

(liya'nın ağzından)

Sonunda eve gelmiştik deniz kendi valizi ile benim valizimi taşıdı eve geldiğimizde eve tozlu idi güzelce evi temizledik.
Yemek yedikten sonra bahçeye çıkmaya karar verdik hava serindi bahçede yürürken Deniz'in elini tuttum Deniz bana bakarak "biliyormusun benim bir ablam vardı " şaşırarak ona baktım " nasıl sen tek çocuk değil mıydın " oda " evet ben tek çocuğum annem ve babamın bilmediği bir ablam vardı tesadüfen tanışmıştık onunla onu serseriler den kurtarmıştım bu sayede ikimiz kardeş gibiydik ama bir gün ailesi onu zorla evlendirdi ve ben onu koruyamadım onu alıp götürdüler bana çok yalvardı ama ben onu koruyamadım " gözünden yaşlar akıyordu yavaşça ellerimi yüzüne götürüp göz yaşlarını sildim sonra elimi çekerken iki elimide tutup " bu yüzden seni asla bırakmayacağım seni koruyacağım sende de aynı Duyguları hissediyorum ama biraz farklı sanki sen beni bırakacakmış gibi hissediyorum " ben " asla seni bırakmayacağım tamam mı belki ablanı beraber buluruz " dedim gülümseyerek bana acılı bir şekilde baktı yeşil gözleri kan çanağına dönmüştü ve ağlayarak söze girdi " O-o ö-öldü '' iki elimle ağzımı kapadım bende ağlıyordum söze girdim " N-nasıl ö-öldü '' oda " evlendiği şerefsiz alkol içip onu bıçaklamış" dedi resmen kalbim duracaktı bende " Deniz ben.." bana sıkıca sarıldı ve " bende o şerefsizi bıçaklayarak öldürdüm annemgil sayesinde fazla içerde kalmadım ama umrumda değildi ablamın intikamını almıştım Liya ben çok üzülüyorum düşündükçe kendimi öldüresim geliyor dayanamıyorum koruyamadım ablamı benim yüzü-" onun sırtını sıvazlayarak " hayır senin yüzünden değil sen korumaya çalışmış sın asıl suç ailesinin böyle bir şerefsiz ile evlendirdiği için sen dünyadaki en iyi insansın iyiki senin gibi iyi yürekli bir insanı tanımışım iyki " oda " bende senin gibi güzel ve iyi kalpli birisi tanımışım sadece sen biliyorsun bu olayı sana güveniyorum LİYA DEMİR " Diye bağırdı bende utanarak " sana güveniyorum DENİZ KAYA" diye bağırdım geri çekilip alnını anlıma dayadı "çok batacağız bizi çok üzecekler Liya ama ben senden güç alarak bu bataklıktan çıkartıcam ikimiz beraber çıkacağız el ele'' dedi elimi sıkıca tutarak bende " sen benim yanımda iken ben hep iyi olacağım bataklıkta olsak bile '' geri çekilip bana yine sarıldı yaşadıkları hiç kolay değildi ben olsam tramvada olurdum herhalde çok güçlüydü deniz gerçekten çok güçlüydü o bir kahramandı benim kahramanımdı. Eve girdiğimizde direk odalarımıza geçip yattık canım müzik dinleyerek uyumak istedi Deniz'in odasına gidip telefonunu aldım benimki Aysel teyzede kalmıştı deniz uyandı ve bana döndü bende " Deniz ben müzik dinlemek istemiştim benim telefonum sizde kalmış bende seninkinden dinleyebilirmiyim " oda " tabi " dedi telefonu ona verdim kilidi açması için verirken Yanlışlıkla açma tuşuna bastım bir kız mesaj atmıştı naber diye bir anlık sinirle telefonu kendime çektim şifresini biliyordum deniz hemen telefona baktı bende mesajın içine girerek sanane yazdım aslında banane idi şuan saçma bir şey yapmıştım hemde baya saçma deniz bı telefondaki mesaja birde bana bakıyordu bir anda gülmeye başladı bende " ne gülüyorsun ya " oda " sen beni kıskandımı inatçı keçim " dedi halen gülüyordu bende " ne kıskanıcam " oda " o zaman niye öyle yazdın " bende " özür dilerim hemen silerim siz konuşun " dedim ben ne diyorum ya diyerek kendime kızdım tam elindeki telefonu alacakken beni kendine çekti " önemli değil o kızda benim için önemli değil " dedi kendimi geri çekerek "tamam o zaman ben gidiyorum" koşarak kendi odama gittim az önce ben ne yaşamıştım öyle kendime gülerek uykuya daldım...

Sabah yataktan kalkarak hızlıca duş aldım bugün kahvaltıyı dışarıda yapmak için Deniz'in odasına gittim karşımdaki görüntü kan donduracak şekildeydi iliklerime kadar titredim nefesim kesildi....