BAŞLANGIÇ

20. BÖLÜM; BENİ BIRAKMA.

Dedim bu bölümde müzik olsun özlemişsinizdir diye müzik koydum. Bilin kıymetimi :)

****

"Herşey çok garipti. Bı anda içine girdiğim aksiyon, yıllardır sevdiğim adamı tanımamak, ve işte yeni öğrendiğim ve yapmadığı ma emin olduğum şey"

Ben Deniz'e, Deniz bana bakmaya devam ederken kalan son takatimle "yemin ederim onu ben öldürmedim s-sadece ensesine vurduğunda yemin ederim, yemin ederim Deniz" titreyerek ağacın dibine attım kendimi. Deniz şoktan hâlâ kurtulamamıştı, Haklıydı.

Yarım saattir Deniz hâlâ öylece ayakta, ben de ağacın dibinde oturuyordum ikimizde ne yapacağımızı bilmiyorduk. Aslında ben biliyordum, bir anda ayağı kalkarak "ben polise teslim olmaya gidiyorum" deyiverdim. Deniz bir anda irkildi ve kaşlarını çatarak "bunu sen yapmadın Liya ve cezayı çekecek olan kişi sen değilsin" korkuyordum deli gibi korkuyordum, korkuyordu oda deli gibi korkuyordu. Evet yerdeki o adam benim Deniz'i kurtarmak için sadece bayılttığım adam, ölmüştü.

Ölü kelimesi sadece üç harften oluşur ama, ömür boyu o kelimenin yasını tutarız. Belki en yakının, kuzenin, annen, halan, teyzen ya da sevdiğin adam. Canınız çok yanar ve çok acır değil mi? Hatta dersiniz ben bu acıya katlanamam, benimde ölmem gerek. Ama yaşarsınız bu katlanılmaz acılara rağmen sizi ayakta ve hayatta tutan canlılar vardır.

Belki tanıyor olduğum ama tanımadığım birisini öldürmüştüm. Evet çünkü burda olduğunu bilen tek kişiydim ve kendimi kandırmaya gerek yoktu, Yanlışlıkla olsa bile. Ya Bu vicdan azabıyla yaşayamazsam, ya yanımda kimse olmazsa, o anda aklıma Deniz geldi. O hep benim yanımda olurdu bırakmazdı o beni. Bunca yıl boyunca vazgeçmemiş şimdi de vazgeçmezdi buna adım gibi emindim.

Ben galiba Deniz'e aşıktım. Bunu beynim bile inkar etmiyordu! Ama şuan önemli olan bundan sonra ne olacağı idi. Adam ölmüştü ve bunu sadece Deniz ile ikimiz biliyorduk, belki de sadece ikimiz değil. Bu düşüncelerden sıyrılmaya çalışarak korku ile Deniz'e baktım, Ne yapacağını düşünüyordu.

"Güzelim şimdi sen burada bekleyeceksin, bende hemen eve gidip kazma kürek getireceğim tamam mı?" Ne yapacağımızı anlamıştım adamı oraya gömecek idik. Herşey benim yüzümden olmuştu bütün bu başımıza gelenler. Ve şuan bu suça Deniz'de ortak oluyordu bu kötülüğü sevdiğim adama yapamazdım. Yavaşça ayağı kalktım ve Deniz'e doğru ilerleyip, tam dibinde durdum. Yavaşça elimi yanağına koydum. Gözlerimde ki yaşlara hakim olamıyordum. "Deniz...Denizim ben sana bu kötülüğü yapamam lütfen bırak teslim olayım" gözlerime o kadar karışık duygular ile bakıyordu ki bu gözlerin sadece bana böyle bakmasını istiyordum.

İki yanağımdan da akan göz yaşlarımı sildi ve ikisinden de uzunca öptü. Hiç bırakmasın istiyordum beni "güzelim senin için neler yapabileceğimi az çok tahmin ediyorsundur değil mi" evet adım gibi emindim herşeyi yapardı. "Senin yapmadığına eminim...bak çok düşmanımız var benim annem bile bana kendi öz oğluna düşman" derin bir nefes aldı ve başını yukarı kaldırdı ağlıyordu.. kafamı göğsüne yasladım, sıkıca sarıldım. Hiç bir şey demedi, hiç birşey demedim. Kollarını sıkça sardı bana. Kendimi evimde hissediyordum ilk defa, benim evim Deniz'imin kollarıydı. Ölene kadar kalabilirdim burda Deniz'imin kollarında..

Deniz toprağı kazıyordu, ben ise sadece ağlıyordum. Elimden hiç bir şey gelmiyordu. Deniz kazmayı bitirdikten sonra bana döndü, ve kaşlarını çattı. Hızlıca yanıma gelerek ellerimi tuttu "neden ağlıyorsun güzelim'' Ellerimi öptü, yanıma oturdu ve kafamı göğsüne yasladı. Ona sarılarak "benim yüzümden bir insan öldü ve bu bana çok ağır geliyor Deniz. Kaldıramıyorum yükünü ağır geliyor. Boğuluyorum.." eli ile saçlarımı okşamaya başladı, bu beni huylandırıyordu. Ufak öpücükler ile devam etti. Sonra durdu ve "meleğim bak bunu sen yapmadın, bizim düşmanlarımız var. Demiştim annem bile bana düşman diye, bu yüzden kendini suçlama ben adamı buraya gömeceğim ve buradan gideceğiz, zorundayız. Ama katili bulacağız, sana söz veriyorum katili bulmadan bize huzur yok"

İçimde bir rahatlık vardı, anlamlandıramadığım bi rahatlık. Deniz'e güveniyordum çünkü, her zaman güvenecektim bu güzel adama..

Bir insana güvenmek bazılarımız için çok zordur kimsenin samimiyetine, güler yüzüne güvenemeyiz çünkü herkes kendi çıkarlarını düşünür bu hayatta. Herkesi aynı sanırız, ve gerçekten bazen yanılırız. Bizi yanıltan ve bize güven veren birileri girer hayatımıza. Onlara herşeyden ve herkesten çok güvenmeye başlarız. Ve onlarda güveni sarsıp giderler...

Yorgun argın eve geldik ortada hiç bir delil bırakmamıştık. Kan lekelerini kürek ile alıp gömdü Deniz. Yani sadece ortadan kaybolduğu anlaşılırsa peşine düşeceklerdi, bu yüzden zamanımız azdı. Deniz hızlıca banyoya girdi bende kıyafeti olmadığı için kendi dolabımda bana olmayan bir iki kıyafet ve havlu alıp, banyonun önüne koydum. Deniz saçlarını kurutarak oturma odasına girdi, elinde kıyafetleri vardı." Güzelim sende hemen duş al bu kıyafetleri yakmam gerekiyor" kafamı olumlu anlamda sallayarak hızlıca yukarı çıktım. İnsan bari kıyafetler için teşekkür eder odun ne olacak işte. Bende kısaca duş alıp kıyafetlerimi alıp aşağı indim. Deniz elimdekileri alarak hızlıca dışarı çıktı.

Bende yukarı çıktım, gerçekten çok bitkindim. Ağlamaktan gözlerim şişmişti. Makyaj masajdan krem alarak göz altlarına ve yüzüme sürdüm. Dolaptan pjimalarımı alıp hızlıca giydim ve yatağa uzandım. Bundan sonra ne olacaktı, Deniz'i tehlikeye atmıştım eve sevdiğim adam da tehlikedeydi. Herşey çok karışıktı ve ben sadece uyumak istiyordum. Belki uyuyunca herşey geçerdi?

Yatak hareketlenmişti birisi arkadan sarılıp beni kendine çekti. Bu Deniz'in kokusuydu. Bir insan bu kadar huzur verici kokar mı? Yavaşça yönümü Deniz'e döndüm "Deniz" gözlerini açmadan cevap verdi "efendim güzelim" onu şaşırtacak soruyu sordum "beni öpebilirmisin" gözleri açıldı ve bana baktı yine hamleyi ben yaparak dudaklarını dudaklarım ile buluşturdum! Hızlı karşılık veriyordu. Durdu ve üzerime çıktı! Nefes almayı unutmuştum. Ve yeniden buluştu hasretle dudaklarımız. Özlem giderme, hatırlama zamanıydı..

Sabah gözlerimi açtığımda yanımda Deniz vardı sıkıca sarılmıştım ona yavaşça kalktım, üzerimde Deniz'e verdiğim tişört vardı. Utançla hızlıca banyoya girdim. İşimi halledip çıkmıştım. Deniz'e kahvaltı hazırlayacaktım. Bugün adama dair şeyler öğrencektik yani Rıza'ya evet herşeyi ve herkesi hatırlıyordum. Son olarak çatıda doldurup, merdivenlerden çıkmaya başladım. Yavaşça odaya girdim Deniz hâlâ uyuyordu, uykucu ne olcak. Yavaşça yanına gittim yanağına, burnuna, ve alnına öpücük kondurdum. Dudağını göstererek "burayada bir öpücük alayım kalkacağım yeşil gözlüm" dudağını da hızlıca öperek ayağa kalktım. "Hadi uykucu seni bekliyorum aşağıda" oflayarak yataktan yavaşça kalktı bende aşağı indim..

"Sonunda gelebildiniz Deniz bey" dudakları yukarı kırıldı neden bu kadar yakışıklı ki bu? Hızlıca sofraya oturdu "geldim maviş gözlüm işte" "maviş gözlüm demen hoşuma gitti" dedim gülerek oda "o zaman bundan sonra sana maviş gözlüm diyeceğim bebeğim" gülümseyerek ona baktım ve yemek yemeye başladık.
Deniz sofrayı toplarken bende bir iki gün annemin orada kalacağımız için kendime ufak bir valiz hazırlıyorum. İşime yarayacak şeyleri koyduktan sonra valizi aşağı indirdim. Deniz'de sofrayı toplamıştı, ama bulaşıklar bana kalmıştı. "Denizim sen yatak odasını toplayana kadar bende bulaşıkları halledeyim" "tamam maviş gözlüm" anlımdan öperek yukarı çıktı, bende bulaşıkları halletmeye başladım..

Hazırdım. Hazırdık. Çok gergindim,ne olursa olsun o benim annemdi ve beni hâlâ seviyordu. "Maviş gözlüm sakinleş biraz, korkulacak bir şey yok" başımı tamam anlamında sallayarak, evden çıkmadan son kez sarıldım. Şimdi biraz daha rahatlamıştım. Evden çıktık soğuk hava direkt yüzüme çarpmıştı yüzümü buruşturdum. Deniz araba kiralamıştı ama ormandan çıkmamız gerekiyordu montuma sıkıca sarıldım ve Deniz ile hızlıca yürümeye başladık.

Ormanın çıkışına vardığınızda donarak ölmek üzereydim Deniz'in gösterdiği arabaya hızlıca bindik. Deniz hemen kaloriferi açtı sıcaklık arabaya yayılıyordu. Biz sadece sessizdik. Deniz arabayı çalıştırdı. "Beni bir daha bırakma maviş gözlüm"

****

Heloooo özlettim dimi kendimi. İnşallah özleyen olmuştur beni:/ ilk defa çok tuhaf hissettim bu biraz acılarımın bölümü oldu sorry ama beğeneceğinize eminim sizleri çok seviyorum öpüldünüz aşklarım>>>