Me & You(Fanfic)

Episode-9

(Unicode)

2010ခုနှစ်....

"Morning Heeseung"

Jungwonတယောက် အတန်အသင့်လည်းရင်းနှီးနေပြီဖြစ်သောကြောင့် အခန်းထဲဝင်လိုက်လိုက်ချင်း Heeseungအားလှမ်းနှုတ်ဆက်လိုက်သည်။ သို့သော် သူ့အားမြင်လျှင်မြင်ချင်း ခုံပေါ်တွင်ထိုင်နေသောHeeseung ရုတ်တရက်ကောက်ထကာ တဖြည်းဖြည်းအနောက်အားဆုတ်သွားလေသည်။ မသိလျှင်တစ္ဆေသရဲအားတွေ့လိုက်ရသလို။

"အင်...အင်း...Morning"

Heeseung၏ပုံစံအားကြည့်၍ Jungwonလည်းသံသဃဝင်လာတော့သည်။

"မင်းဘာဖြစ်နေတာလဲ။ မနေ့ကတည်းက တကယ်နေမကောင်းဖြစ်နေတာလား"

Heeseung၏မျက်နှာနီနေသည်ကို ရည်ရွယ်၍Jungwonမေးလိုက်မိခြင်းဖြစ်သည်။

"အရမ်းဖျားနေလို့လား"

Jungwonအပူချိန်တိုင်းရန် စိုးရိမ်တကြီးအနားကပ်သွားလေတော့ ချက်ချင်းပင်အနောက်ဆုတ်သွားပြန်သောHeeseung။

"So...sorry...ငါသန့်စင်ခန်းသွားလိုက်ဦးမယ်"

Jungwonအဖြေကိုပင်မစောင့်၊ Jungwonအားရှောင်၍အလျင်အမြန်ပြေးထွက်သွားသောHeeseung။ ကျန်ခဲ့သည့်Jungwonမှာကြောင်တောင်တောင်လေးနှင့်။

************************

ရေပိုက်ခေါင်းမှကျနေသည့်ရေများနှင့် အားပါးတရမျက်နှာသစ်လိုက်သောHeeseung။ အေးစက်စက်ရေများကြောင့် လူကနဲနဲတော့လန်းသွားသလိုလို။

မှန်ထဲတွင်မြင်နေရသည့် ကိုယ့်ပုံရိပ်အားကိုယ်ပြန်ကြည့်ရင်း Heeseungအားမလိုအားမရဖြစ်မိသည်။ သူ့လိုပွဲတကာနွှဲခဲ့သည့်သူက ဒီလက်တဆုပ်စာဖြူဖြူသေးသေးလေးရှေ့တွင်မှတုန်လှုပ်နေရသည်တဲ့။ ဒါမဖြစ်သင့်...လုံးဝမဖြစ်သင့်..​.ဖြစ်ကိုမဖြစ်သင့်။

အကောင်ပေါက်အကြောင်းတွေးမိရင်းမှ အစောပိုင်းကသူ့အားကြည့်နေသည် ကြည်လဲ့နေသည့်မျက်ဝန်းမဲမဲတောက်တောက်လေးတွေကိုပြန်မြင်ယောင်မိလာသည်။ ထို့အပြင် နှုတ်ခမ်းလေးသည်လည်း သေးသေးလေးနှင့်ရဲရဲစိုစိုလေး။

ဒုတ်...ဒုတ်...

တွေးမိတွေးရာတွေးလိုက်မိတော့ ရင်ဘက်ထဲမှမီးရထားခုတ်မောင်းနေသည့်အလားဖြစ်လာရသည်။ တဒုတ်ဒုတ်နှင့်ခုန်နေသည်မှာ ဘေးလူကြားမည်ကိုတောင် စိုးရိမ်စေမိသည်အထိ။