(Unicode)
အထက်တန်းကျောင်းသားဟောင်းများတွေ့ဆုံပွဲ။
ဖွင့်ထားသောသီချင်းသံက မြူးကြွစွာပျံ့လွှင့်နေသည်။
ဝါကျင်ကျင်မီးရောင်တို့ကလည်း ရီဝေဝေအခြေနေတို့အား ပံ့ပိုးနေတော့သည်။
ဘီယာ၊ ဆိုဂျူပုလင်းများလည်းအများအပြားရှိနေပြီး အားလုံးရေချိန်တော့ကိုက်နေပြီဖြစ်သည်။ ထိုအထဲတွင်သူလည်းအပါအဝင်။
"Yaa...Lee Heeseung"
ဘေးခုံရှိသူငယ်ချင်းမှ ပခုံးပုတ်၍ခေါ်လိုက်တော့ ဖန်ခွက်ထဲမှလက်ကျန်အားမော့ရင်း Heeseungလှည့်ကြည့်လိုက်မိသည်။
"ဘာလဲ"
အနီရောင်ဆံပင်တို့ သပ်ရပ်စွာလှန်တင်ထားသောသူသည် ထူထဲသောမျက်ခုံးတို့အားတွန့်ချိုးလျက် မေးလိုက်မိတော့သည်။ ခပ်ပါးပါးနှုတ်ခမ်းတစုံသည်လည်းတင်းတင်းစေ့လျက်။
"ဒီနေ့ပွဲJungwonလာမှာတဲ့လား"
"ငါလည်းဘယ်သိမလဲ"
"ဟ...မင်းနဲ့သူကတွဲနေတာလေ။ မင်းမသိလို့ဘယ်သူသိမှာလဲ"
"အဲ့ဒါလွန်ခဲ့တဲ့(၁၀)နှစ်ကဟငမူးရ။ သူအမေရိကထွက်သွားပြီးနောက်ပိုင်း ငါတို့အဆက်သွယ်ပြတ်သွားတာလေကွာ"
"ငါကမင်းတို့အဆက်သွယ်ရှိဦးမယ်မှတ်နေတာ"
"No...No...No"
သူငယ်ချင်းအားဖြေပြီးနောက် နောက်တခွက်ထပ်မော့လိုက်မိပြန်သည်။ မေ့မရသော်ငြားမေ့ထားပါသည်ဆို လာအစဖော်သူရှိသွားလေတော့ ပြန်လည်သတိရလာပြန်သည်။
ဒီအတောတွင်းလုံးဝပေါ်မလာခဲ့သောသူ ဒီနေ့ပေါ်လာမည်လား???
စိတ်ရှုပ်စွာပင် လှန်တင်ထားသောဆံပင်များအား ထိုးဖွလိုက်မိတော့ အနီရောင်ဆံပင်တို့က နဖူးပြေပြေပေါ်သို့ ဆွဲဆောင်မှုရှိစွာဝဲကျလာတော့သည်။ Lee Heeseungဆိုသောသူသည် ကျောင်းသားဘဝကတည်းက အစဥ်အမြဲအများအာရုံစိုက်ခံရသည့် ခပ်ချောချောသူဌေးသားလေးမဟုတ်ပေဘူးလား။
ချလွင်...ချလွင်...
ဆိုင်တံခါးအားတွန်းဖွင့်လိုက်သောကြောင့် ထွက်ပေါ်လာသောခေါင်းလောင်းသံလေး။ ဒီအချိန်ဒီကိုလာသည်ဆိုကတည်းက ကျောင်းသားဟောင်းများထဲမှပဲဖြစ်လိမ့်မည်။
YOU ARE READING
Me & You(Fanfic)
Paranormal(Unicode) အတိတ်မှာပိတ်လှောင်နေမလား...အနာဂတ်ဆီဆက်လျှောက်လှမ်းသွားမလား...မင်းရွေးချယ်မှုပဲ... (Zawgyi) အတိတ္မွာပိတ္ေလွာင္ေနမလား...အနာဂတ္ဆီဆက္ေလွ်ာက္လွမ္းသြားမလား...မင္းေ႐ြးခ်ယ္မႈပဲ...
