ဘုန်းပြည့်ချမ်းဟန် (Complete)

Part-32- Heavenic (Zawgyi )

ညကေစာေစာအိပ္ေပ်ာ္သြားလို့ထင္တယ္။ ခ်မ္း,နိုးလာေတာ့မနက္၆နာရီေတာင္မထိုးေသးဘူး။ ကိုကိုကေတာ့ငယ္ငယ္တုန္းကလိုပဲေြခေတြလက္ေတြနဲ့ခြဖက္ထားျပီးအိပ္ေပ်ာ္ေနတုန္း။ ညကအိပ္ေပ်ာ္သြားတဲ့အတိုင္း နိုးလာေတာ့လည္းဒီတိုင္းဆိုေတာ့ အိပ္ေနတုန္းနည္းနည္းေလးေတာင္မလွုပ္တဲ့သေဘာေပါ့။

မ်က္လုံးေရွ့မွာျမင္ေနရတဲ့ရင္အုပ္ကိုခိုး နမ္းလိုက္ျပီးအသာရုန္းထြက္လိုက္၏။ ေျပေလ်ာ့ေနတဲ့လက္အစုံေြကာင့္ ခ်မ္း,လြယ္လြယ္ကူကူပဲထထိုင္လိုက္နိုင္ပါသည္။ လက္တစ္ဖက္ကကုတင္ေပါ္အားျပုေထာက္ကာ ပုံ့ပုံ့ေလးထိုင္ရင္းေခါင္းေစာင္းျပီးအိပ္ေနသူကိုေငးြကည့္ေနမိသည္။

(အိပ္ေနတဲ့အခ်ိန္ပဲငယ္ငယ္ကကိုကိုလို့ခံစားရတယ္..အခုကိုကိုကအမ်ားြကီးေျပာင္းလဲသြားတယ္...)

ေနာက္ဆက္တြဲေတြကိုဆက္မေတြးနိုင္ေတာ့ေသာ ညွိုးေရာ္ေရာ္ မ်က္နွာေလးနွင့္သူသည္ကကုတင္ေပါ္ကေန လိုက္ကာပိတ္တစ္ဝက္ပြင့္တစ္ဝက္ြဖစ္ေနသည့္မွန္နံရံေတြဆီအြကည့္အေရာက္ ‌ လာေရာက္ထိမွန္ေနတဲ့မိုးစက္ေပါက္ေတြေြကာင့္အေတြးတခ်ို့ဝင္
ေရာက္လာျပန္ပါသည္။

(ဟင္!!! ဝါမွမက်ြတ္ေသးတာ...အဲ့ဒါကိုဘာကိုလက္မွတ္ထိုးမွာလဲ)

အေတြးတို့မဆုံးခင္သိလိုစိတ္ကြကီးစိုးလာတာေြကာင့္...အိပ္ေနသူကိုအတင္းလွုပ္ယမ္းနွိုးမိ၏။

"ကိုကို...! ကိုကို ထဦး...ကိုကို ထပါဦးဆို!"

"ဟင္...အင္း အင္း အင္း.....က်ြတ္က်ြတ္က်ြတ္"

နိုးတစ္ဝက္လူက တအင္းအင္းအသံျပုရင္း..ခ်မ္း,ေက်ာျပင္ေတြကိုလွမ္းကုတ္ေပးလာတယ္။ သိတာေပါ့...ဒီအျပုအမူကငယ္ငယ္ကသူအိပ္လို့မရလို့ဂ်ီတိုင္း ကိုကိုကေက်ာျပင္ကိုကုတ္ေပးတဲ့အခါဇိမ္ယူရင္းအိပ္ေပ်ာ္သြားတတ္တဲ့ရင္းနွီးျပီးသားအမူအက်င့္ေတြပဲဟာ။

ခ်မ္း,ကုတ္ေပးေနတဲ့လက္ကိုဆြဲယူလိုက္ကာ ဆတ္ခနဲကိုက္ခ်လိုက္၏။ ထိုအခါမွအလန့္တြကားငုတ္တုတ္ထထိုင္လာျပီး...