Dedicated to her, kasi nag chat pa siya sakin sa COC Clan namin just to ask kung kelan ba ako maga-update dito. HAHAHA! Thanks sa support!
Enjoy!
+ + + + + + + + + + +
Andrea's POV
BLAG!
Napamulat ako bigla.
Ouch..
What just happened? Nilibot ko ang tingin ko sa paligid. I'm still here in my bedroom. Nothing's changed. Except that I'm here, lying on the floor beside my bed.. well, that's not new.
I got up and looked at the clock on my bedside table. 7:30 na. Hmmm.. If I remeber it correctly, 8:00 o'clock ang pasok ko----
"The f*ck!!!" Napatakbo ako bigla sa banyo sa kwarto ko.
Male-late na ako sa first class ko! Crap!
Binilisan ko ang pag ligo ko at ang pag aayos ng sarili ko. Pagkatapos, bumaba ako kaagad sa hagdan at nag diretso sa kusina.
"Oh. Good morning. Kanina pa kita hinihintay. Late ka 'ata ngayon nagising. Tara, join me. Let's eat breakfast." sabi ni Mama
"Yes. I'm running late, sa school na lang ako kakain. Bye." paalam ko at nagtatakbo palabas.
"Umuwi ka ng maaga mamaya. May pag-uusapan tayong importante." narinig ko pang sigaw ni Mama.
Nagtatakbo ako papalabas ng village namin at nag abang ng taxi.
"Manong, pakibilisan ho." sabi ko sa taxi driver pagkasakay ko.
- - - - - - - - - - -
"For being the Student Council President, you're a role model in this school right?"
Napalingon kaagad ako sa nag salita. Napataas kaagad ang kilay ko.
"And so? Your point is?" tanong ko sa kanya at ibinalik ang tingin ko sa mga paperworks na ginagawa ko.
"A role-model shoud not be LATE when coming to school." he said. Leaning against the door, hands on his pockets while looking at me wearing a smirk on his face.
"Ugh! May I remind you na hindi na tayo High School na kailangan talaga na mag 'set as a good example' ang Student Council President sa mga Students. We're in College right now! Nasa Students na kung gagayahin nila ako o hindi. Malaki na sila, and for your information, NGAYON LANG PO AKO NA LATE SA TANANG BUHAY KO." mahabang paliwanag ko. I glared at him.
BINABASA MO ANG
Forbidden Love Affair
HumorFalling in love is great. Having someone you can count on is good. Making that person happy is great. That's love. But is this so-called "LOVE" , right? Is it worth it?