14.BÖLÜM; SIR

74 64 2
                                    

"kaybettiğim her saniye, ölmek için hazırladığım bir geri sayımdı."

" her şey bitti " "2" "saymayın lan " "1" iki el ateş sesi...

Ben küçükken hayallerim sınırı yoktu. Olmayan bir ailenin hayalini kurardım hep. Görmediğim sevginin resmini çizerdim. Bu sefer inanmıştım. Denizle mutlu, uzun bir hayata gerçekten inanmıştım. İnanmak neden insanı hep aldatır. İnanın başaracaksınız derler, ne zaman inansam asla başaramadım. Hayattan kaybettiğim her saniye benim canımı sıkarken, bu saniyelerin benim ölüm fermanım olacağını nasıl bilebilirdim? Bilemezdim. İnsanların, birilerinin canına kıyacak kadar kin ve nefret dolduğunu asla bilemezdim. Gerçekten neden bir insan bu kadar intikam arzusu ile dolar ki? İki gencin hayatını mahvetmek, bu kadar mı basit...

Sıkı sıkı kalattığım gözlerimi açtım. Saniye dolmasına rağmen herhangi bir hareketlilik yoktu. Kendimi tutamayıp ağlamaya başladım. Bana bir şey olamamıştı evet, nasıl olmamıştı bende bilmiyordum yavaşça arkama döndüm. Karşıma baktığımda resmen şok geçirdim o şokla beraber ağzımdan sadece bir kelime çıktı o kelime onu fazlasıyla memnun etmişti "Anne?!" bu nasıl olmuştu Allah'ım bu nasıl bir oyundu hala şokun etkisindeyken konuşmaya başladı " bunları sonra konuşacağız şimdi çıkmamız lazım hadi kızım " dedi ve yanıma geldi ben kendimi toparladım ayağımdaki ipleri kesti elimdekini çözdü

hızlıca ayağı kalktım ve adamın önünde duran telefonu aldım. Yıllardır nefret ettiğim annem, hayatımı kurtarmıştı. hemen telefonu açarak denizi aradım.
"Eğer Liya'ya bir şey olursa hepinizi gömerim diri diri gömerim " ağlayarak konuşmaya başladım "Kahramanım..." karşı taraf sessizleşti sonra " Liya yaşıyorsun güzelim ama bu nasıl oldu? silah sesi geldiğine yemin bile ederim. O kadar korktum ki ben sensiz nasıl yaşarım inatçı keçim..." Gözyaşlarımı tek elimle silerek, " anlatacağım Deniz'im bulunduğumuz yerin konumunu atıyorum" annem kolumdan çekiştirerek,  " hadi Liya bir an önce buradan çıkmamız gerekiyor."

Deniz hızlıca arabadan indi koşarak yanıma geldi ona sıkıca sarıldım dudaklarımı boynuna gömerek " seni çok seviyorum Denizim çok seviyorum " oda saçlarımı öperek " bende seni çok seviyorum Liyam herşeyden çok seviyorum " devam etti " sana bir şey yapmadılar demi " bende " hayır kahramanım hiç bir şey yapmadılar "

Deniz geri çekildi ve elimi tuttu tam gidecekken annem numaradan öksürdü deniz o yöne bakınca anne saklandığı yerden çıktı "Şule teyze?!" Denizde şaşırmıştı hiç beklemiyrdu yani normaldi çünkü ölmüştü " her şeyi anlatacağım ama Deniz iki dakika müsade edersen kızıma bir şey söyleyeceğim eğer istemezse gideceğim söz veriyorum " dedi Şaşkınlıkla denize baktım oda bana aynı şekilde bakıyordu sonra deniz " liya istiyormusun " şimdi bütun gözler benim üzerimdeydi kalbim deli gibi çarpıyor ne demeliyim hiç bilmiyirdum en sonunda kalbimin sesini dinleyerek cevabımı verdim " tamam deniz sen arabada bekle " dedim denizde kolumu sıvazlayarak arabaya gidio bindi bir müddet sessiz kaldıktan sonra sessizliği bozarak " dinliyorum "

oda " tamam başlayacağım en baştan anlatacağim " dedi ve kaldırıma oturdu bende yanına oturdum.

ağlıyordum çok ağlıyordum babam beni annemden mahrum bırakmıştı demekki tek ben değilmişim üzülen annem beni isteyerek bırakmamış kalbimden geçen şeyi yapmaya hazırdım çocukluğum boyunca hep bunun hayalini kurmuştum "ANNE " diyerek anneme sarıldım ikimizde deliler gibi ağlıyorduk ama çok mutluyduk...

Yavaşça kaldırımdan kalktık annemin elini sıkıca tutuyordum arabaya doğru ilerkedik Deniz arabadan çıktı anlamayan gözlerle bana baktı. Bende bir şey demeden öne bindim annemde arkaya yerleşince, Deniz arabayı çalıştırdı...

"Deniz çabuk hastaneye sür. Şu dikişe bak ya " direksiyonu tutan eli beyaza dönerken, "Liya lütfen zorlama " şuan ondan daha fazla sinirlenmiştim. " Deniz o zaman ben inerim " oda bıkkın bir şekilde arabanın yönünü değiştirdi.

Denizin durumu iyi olduğu için pansuman yapıp serbest bıraktılar. Diğerlerinide hastaneden aldık bugün elif ile gece Ege'de kalacaklardı. Ne kadar zorla götürmüştük. annemde kızları yanlız bırakmak istemediği için onlarla kalacaktı. Bu süre boyunca deyniz benle hiç konuşmadı. Biraz kırılmıştı. Normaldi çünkü üstüne fazla gitmiştim. Ama haklıydım. Eve geldiğimizde ikimizde bir koltuğa düştük. "Deniz niye benimle konuşmuyorsun " bana dönerek "yok konuşuyorum."

Bende uzandığım yerden kalkarak "kesin konuşuyorsun canım. Ama bu sefer ben haklıyım. " dedim ve odama çıktım.  giderken de Deniz'e sinirle saydırdım.  Hayır haklı benim tirip atan o. Yatağıma yattım zaten saat geç olmuştu ve fazlası ile yorgundum. O yüzden kafama takmadan uyudum...

Gece belimde sıcak bir el ile uyandım. çok korkuyordum. Yine o sapığın gelmesinden.  Tüm cesaretimi toplayarak arkama döndüm. çok rahatlamıştım,  çünkü bu Deniz'di. Ne kadar güzel uyuyordu insanın hayran kalmaması mümkün değildi. Sinirimin çabucak geçmesine bende şaşırmıştım. Ona doğru iyice yaklaştım. Yüzümü boynuna yasladım ve sıkıca sarıldım kendimi güvende hissediyordum o yanımdayken. O  evim, ülkem, şehrim benim dünyamdı.

Hepimiz bu işin başında kim olduğunu merak ediyorduk kahvaltıdan sonra konuşmaya başladık " anne sen nasıl ölmedin yani sendin kanlar içinde yerde yatan " annemde " evet o bendim sadece numaraydı o polislerin hepsi sahteydi gittiğiniz karakolda her şey oyunun parçasıydı aynısını halan sevinç'ede yaptılar sizi kandırdılar beni de tehdit ettiler halan zaten baş kişiyi biliyordu bu oyunu size o ikisi oynadı ama halan sonradan pişman oldu be onu etkisiz hale getirdiler baş kişi önünde pürüz sevmez senin halanda bir pürüzdü hatta sana ayzemıyr hastası olarak teşhis bile kodurttular yani her şey oyundu şüphelenin diye ama şuan bir planları var bu öyle küçük numaralar değil bu büyük bir şey çok güçlüler çok " deniz ise " peki bunların başları kim "

annem ise "bunu bende bilmiyorum çok iyi saklanıyor biz aracı yolu ile haberleşiyoruz çok az kişi biliyor kim olduğunu ben birisini tanıyorum onu tanıyanların birisin odasına girdim tanıyan kişi Ferman Kara ismini odasında masanın üzerindeki kimlik kartından okumuştum sonra ajandasına girip günlük rutinini çektim ama telefonum kırıldı bu yüzden açamadım " deniz ise " Allah kahretsin şuan yanında mı telefon " annem " evet yanımda" denizde "tamam ben telefoncuya gideceğim bakalım yapabilecekler mi " telefonuma mesaj geldi isimsiz bir kişiydi "çok uğraştınız bence. Cevap tam dibiniz de''

Dibimiz de mi nasıl yani annem mi ne oluyor kim yazıyor bana bunları biri benim şüphelenmemi istiyor ben niye annemden şüpheleneyim ki " ne olmuş güzelim" ben kendime gelerek "hattan gelmiş bakiye filan diyor önemsiz " dedim denizde ısrar etmeden "tamam o zaman anlaşıldı demi ben gidiyorum kapının önüne bir adam koyacağım bir şey olursa seslenin hadi bakalım" dedi ve kapıya doğru ilerledi bende kapının önünde durdurarak denize sarıldım "çok dikkatli ol canım " oda " sen bana öyle canım dersen ben yere bile basmam " dedi ve anlımdan öptü sonrada kapıdan çıktı. İçeri girdiğimde annem düşünceliydi " ne oldu anne " bana baktı kendini toparladı ve " kızım hadi kahve yap bize " dedi bende anlamayark "tamam anne " dedim ve mutfağa girdim ...

" Evet anne ne konuşacaksın benimle " annem derin bir nefes aldı ve " Ahsen yarın Türkiye'de olacakmış başta şaşırdım çünkü gelmemeye kararlıydı sonra niye geldiğini araştırmaya karar verdim Ahsen'nin bir arkadaşı ver onu aradım o da söyledi şey söyledi" bende "ne söyledi anne" oda " Ahsen ile baban evleniyormuş kızım" bende şok içinde "ne?!" O ise "kızım baban hastaymış seni bulamamış kendini çok yormuş en sonunda hastalanmış ama senin nerde olduğunu bilen kimse sana söylememiş kızım bende öğrenince şok oldum bunları sana söylemelimiydim

bilmiyorum" Ben ise " anne bunu niye bana kimse söylemedi benim bababam benim yüzümden ne durumda şimdi Allah'ım keşke oraya gitmeyi seçseydim keşke kim biliyordu bu durumu" o ise "kızım olan olmuş boşver " bende "anne çabuk söyle kim biliyordu?!?" Oda "gece biliyordu bir de elif" benden niye saklamışlardı niye ne istiyorlardı amaçları neydi "peki başka ne saklıyorsun anne ne oldu başka " annemin cümlesi beni ürkütmüş ve meraklandırmıştı "ancak en önemlisi bu değildi kızım "

Okunma sayım azz oy sayım azzz bu bölümü ne zaman görürsünüz biliyorum
Oy verinnn

BAŞLANGIÇ Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin